Περιγραφή
Το έργο του Σίνγκερ μοιάζει με μια κολοσσιαία ελεγεία για τη χαμένη Yiddishland της Ανατολικής Ευρώπης, για τον χαμένο κόσμο του στετλ, και ταυτόχρονα νιώθουμε πως ο κόσμος αυτός είναι ζωντανός και μας αφορά. Διαβάζουμε σε αυτόν τις δικές μας απώλειες, τους δικούς μας ξεριζωμούς, τους δικούς μας διχασμούς, τους δικούς μας έρωτες, τα δικά μας πάθη, φόβους και ελπίδες. Ας μη γελιόμαστε: Αυτό που κάνει τον κόσμο τούτο των νεκρών να ζει αναστημένος μέσα στις σελίδες του Σίνγκερ είναι, το δίχως άλλο, το μαγικό φίλτρο της τέχνης του, η απαράμιλλη αφηγηματική του δεινότητα. Μακριά από κάθε πειρασμό λογοτεχνικής νεωτερικότητας, ξέρει καλά αυτός ο μέγας παραμυθάς πως το πρώτο και το κύριο, όταν μιλάμε για διήγημα και μυθιστόρημα, είναι να μπορέσεις να διηγηθείς μια ιστορία.
