Περιγραφή
ωδή σιωπηρή προς το αφόρητο
Εγώ και η ύπαρξη περισσεύουμε. Αφαιρέστε μας απ’ την ορατότητα.
Η κραυγή και η νύχτα σου
υπήρξαν πάντοτε
η χλωρίδα και η πανίδα μου –
σαν πουλί υψώνομαι
τώρα
και ισορροπώ
πάνω απ’ την απύθμενη άβυσσό σου
σαν να είμαι εγώ
της στεντόρειας φωνής σου
− της σιωπής σου –
η ηχώ.
