Στο άθλιο υπόγειο που νοικιάζει ο Καστιλιόφ, έχουν βρει κατάλυμα άνθρωποι πάμφτωχοι και περιθωριακοί: ο κλειδαράς Κλιές με την ετοιμοθάνατη γυναίκα του, ένας μέθυσος αποτυχημένος ηθοποιός, ένας ξεπεσμένος βαρόνος, ένας μυστηριώδης προσκυνητής. Ανάμεσά τους η Βασιλίσα, η γυναίκα του ηλικιωμένου ιδιοκτήτη, που προσπαθεί να πείσει τον εραστή της, το νεαρό Βάσκα, να τη βοηθήσει να ξεφύγει από το κολαστήριο, σκοτώνοντας τον άντρα της. Όμως ο Βάσκα έχει το βλέμμα του στραμμένο αλλού.

«Την Κατερίνα δεν την είχα δηλωμένη όταν γεννήθηκε και έφτιαξα χαρτιά που μου πήραν πολλά τρεχάματα. Έπρεπε να τα γυρέψω στο προξενείο, να στείλουν οι Ρουμάνοι τα στοιχεία εδώ. Χτες με φώναξαν αν ήθελα να εργαστώ, να περάσω πρώτα να υπογράψω. Δεν πήγα γιατί η Φωφώ είχα πρόταση να με πάρει στο μαγαζί, στο ταμείο. Δεν ξέρω τι θα γίνει στο τέλος αλλά έχω κουραστεί πολύ. Η Αρετή θα κατέβει στην Κυπαρισσία, έχουν το μνημόσυνο του πατέρα τους στις 15 και μου λέει να πάμε μαζί. Δεν έχω αποφασίσει ακόμα. Η διεύθυνση του Νίκου είναι Αλκαμένους 143.

Τα Εφτά δοκίμια για την ερμηνεία της περουβιανής πραγματικότητας αποτελούν έναν από τους ακρογωνιαίους λίθους της λατινοαμερικανικής μαρξιστικής σκέψης. Σε αυτά ο Μαριάτεγκι αναλύει την ταξική διάρθρωση του Περού, ενώ συγχρόνως καταπιάνεται με θέματα όπως η θρησκεία και ο καθολικισμός της ισπανικής Κατάκτησης, η παιδεία και η λογοτεχνία. Το κύριο ενδιαφέρον του εστιάζεται στην καταδυνάστευση των ιθαγενών Ινδιάνων, με άλλα λόγια, των απογόνων των Ίνκας, και στην ανάγκη ύπαρξης μιας ανθρωπιστικής πολιτικής για τις καταπιεσμένες κοινοβιακές κοινότητες (αύλλου) των Ινδιάνων.

Βιβλίο-ορόσημο στο χώρο της επιστημονικής σκέψης, η «Τάξη μέσα από το χάος» αποτέλεσε το έναυσμα για την επανεξέταση της ίδιας της επιστήμης, των στόχων, των μεθόδων, της φιλοσφοφίας και κοσμοθεωρίας της. Ο βραβευμένος με το Νόμπελ Χημείας 1977 Ίλυα Πριγκοζίν, σε συνεργασία με την Ιζαμπέλ Στέντζερς, αμφισβητώντας με πρωτότυπα επιχειρήματα το νευτονικό πρότυπο, καταδεικνύει ότι στο μεγαλύτερο μέρος της η πραγματικότητα χαρακτηρίζεται από αταξία, ανομοιότητα και μη γραμμικές σχέσεις.

Το μνημειώδες έργο της σύγχρονης ελληνικής πεζογραφίας που χαρακτηρίστηκε Βίβλος της σύγχρονης εξόδου του μικρασιατικού Ελληνισμού. 

"Αμβούργο":
Ένα λιμάνι με σκούρα λυπημένη θάλασσα. Καράβια που σφυρίζουν ασταμάτητα. Δρόμοι με σκύρα. Γυναίκες της χαράς.
Το Αμβούργο είναι το πιο μεγάλο και το πιο ζωντανό λιμάνι της Άσπρης Θάλασσας... Ο πόλεμος γκρέμισε τις παλιές βρώμικες γειτονιές του και το ξανάφτιαξε μεγάλο και όμορφο. Από το Ρατάους, το Δημαρχείο, μέχρι κείνη την περίεργη λεωφόρο με τα παράξενα καμπαρέ, που οι γυναίκες ποζάρουν στις βιτρίνες τους με κομπινεζόν. Μια πολιτεία, για όλα τα γούστα και όλα τα βαλάντια...

Μια φορά κι έναν καιρό ήταν τρεις αδερφοί. Ο πρώτος πήγε με τη γυναίκα του στις Ηνωμένες Πολιτείες για να τελειώσει τις σπουδές του στην ιατρική. Οι δύο άλλοι έμειναν στο Μεξικό για να ξοδέψουν τα χρήματα της πατρικής περιουσίας.

Το βιβλίο επιχειρεί να συνεισφέρει στη συζήτηση πάνω στα πολιτικά διακυβεύματα της σύγχρονης τέχνης μια κριτική και θεωρητικά εναργή οπτική γωνία και να αναδείξει ρηξικέλευθες καλλιτεχνικές πρακτικές που συνομιλούν δυναμικά με τη σύγχρονη θεωρία. Ο αναγνώστης έρχεται σε επαφή με σημαντικούς τόπους της σύγχρονης σκέψης και συναντά κριτικούς στοχαστές που επιχειρούν να μιλήσουν πολιτικά για την τέχνη, σε μια εποχή που ο μεταπολιτικός κυνισμός και η συναινετική λογική επιδρούν καταλυτικά στο πεδίο της κουλτούρας.