Η ανάλυση του Aldo Carotenuto εντάσσεται στο θεωρητικό πλαίσιο της ψυχολογίας του ασυνειδήτου, ειδικότερα του γιουνγκιανού ρεύματος.

Προσεγγίζει με ευαισθησία και λεπτότητα τη φαινομενολογία της ερωτικής εμπειρίας, προσπαθεί να κατανοήσει τα αίτια, συχνά υποσυνείδητα, και ανιχνεύει τις πρωταρχικές εμπειρίες όπου εδράζονται.

Δίνει μεγάλη προσοχή στις διαστάσεις της ατομικότητας, της εσωτερικότητας, του φανταστικού, των συναισθημάτων που προκαλεί μια τέτοια εμπειρία, στην οποία εμπλέκονται με ένταση η υλική και η ψυχική υπόσταση του κάθε ανθρώπου.

Ύστερα από μια ατυχή συγκυρία, ένας οξύθυμος γέρος, πρώην καθηγητής της Φιλοσοφίας, διεθνούς φήμης, βρίσκεται κλειδωμένος έξω από την πόρτα του σπιτιού του, ένα κυριακάτικο ηλιόλουστο πρωϊνό. Τούτη η ασήμαντη κακοτυχία θα εξελιχθεί, κατά τη διάρκεια μιας βόλτας –αρχικά αναγκαστικής και στη συνέχεια ευχάριστης– σε ένα αποφασιστικό γεγονός.

Σε μια περίοδο που η προοπτική μιας συνολικής κλιματικής αλλαγής και οι κίνδυνοι ανόδου της θερμοκρασίας και ξήρανσης ορισμένων περιοχών γίνονται συγκεκριμένοι, η διαχείριση των ερημικών περιοχών αποκτά επείγοντα χαρακτήρα. Η ερημοποίηση είναι ένα ιδιαίτερα πολύπλοκο φαινόμενο και, όπως προκύπτει από την ανάγνωση των κειμένων του παρόντος τόμου, υπάρχουν στενοί δεσμοί και πολλαπλές αλληλεπιδράσεις ανάμεσα σε κλιματικούς, γεωδυναμικούς, βιολογικούς και ανθρώπινους παράγοντες που συμβάλλουν στην εκδήλωση του φαινομένου. Αλλά και δύσκολα μπορεί να οριστεί και να καταγραφεί.

Προσδόκιμο όριο ζωής "Από καθαρά στατιστική άποψη", είπε ο Κοσλόβσκι, "ως άνθρωπος που δεν καπνίζω θα μπορούσα να καπνίσω εφτά χρόνια περισσότερο από έναν καπνιστή". Έκτακτα μέτρα Απαγορεύεται από τούδε και στο εξής να γράφονται οποιαδήποτε βιβλία, να τυπώνονται ή να εκδίδονται, προτού διαβαστεί μέχρι τελευταίας σελίδας το ήδη υπάρχον διαθέσιμο στοκ. [...] Ο Μίχαελ Άουγκουστιν που γράφει κάτι πολύ έξυπνα κείμενα, τόσο έξυπνα που, ενώ, σε πρώτη ανάγνωση, μοιάζουν απλά καλαμπούρια, όταν τα ξαναδιαβάζεις, ανακαλύπτεις ότι κάποια απ' αυτά (αρκετά, θα έλεγα) είναι ποιήματα, πραγματικά ποιήματα.

Ο ΕΚΤΟΡ ΜΠΕΛΑΣΚΟΑΡΑΝ ΣΑΫΝ, ιδιωτικός ντετέκτιβ, αναρχικός και μονόφθαλμος, παιδί των εξεγέρσεων του 1968 στο Μεξικό, καπνίζει μα δεν πίνει. Δεν μπορούμε να πούμε ότι αναζητά το έγκλημα, είναι το έγκλημα εκείνο που τον βρίσκει κάτω απ' τη μορφή του νεκρού Ρωμαίου λεγεωνάριου που προσγειώθηκε στις τουαλέτες του γραφείου του. Ο Έκτορ λοιπόν ξεκινά μια αλλόκοτη έρευνα όπου θα συναντήσει έναν ισορροπιστή (νεκρό κι αυτόν), έναν λοχαγό (που πεθαίνει), δολοφόνους (που δεν πεθαίνουν σύντομα) και . . . μία κοπέλα που αλληθωρίζει λίγο άλλα έχει ωραία πόδια.

Η "συστημική" σχεδίαση της διδασκαλίας απασχόλησε τους εκπαιδευτικούς που πραγματοποιούν Προγράμματα Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης με αφετηρία τη διακήρυξη και τις προτάσεις της Διεθνούς Διακυβερνητικής Διάσκεψης που έγινε στην Τιφλίδα το 1977. Επειδή, όμως, και άλλα Καινοτόμα Εκπαιδευτικά Προγράμματα αναφέρονται στη "συστημική" προσέγγιση, η νέα διδακτική αντίληψη ενδιαφέρει ένα μεγάλο τμήμα της εκπαιδευτικής κοινότητας.

Ο νεαρός Τάκης Λαζαρίδης υπηρετούσε κανονικά τη στρατιωτική θητεία του όταν, τον Νοέμβριο του 1951, ξέσπασε στην Αθήνα η υπόθεση των ασυρμάτων του ΚΚΕ, με εξέχοντα κατηγορούμενο τον Νίκο Μπελογιάννη. Η δίκη, με την κατηγορία της κατασκοπείας (Α. Ν. 375/1936) έγινε το Φεβρουάριο του 1952. Οκτώ από τους 29 κατηγορούμενους καταδικάστηκαν σε θάνατο: Νίκος Μπελογιάννης, Δημήτρης Μπάτσης, Ηλίας Αργυριάδης, Νικόλαος Καλούμενος, Έλλη Ιωαννίδου, στρατιώτης Φιλάρετος (Τάκης) Λαζαρίδης, Χαράλαμπος Τουλιάτος και Μιλτιάδης Μπισμπιάνος.