ΑΝΤΑΝΑΚΛΑΣΕΙΣ ΤΩΝ ΦΥΛΕΤΙΚΩΝ ΘΕΩΡΙΩΝ ΣΤΗ ΔΡΑΜΑΤΟΥΡΓΙΑ – ΟΙ ΠΕΡΣΕΣ ΤΗΣ ΔΥΣΗΣ

«Λαοί του κόσμου κάθε φυλής, ετοιμαστείτε να υποδεχτείτε τους κυρίαρχους Τεύτονες» που
θα δώσουν νέα ζωή «στο γερασμένο αίμα των λαών σας». Οι εχθροί τους «δεν είναι παρά
κοπάδια που πρέπει να υποκύψουν στα νόμιμα αφεντικά τους». «Οι αδύναμοι και οι άρρωστοι
ας εξαφανιστούν λοιπόν! Η Γερμανία χρειάζεται μόνο τους δυνατούς!» Η φωνή του ρατσισμού
βγαίνει από το στόμα ενός επιστήμονα. Ο Γερμανός χημικός δόκτωρ Κολμπ είναι η κεντρική
φιγούρα στο σχεδόν άγνωστο θεατρικό έργο του Σωτήρη Σκίπη, Les Perses de l’ Occident [Οι
Πέρσες της Δύσης] που εκδόθηκε στη γαλλική γλώσσα μέσα στη δίνη του Πρώτου Παγκοσμίου
Πολέμου, το 1917. Απέναντι στον παγγερμανιστή επιστήμονα ορθώνεται η νεαρή εγγονή του
η Σαρλότε, «μολυσμένη» από το «αλσατικό αίμα» της γιαγιάς της: «Μας καταριούνται
μανάδες, γυναίκες κι αδερφές, γιατί κάναμε τον πόλεμο μια επιστήμη σφαγής ανθρώπινων
όντων με τα υποβρύχιά μας, τα ασφυξιογόνα μας αέρια, τα εύφλεκτα υγρά μας και όλα αυτά
τα σατανικά μέσα που ανακαλύψαμε. Η θάλασσα και η γη έχουν γεμίσει από αθώα θύματα
των εγκλημάτων μας. Είμαστε οι δολοφόνοι γυναικόπαιδων». Η πένα του Σκίπη περιγράφει
την οδύνη που θα κορυφωθεί ένα τέταρτο του αιώνα μετά, στο επόμενο αιματοκύλισμα του
Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου. Το θεατρικό έργο αποτελεί την αφετηρία για να εξεταστούν
αντανακλάσεις των φυλετικών θεωριών στη δραματουργία και να ξεδιπλωθεί μια εντελώς
παραμελημένη πτυχή της συγγραφικής συμβολής του Σωτήρη Σκίπη