Περιγραφή
Μια φωνή βραχνή σα να μπλέκεται το δέρμα με το συρματόπλεγμα. Κάποιος τυλίγει την μπομπίνα ενός γιαπωνέζικου μαγνητόφωνου στα τέλη της δεκαετίας του ’70, τα ποτήρια γεμίζουν με βότκα και τα υγρά βλέμματα μιας πολυεθνικής παρέας νεαρών αγοριών σηματοδοτούν την έναρξη της τελετής μύησης του νεαρού Έλληνα στο κόσμο του ποιητή Βλαδίμηρου Βισότσκι.
Λοξοδρομώντας στο χρόνο, σχεδόν τέσσερις δεκαετίες μετά, η φωνή παραμένει η ίδια, η συγκίνηση όμως είναι μεγαλύτερη. Το πέρασμα από την εφηβεία στον αντρισμό είναι η πιο σημαντική, ίσως, περίοδος στη ζωή ενός άντρα. Τυχεροί όσοι αντάμωσαν σε τούτη τη μεθόριο με προσωπικότητες και αρχές, από εκείνες που κρατάνε τον κόσμο όρθιο. Ο Βισότσκι και τα ποιήματά του είναι από εκείνες τις σπάνιες συναντήσεις που διακρίνονται για τον πολλαπλασιαστικό ίλιγγο που προκαλούν μπροστά στην εμπειρία του γκρεμού. Ο ίδιος έμεινε άτρωτος στον πανικό του ταξιδιού μέσα στο χρόνο. Έφυγε πάνω στην ακμή του, αφήνοντας πίσω τους σελίδες με λέξεις και νότες.
Πραγματικός και αυθεντικός ποιητής, συνεχίζει μέχρι σήμερα να “συνομιλεί” με τους συγχρόνους του αλλά και με την ιστορία. Τα ίχνη του βαθιά και η μνήμη των ανθρώπων ευγνωμονούσα συνεχίζει να τον καλεί στα μελαγχολικά ακρογιάλια της εύθραυστης πραγματικότητάς μας. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)
