ΝΙΚΟΣ ΚΑΒΒΑΔΙΑΣ ΓΥΝΑΙΚΑ ΘΑΛΑΣΣΑ ΖΩΗ

Με δυνατότητα λήψης αρχείου

[…] Σημασία έχει το γιατί η ποίηση του Καββαδία, κοντά έναν αιώνα σχεδόν τώρα, προκαλεί το ενδιαφέρον, τη μέθεξη του κόσμου, μαγεύοντάς τον. Πάντως, εγώ, όσο κι αν προσπάθησα να την ερμηνεύσω, να την εξηγήσω αυτή τη μαγεία της ποίησής του, δεν νομίζω ότι τα κατάφερα. Και ευτυχώς που συνεχίζει να μου διαφεύγει -ή να μας διαφεύγει-, για να μας γοητεύει πάντα, χωρίς να αποκλείεται να ήταν σε θέση να μας την εξηγήσει και ο ίδιος! Και ας μη σπεύσει κανείς εύκολα να εξηγήσει το φαινόμενο Καββαδίας. Το φαινόμενο της αξιοθαύμαστης γοητείας του. Η γοητεία του αυτή, όμως, έρχεται από μακριά, από το 1933. Και δεν οφείλεται μόνο (όπως κατά κόρον έχει γραφεί) στις μελοποιήσεις του Καββαδία από τον Θάνο Μικρούτσικο. Ήταν και άλλοι που τον μελοποίησαν και τον γνώρισαν κι αυτοί στο «μεγάλο κοινό». Και με τη σειρά μου, νομίζω πως κάτι έκανα κι εγώ προς αυτή την κατεύθυνση, με το βιβλίο μου, αλλά και πριν απ’ αυτό, με τις εκτενείς δημοσιεύσεις μου στην εφημερίδα “Αυγή” των αφηγήσεών του για τη ζωή του και την ποίησή του στο μαγνητόφωνό μου τον Δεκέμβριο του 1974. Δημοσιεύσεις που στάθηκαν αφορμή για να προκύψουν έκτοτε αρκετά βιβλία για τον Καββαδία, βασισμένα -πολλά- και στις δικές μου δημοσιεύσεις. Έπειτα απ’ αυτές, εμφανίστηκαν οι μελοποιοί του Καββαδία και, κυρίως, ο Θάνος Μικρούτσικος.
Για να επανέλθω, η γοητεία, λοιπόν, του Καββαδία και η γνωριμία του στον κόσμο έρχεται από το 1933 που κυκλοφόρησε η ποιητική του συλλογή “Μαραμπού” -είκοσι τριών χρόνων τότε ο Καββαδίας- και από το 1947 που κυκλοφόρησε πάλι το “Μαραμπού” και πρωτοεκδόθηκε η ποιητική του συλλογή “Πούσι”. Είναι αναμφισβήτητο γεγονός ότι ο τότε πνευματικός και καλλιτεχνικός κόσμος υποδέχτηκε με θαυμασμό τις ποιητικές του συλλογές και αργότερα και το μυθιστόρημά του “Βάρδια”. Αυτός ο κόσμος παρέδωσε τη σκυτάλη της γοητείας του ποιητή στις επόμενες γενιές. Πράγμα που φάνηκε και από την κοσμοσυρροή απλών ανθρώπων στην κηδεία του στο Α’ Νεκροταφείο Αθηνών. Εκεί παρευρέθηκε ένας κόσμος, στην πλειονότητά του, λαϊκός, εργατικός, που αισθανόταν ότι έχασε νωρίς ένα δικό του άνθρωπο, σπουδαίο για τον τόπο μας, ο οποίος θαλασσοδερνόταν στα πέλαγα και στους ωκεανούς για την ζωή του, όπως και χιλιάδες άλλοι ναυτικοί της πατρίδας μας. (Από τον πρόλογο της έκδοσης)