ΤΟ ΛΟΥΤΡΟ ΤΗΣ ΑΡΤΕΜΗΣ

“Θα ήθελα να σας μιλήσω για την Άρτεμη και τον Ακταίωνα : δύο ονόματα που ανακαλούν στη μνήμη του αναγνώστη ελάχιστα ή πολλά : καταστάσεις, σχήματα, στάσεις σωμάτων, το θέμα ενός πίνακα, μετά βίας το μύθο. Γιατί απεικονίσεις και διηγήσεις, εκλαϊκευμένες από τις εγκυκλοπαίδειες, περιόρισαν τα δύο ονόματα στην εικόνα και μόνο ενός λουτρού γυναικών όπου ένας παρείσακτος τις αιφνιδίασε…”
“Θα έπρεπε άραγε να ρωτήσουμε τους θεολόγους αν από όλες τις θεοφάνειες υπάρχει μια που να προκαλεί μεγαλύτερη σύγχυση από εκείνη που η θεότητα ντυμένη με το κάλλος της λαμπερής και φονικής παρθένου φανερώνεται στους ανθρώπους και χάνεται; Ή μήπως θα ήταν προτιμότερο να καταφύγουμε σε μάγους, μαίες, αστρολόγους, ακόμη και σε θεόληπτους κυνηγέτες, να μας εξηγήσουν τα ποικίλα εμβλήματά της, το τόξο, τη σελήνη, το σκύλο, τη δάδα, το ελάφι, τα φορέματα των εγκύων γυναικών, τις ράβδους που μαστίγωναν τους εφήβους, τα κυνηγετικά δόρατα, τα άνθη των ιερών δέντρων ; θα μας απαντήσουν άραγε αν η κατανόηση τόσων σημείων θα βοηθήσει να συλλάβουμε τη θεοφάνεια μέσα από τα πιο αντιφατικά χαρακτηριστικά της : την παρθενία και το θάνατο, το φως και το σκότος, την αγνότητα και τη λαγνεία.”
Τέτοια είναι τα ερωτήματα που θέτει αυτό το κείμενο, μέσα απ’ αυτά ο συγγραφέας ερμηνεύει τον μύθο και τον κόσμο. Ας θυμηθούμε μόνο το μύθο που θέλει το θνητό κυνηγό Ακταίωνα να συλλαμβάνει την Άρτεμη γυμνή την ώρα που λούεται μετά το κυνήγι, άοπλη, τον “βιασμό” της θεάς και την τιμωρία του θνητού, που μεταμορφωμένος σε ελάφι, κατασπαράσσεται απ’ τα σκυλιά.
Το Λουτρό της Άρτεμης πρωτοδημοσιεύτηκε το 1956.
Ο τόμος αυτός συμπληρώνεται από Επίμετρο με στοιχεία βιογραφίας και εργοβιογραφία του Pierre Klossowski, εκτενείς σημειώσεις και σχόλια της μεταφράστριας, και το κείμενο “Ο λόγος του Ακταίωνα” του Michel Foucault.