Περιγραφή
1968. Ο Μπόμπυ Κέννεντυ και ο Μάρτιν Λούθερ Κίνγκ είναι νεκροί. Η Μαφία, ο Χάουαρντ Χιούζ και ο ΤΖ. Έντγκαρ Χούβερ αγωνίζονται να κατακτήσουν την ψυχή της Αμερικής, εμπλέκοντας στις δολοφονικές τους συνωμοσίες τους κολασμένους και εκείνους που πρόκειται σύντομα να κολαστούν.
ΟΥΕΫΝ ΤΕΝΤΡΟΟΥ ΤΖΟΥΝΙΟΡ: πατροκτόνος, εκτελεστής, μάγειρας της πρέζας, φερέφωνο για όλους, πιστός σε κανέναν. Το ταξίδι του θα τον βυθίσει σε ολοένα βαθύτερο σκοτάδι. ΝΤΟΥΑΙΤ ΧΟΛΛΥ: όργανο και διαβολικός συνωμότης του Χούβερ σε φοβερά εγκλήματα. Καθώς η δύναμη του Χούβερ εξασθενεί, η μοίρα του τον σπρώχνει στον Ρίτσαρντ Νίξον και στην αυτοεξόντωση. ΝΤΟΝ ΚΡΑΤΣΦΗΛΝΤ: ένας πιτσιρικάς ιδιωτικός αστυνομικός, ένας ασήμαντος, ένας ηδονοβλεψίας γυναικάς, ανακαλύπτει τυχαία μια ανίερη συνωμοσία που μπορεί να αποδειχτεί ολέθρια για τον ίδιο και για την χώρα.
Και οι τρεις άνδρες γοητεύονται από γυναίκες που ανήκουν στο αντίθετο άκρο του πολιτικού και ηθικού φάσματος – και οι τρεις έχουν χάσει την ακεραιότητά τους και στέκονται στο χείλος του γκρεμού.
Καθώς όλοι οι αρσενικοί ήρωες του Ελλρόυ βγαίνουν εκτεθειμένοι και λαβωμένοι, οι μόνες που δικαιώνονται και εξιδανικεύονται είναι οι δύο “Κόκκινες” ηρωίδες του, η ΚΑΡΕΝ ΣΙΦΑΚΙΣ, μια κοκκινομάλλα Ελληνοαμερικανίδα καθηγήτρια Πανεπιστημίου που δεν μοιάζει με Ελληνίδα, και η “Κόκκινη Θεά” ΤΖΟΑΝ ΚΛΑΙΝ, η οποία έχει πάρει μέρος στα σημαντικότερα επαναστατικά κινήματα του πλανήτη. Είναι και τα πιο ερωτικά πρόσωπα του βιβλίου.
Το μυθιστόρημα πραγματεύεται την εποχή των κοινωνικών και πολιτικών αναστατώσεων του 1968-1972, μετά τις δολοφονίες του Μάρτιν Λούθερ Κινγκ και του Ρόμπερτ Κέννεντυ, το κίνημα για τα δικαιώματα των Μαύρων, τους Μαύρους Πάνθηρες και άλλες οργανώσεις, τα ακροδεξιά αντικομμουνιστικά τρομοκρατικά σχήματα, τον Χάουαρντ Χιούζ και τη Μαφία, τα Παιδιά των Λουλουδιών, τις συνωμοσίες του Έφ Μπι Άι και του Τζ. Ε. Χούβερ, την αντικομμουνιστική υστερία, τα πολιτικά και τα οικονομικά παιχνίδια με την Κούβα, την Αϊτή και τον Άγιο Δομίνικο, την άνοδο του Νίξον στην εξουσία και τη δρομολόγηση του σκανδάλου Ουώτεργκεητ. Όπως το Μεγάλο Πουθενά του Ελλρόυ υπήρξε ίσως η πιο εμβριθής πολιτική ανάλυση της Αμερικής του ’50 με τον μακαρθισμό, έτσι και το Αίμα δεν σταματάει ποτέ αποτελεί ένα βαθύτατο κοινωνικό και πολιτικό σχόλιο για τα χρόνια 1968-1972 μέσα από την ξέφρενη αφήγηση και τη γοητευτική μαεστρία του συγγραφέα. (ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΣΤΟ ΟΠΙΣΘΟΦΥΛΛΟ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ)
