Περιγραφή
Ο Μαξ Ρίτβο έχει ένα σώμα που νοσεί από έναν επιθετικό μεταστατικό καρκίνο και κάμποσα χρόνια ψυχανάλυσης στην πλάτη. Έχει επίσης ένα μεγάλο σημειωματάριο με κίτρινες σελίδες. Και μια καθηγήτρια δημιουργικής γραφής στο Πανεπιστήμιο Κολούμπια με μια άκρως ιδιοσυγκρασιακή μέθοδο διδασκαλίας. Σπάνια μια ποιητική συλλογή είναι προϊόν ενός πανεπιστημιακού μαθήματος, μα ο σκληρός πυρήνας των Αιώνων υπήρξε αποτέλεσμα της συνάντησης του Μαξ Ρίτβο με την Ντοροθία Λάσκι. “Δεν γράφω αρκετά, νιώθω σφιγμένος, το μυαλό μου με εμποδίζει να γράψω”, της είπε στην αρχή του εξαμήνου και εκείνη απάντησε στέλνοντάς του ένα μήνυμα στο κινητό κάθε βράδυ του Οκτωβρίου του 2013. Τα μηνύματα περιείχαν οδηγίες και ερωτήσεις όπως “κάνε μπάνιο με πολύ ζεστό νερό”, “σκέψου με ποιο ζώο αισθάνεσαι πιο κοντά”, “τι είδους βλέμμα θα σου έριχνε αυτό το ζώο;”· ήταν ένας συνδυασμός μικρών καθημερινών τελετουργικών που λειτουργούσαν ως αφορμές και ερεθίσματα για γράψιμο. Τελετουργικά, προσεκτικά σχεδιασμένα από την καθηγήτρια κι ευλαβικά εκτελεσμένα από τον μαθητή.
Στους Αιώνες ο Ρίτβο περιστοιχίζεται από πρόσωπα σε ένα σύμπαν μέδουσα. Το όνομά του βρίσκεται στο στομάχι μιας χήνας. Η γλώσσα είναι ένα φύλλο που σκίζεται, ένα βουλωμένο υδραγωγείο. Οι επιθυμίες δεν φωτίζουν στιγμιαία την οθόνη του μυαλού αλλά χρωματίζονται αργά καθώς περνούν μέσα από το σώμα. Το σώμα που είναι άλλοτε ουρανός, άλλοτε καβούκι, άλλοτε ύφασμα. Η βελόνα του πικάπ εισχωρεί στο κεφάλι. Στην καρδιά φυτρώνουν νύχια. Το δέρμα βρίσκεται σε ανοιχτό διάλογο με τον φλοιό και τον οπό των δέντρων. Το μυαλό είναι ένα μαύρο γάντι. Ο βολβός της τρίχας κάτι που μασιέται μέχρι να βγάλει χυμό. Το αίμα χαρούμενο κι εξουθενωμένο. Ο θάνατος καρδιοκατακτητής.
Η ποίηση του Ρίτβο αποτελεί θαυμαστό μείγμα αμεσότητας, εμβρίθειας, γρίφων, επινοήσεων, ενσαρκώσεων και εκλάμψεων. Πότε φασκιωμένη με τη ζεστασιά των θηλαστικών και πότε “δέσμη καθάριο νερό που εκρήγνυται” κρύβει μέσα της “μια ελπίδα σε σχήμα πουλιού”. Στους διαδρόμους των νοσοκομείων ο ποιητής παρατηρεί ψύχραιμα και διερευνητικά το μαβί διάχυτο φως ενός επικείμενου θανάτου και ξαπλωμένος ανάσκελα στον τομογράφο τού στέλνει φιλιά. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)
Περιεχόμενα
Εισαγωγικό σημείωμα
Receding
Υποχωρώντας
Child
Παιδί
Jellyfish universe
Σύμπαν μέδουσα
To the hands of my painter
Στα χέρια της ζωγράφου μου
The universe of healthy people
Το σύμπαν των υγιών ανθρώπων
Pharaoh
Φαραώ
Scan
Τομογραφία
Lyric complicity
Ποιητική συνενοχή
Wrecked hermit crab
Κατεστραμμένος πάγουρος
Limp snow angels
Χωλοί άγγελοι από χιόνι
Still
Αν και
Second lullaby
Δεύτερο νανούρισμα
Black bulls
Μαύροι ταύροι
Nix
Τίποτα
Where I laughed
Εκεί που γέλασα
As Eve
Όπως η Εύα
The king
Ο βασιλιάς
I’m still laughing
Γελάω ακόμα
The arrow
Το βέλος
Universe where we weren’t artists
Σύμπαν όπου δεν ήμασταν καλλιτέχνες
Matador
Ταυρομάχος
The senses
Οι αισθήσεις
Aubade
Εωθινό
One more question
Μια ερώτηση ακόμα
