Περιγραφή
ΣTO ΠΕΡΑΣΜΑ ΤΗΣ από την αρχαιότητα στους σύ-
γχρονους καιρούς και από τον παγανισμό στο
Χριστιανισμό, η θρυλική Σαλώμη, συνοδευόμενη
πάντα από το κομμένο κεϕάλι του Ιωάννη, έχει
υποστεί πολλές μεταμορϕώσεις. Ιδιαίτερα, όμως,
στα τέλη του 19ου αιώνα, το ενδιαϕέρον των ζωγρά-
ϕων και των λογοτεχνών αναζωπυρώθηκε καθώς
στο πρόσωπό της αναγνώρισαν το αρχέτυπο της
καταστροϕικής θηλυκότητας και της fin-de-siècle
femme fatale. Η εν λόγω στροϕή αντικατοπτρίζει
τη γενικότερη υποτίμηση της γυναίκας στο πέρασμα
από το 19ο στον 20ό αιώνα, αυτή τη ϕορά με τη
συγκατάθεση της επιστήμης. Αν στην προ Δαρβίνου
εποχή η ανθρωπότητα ήταν δημιούργημα του Θεού
και όλοι οι άνθρωποι, ασχέτως ϕύλου, ϕυλής, οικο-
νομικής και κοινωνικής θέσης, ήταν, εν δυνάμει του-
λάχιστον, ικανοί να ϕτάσουν σε μια υπερβατική
τελείωση, η θεωρία της εξέλιξης έρχεται να προ-
τείνει ότι για τις θεμελιώδεις διαϕορές μεταξύ των
ανθρώπων ευθύνεται η μακρά ιστορική διαδικασία
της ϕυσικής επιλογής. Για πρώτη ϕορά, οι διακρί-
σεις των ϕύλων και των ϕυλών αποκτούν μια νόμι-
μη «επιστημονική» βάση αντί του ευάλωτου επιχει-
ρήματος που επικαλείται τη «θεία βούληση».
Η κομμένη κεϕαλή του Ιωάννη του Βαπτιστή
μετά από απαίτηση της Σαλώμης αποτελεί μια διά-
σημη κεϕαλή η οποία ενέπνευσε ζωγράϕους σαν τον
Μικελάντζελο Καραβάτζιο (Michelangelo Caravaggio),
τον Γκούσταβ Κλιμτ (Gustav Klimt), τον Γκυ-
στάβ Μορώ (Gustave Moreau), και λογοτέχνες σαν
τους Γκυστάβ Φλωμπέρ (Gustave Flaubert) και
Στεϕάν Μαλλαρμέ (Stéphan Mallarme).
Ο ΌσκαρΟυάιλντ (Oscar Wilde) γράϕει τη δική του Σαλώμη
το 1891-1892 στα γαλλικά. Δύο χρόνια μετά, το
1894, θα εκδοθεί στα αγγλικά εικονογραϕημένο από
έναν άλλο Άγγλο δανδή των 1890ς, τον Ώμπρεϋ
Μπίρντσλεϋ (Aubrey Beardsley). Ο τελευταίος βού-
τηξε το πινέλο του μόνο στο μαύρο χρώμα για να
περιγράψει ό,τι και ο Όσκαρ Ουάιλντ, τη σκοτεινή
πλευρά της ερωτικής επιθυμίας. Αν η θεατρική πα-
ράσταση της Σαλώμης στο Λονδίνο απαγορεύτηκε,
με πρόϕαση την αναϕορά του έργου σε βιβλικές
μορϕές, και μαζί της η θρυλική Σάρα Μπερνάρ
(Sarah Bernhardt) έχασε την ευκαιρία να υποδυθεί
τη Σαλώμη, το έργο στην έντυπη μορϕή του και
μαζί οι βιβλικές ϕιγούρες του Μπίρντσλεϋ που το
κοσμούσαν, διέϕυγαν της λογοκρισίας και κυκλο-
ϕόρησαν ελεύθερα προκαλώντας το δημόσιο όνειδος.[…]
