Περιγραφή
Κατά τη διάρκεια της ζωής της τιμήθηκε ως η επιφανέστερη, ποιήτρια της Αργεντινής και ως μια από τις τρεις πιο διακεκριμένες στη Νότια Αμερική. Της έχει αναγνωριστεί η συγγραφή έργου όχι μόνο μεγάλης αξίας και πρωτοτυπίας αλλά και που έθεσε τα θεμέλια του φεμινιστικού λόγου στη λογοτεχνία της Λατινικής Αμερικής. (Από την εισαγωγή της Kate Bowen)
Η πτώση στη θάλασσα, στο Μαρ ντελ Πλάτα, υποτίθεται πως ήταν μια γαλήνια αυτοκτονία που τη μετέτρεψε σχεδόν σε μια μυθική μορφή. Η ποιήτρια προκαλεί ταυτόχρονα πόνο, ενόχληση και ικανοποίηση, ενώ η αιχμηρή σα λεπίδα ποίησή της περιγράφεται ως «ποίηση μοιραίας ομορφιάς που αναπόφευκτα οδηγεί στο θάνατο». (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)
Περιεχόμενα
ΕΙΣΑΓΩΓΗ – Kate Bowen (μτφρ. Εύη Σμαρλαμάκη)
Παράσιτα
Φοβόσουν τη θνητή μου σάρκα
Η ικεσία
Πόνος
Ετούτο τ’ απόγευμα
Εσύ λευκή με θέλεις
Γαλήνη
Δυο λέξεις
Εγώ στην θάλασσας τα βάθη
Η ανησυχία της τριανταφυλλιάς
Γυμνή ψυχή
Το βάρος των προγόνων
Το χαμένο χάδι
Υποσυνείδητο
Και συ;
Άγριος έρωτας
Άκου, εγώ ήμουν σαν κοιμώμενη θάλασσα
Στο καλό!
Παρουσιαστικό
Στη θλίψη του Μπουένος Άϊρες
Εικοστός αιώνας
Νεκρή ψυχή
Τι θα ‘λεγε
Παράπονο
