Περιγραφή
Τα ποιήματα της συλλογής “Ένας χρησμός για τους Δελφούς” είναι, βασικά, οι σημειώσεις μου από τις περιηγήσεις μου σ’ αυτούς τους αρχαίους τόπους όπου με οδήγησε ο Αγραφιώτης. Ας διαβαστούν κατ’ αυτόν τον τρόπο και αναμφίβολα θα φανούν οι αναλογίες: οι μορφές των ζώων και ο άνθρωπος-ζώο μαζί, οι φωνές από πέτρες και κόκαλα ζωντανεμένες από τη γη, ο χορός ως τελετουργία και λατρεία, οι λάκκοι της φωτιάς και τα οπαία και οι τάφοι όπου μπαίνουμε “όπως σ’ ένα κίβα”, η διαμεσολάβηση των νεκρών παντού. Υπάρχει σε όλα αυτά μια συνέχεια που ένιωσα στις μεταγενέστερες Χριστιανικές εικόνες: την εμμονή των παλαιών σαμάνων στην αποθέωση του Αγίου Ιωάννη, μαζί με την πραγματικότητα των ορυχείων του αργύρου και τα εργατικά σπίτια στο Σούνιο, ή τα λόγια του Θιβετιανού δασκάλου Μάρπα που θυμήθηκα ξαφνικά στις χειμωνιάτικες Σπέτσες. Και ήταν πάλι στις Σπέτσες όπου ο Δημοσθένης είπε εκείνα τα λόγια -συνδέοντας Ινδιάνους και Έλληνες- που κλείνουν αυτόν τον κύκλο