Περιγραφή
Το Τούνελ” είναι (. . .) έργο ισόρροπο, χωρίς φτιασίδια, απογυμνωμένο από “καλολογικά” στοιχεία. Μοιάζει ξερή αναφορά γεγονότων, που έρχονται στο φως με ψυχρά επαγγελματικό τρόπο, καθώς ο αφηγητής αναζητάει τη σωτηρία του μέσω του λόγου. (. . .) Θα μπορούσαμε να πούμε πως στο έργο αυτό έχουμε έναν αντρικό τύπο Μήδειας: είναι ο ίδιος εγκληματίας και αφηγητής Χουάν Πάμπλο Καστέλ. Η ζήλια εκφράζεται σαν απαίτηση να κατέχεις τον άλλον, πράγμα που κάνει τη σχέση αρσενικού-θηλυκού μια μοιραία πορεία προς το φόνο. Θα έλεγα πως ο Καστέλ σκοτώνει, γιατί η ζήλια του δεν του επιτρέπει να πλάσει το αντικείμενο του έρωτά του, ούτε να το αποθανατίσει (μην ξεχνάμε πως ο Καστέλ είναι ζωγράφος).
