Περιγραφή
Ο μεγάλος Γερμανός φιλόσοφος Ιμμάνουελ Καντ ταξιδεύει με τη σύζυγό του, τον υπηρέτη του και τον παπαγάλο του με ένα υπερωκεάνιο προς τη Νέα Υόρκη, στη δική μας σύγχρονη εποχή (το έργο γράφτηκε το 1978). Το Πανεπιστήμιο της Κολούμπια πρόκειται να τον αναγορεύσει Επίτιμο Διδάκτορα. Ο Καντ υποφέρει από γλαύκωμα και είναι σχεδόν εντελώς τυφλός. Το Πανεπιστήμιο της Κολούμπια διαθέτει τους καλύτερους οφθαλμιάτρους στον κόσμο, κι έτσι σκοπός του ταξιδιού δεν είναι μόνο η βράβευση του Καντ, αλλά και η εγχείρηση για να αποκτήσει ξανά το φως του. Ο Καντ πιστεύει πως δίνοντας στην Αμερική το “φως του Λόγου”, η Αμερική θα του δώσει πίσω τη χαμένη του όραση. Στο τέλος του έργου, δεν είναι η επιτροπή του Πανεπιστημίου που περιμένει τον Καντ, αλλά το νοσηλευτικό προσωπικό ενός ψυχιατρικού νοσοκομείου.
Ο Μπέρνχαρντ παίζει σε αυτό το έργο με τον θρύλο του μεγάλου φιλοσόφου: Ο αληθινός Καντ δεν εγκατέλειψε ποτέ τη γενέτειρά του, το Κένιγκσμπεργκ. Ο Καντ του Μπέρνχαρντ βρίσκεται ξαφνικά στον 20ο αιώνα, πάνω σε ένα υπερωκεάνιο με προορισμό τη Νέα Υόρκη, προσκεκλημένος του Πανεπιστημίου της Κολούμπια. Ο αληθινός Καντ ήταν εργένης δια βίου. Τώρα περιστοιχίζεται από μια σύζυγο, έναν υπηρέτη και έναν παπαγάλο που ακούει στο όνομα Φρήντριχ (αναφορά στον Βασιλιά της Πρωσίας και προστάτη του Καντ, ή ακόμα και στον Φρήντριχ Νίτσε). Το υπερωκεάνιο αποτελεί μια μεταφορά της Ευρώπης του 20ου αιώνα που παραπαίει, πλέοντας προς την Αμερική. Η Αμερική είναι για την Ευρώπη -μοιάζει να λέει ο Μπέρνχαρντ- ό,τι ήταν το παγόβουνο για τον Τιτανικό: ένας τεράστιος άμορφος, αντιπνευματικός, απειλητικός όγκος που συνέθλιψε όλη την τεράστια πνευματική κληρονομιά της γηραιάς ηπείρου.
