ΤΟ ΤΡΕΝΟ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ

14,39 

«Από αγάπη δεν αποφάσισαν οι μανάδες σας να σας στείλουν στην Μπολόνια, στο Ρίμινι, στη Μόντενα;»
«Γιατί; Όποιος σε στέλνει μακριά σε αγαπάει·,»
«Μερικές φορές αυτός που σε αφήνει να φύγεις σε αγαπάει περισσότερο από αυτόν που σε κρατάει κοντά του».
Το 1946 ο Αμερίγκο εγκαταλείπει τη γειτονιά του στη Νάπολη. Μπαίνει σ’ ένα τρένο μαζί με τα χιλιάδες άλλα παιδιά του ιταλικού Νότου που -με πρωτοβουλία του κομμουνιστικού κόμματος- φεύγουν για τον Βορρά, να σωθούν από τη φτώχεια και τη δυστυχία που σκόρπισε ο πόλεμος. Ο Αμερίγκο διασχίζει τη χερσόνησο, φτάνει στην Μπολόνια και από εκεί πηγαίνει στη Μόντενα για να φιλοξενηθεί μερικούς μήνες από μια οικογένεια.
Με το έκπληκτο βλέμμα ενός επτάχρονου παιδιού, που έχει ωστόσο μάθει να επιβιώνει στα στενά της Νάπολης, ο Αμερίγκο θα μας ξεναγήσει σε μια Ιταλία που προσπαθεί να σταθεί στα πόδια της. Θα μας διηγηθεί τη συγκινητική ιστορία ενός σκληρού αποχωρισμού. Και θα μας μιλήσει για τον βαθύ πόνο από τον οποίο δεν μπορεί κανείς να γλιτώσει – γιατί μόνο έτσι μεγαλώνουμε. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)

«Η Βιόλα Αρντόνε γράφει και αφηγείται μέσα από τα μάτια του Αμέριγκο, τη σπαραχτική και συγκινητική ιστορία των αθώων παιδικών ψυχών που επιβιβάστηκαν σ’ εκείνο το τρένο για τον Βορρά, αφήνοντας με πόνο τις οικογένειές τους στον Νότο για να επιστρέψουν στη συνέχεια με αμφίθυμα συναισθήματα. «Τώρα πια είμαστε μοιρασμένοι στα δύο», παρατηρεί πολύ σωστά ένα άλλο παιδί μετά την επιστροφή τους, ο Τομμαζίνο, θέλοντας να τονίσει μ’ αυτό, τη δυσκολία με την οποία άφησαν και πάλι τις οικογένειες που με τόση αγάπη τα φιλοξένησαν, προκειμένου να βρεθούν πίσω στους δικούς τους. (…) Η Βιόλα Αρντόνε στηρίζει το μυθιστόρημά της στην πρωτοπρόσωπη αφήγηση του Αμέριγκο, βλέπει τον κόσμο μέσα από τα δικά του μάτια και καταγράφει, με γλώσσα ταιριαστή, όλα όσα θα έκαναν εντύπωση σε ένα παιδί της ηλικίας του. Λόγος φυσικός και αυθόρμητος, διανθισμένος με πινελιές γνήσιου ιταλικού χιούμορ, ο οποιος παραπέμπει στον Ρομπέρτο Μπενίνι και την πολύ επιτυχημένη του ταινία «Η ζωή είναι ωραία». (Λεύκη Σαραντινού, bookpress.gr, 14/03/2021)

«Το υπέροχα γραμμένο βιβλίο της Αρντόνε εξερευνά το νόημα της ταυτότητας και της οικογένειας. Αν αγαπήσατε την “Τετραλογία της Νάπολης” της Έλενα Φερράντε, πρέπει να το διαβάσετε οπωσδήποτε» (Library Journal)
«Ο αγώνας του Αμερίγκο για επιβίωση και αγάπη κρατά τον αναγνώστη κολλημένο στις σελίδες του βιβλίου»
(Marion Kohler, DVA-Penguin)

Διαθέσιμο κατόπιν παραγγελίας

Κωδικός προϊόντος: 9789601689852 Κατηγορία:

Περιγραφή

«Από αγάπη δεν αποφάσισαν οι μανάδες σας να σας στείλουν στην Μπολόνια, στο Ρίμινι, στη Μόντενα;»
«Γιατί; Όποιος σε στέλνει μακριά σε αγαπάει·,»
«Μερικές φορές αυτός που σε αφήνει να φύγεις σε αγαπάει περισσότερο από αυτόν που σε κρατάει κοντά του».
Το 1946 ο Αμερίγκο εγκαταλείπει τη γειτονιά του στη Νάπολη. Μπαίνει σ’ ένα τρένο μαζί με τα χιλιάδες άλλα παιδιά του ιταλικού Νότου που -με πρωτοβουλία του κομμουνιστικού κόμματος- φεύγουν για τον Βορρά, να σωθούν από τη φτώχεια και τη δυστυχία που σκόρπισε ο πόλεμος. Ο Αμερίγκο διασχίζει τη χερσόνησο, φτάνει στην Μπολόνια και από εκεί πηγαίνει στη Μόντενα για να φιλοξενηθεί μερικούς μήνες από μια οικογένεια.
Με το έκπληκτο βλέμμα ενός επτάχρονου παιδιού, που έχει ωστόσο μάθει να επιβιώνει στα στενά της Νάπολης, ο Αμερίγκο θα μας ξεναγήσει σε μια Ιταλία που προσπαθεί να σταθεί στα πόδια της. Θα μας διηγηθεί τη συγκινητική ιστορία ενός σκληρού αποχωρισμού. Και θα μας μιλήσει για τον βαθύ πόνο από τον οποίο δεν μπορεί κανείς να γλιτώσει – γιατί μόνο έτσι μεγαλώνουμε. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)

«Η Βιόλα Αρντόνε γράφει και αφηγείται μέσα από τα μάτια του Αμέριγκο, τη σπαραχτική και συγκινητική ιστορία των αθώων παιδικών ψυχών που επιβιβάστηκαν σ’ εκείνο το τρένο για τον Βορρά, αφήνοντας με πόνο τις οικογένειές τους στον Νότο για να επιστρέψουν στη συνέχεια με αμφίθυμα συναισθήματα. «Τώρα πια είμαστε μοιρασμένοι στα δύο», παρατηρεί πολύ σωστά ένα άλλο παιδί μετά την επιστροφή τους, ο Τομμαζίνο, θέλοντας να τονίσει μ’ αυτό, τη δυσκολία με την οποία άφησαν και πάλι τις οικογένειες που με τόση αγάπη τα φιλοξένησαν, προκειμένου να βρεθούν πίσω στους δικούς τους. (…) Η Βιόλα Αρντόνε στηρίζει το μυθιστόρημά της στην πρωτοπρόσωπη αφήγηση του Αμέριγκο, βλέπει τον κόσμο μέσα από τα δικά του μάτια και καταγράφει, με γλώσσα ταιριαστή, όλα όσα θα έκαναν εντύπωση σε ένα παιδί της ηλικίας του. Λόγος φυσικός και αυθόρμητος, διανθισμένος με πινελιές γνήσιου ιταλικού χιούμορ, ο οποιος παραπέμπει στον Ρομπέρτο Μπενίνι και την πολύ επιτυχημένη του ταινία «Η ζωή είναι ωραία». (Λεύκη Σαραντινού, bookpress.gr, 14/03/2021)

«Το υπέροχα γραμμένο βιβλίο της Αρντόνε εξερευνά το νόημα της ταυτότητας και της οικογένειας. Αν αγαπήσατε την “Τετραλογία της Νάπολης” της Έλενα Φερράντε, πρέπει να το διαβάσετε οπωσδήποτε» (Library Journal)
«Ο αγώνας του Αμερίγκο για επιβίωση και αγάπη κρατά τον αναγνώστη κολλημένο στις σελίδες του βιβλίου»
(Marion Kohler, DVA-Penguin)

Επιπρόσθετες Πληροφορίες

Συγγραφέας

Έτος

ISBN

Εκδόσεις

Προμηθευτής

Έκπτωση Προμηθευτή