ΟΜΩΣ ΕΙΜΑΙ ΠΑΝΤΑ ΒΑΣΙΛΙΑΣ

Βρίσκεστε μπορστά σ’ έναν θηριώδη λυρισμό κι έναν γλυκύ όλεθρο, σ’ ένα context από αίμα κόκκινο, περιστέρια κόκκινα, αγάπη κόκκινη, φαλλισμό κόκκινο, που όλ’ αυτά μαζί χτίζουν το αφήγημα “του Έρωτα και του Θανάτου”, με μιαν ιδιότροπη σπονδυλοδόμηση, σε βραχέα χωροχρονοεπίπεδα διαφόρων βαθμών. Παίρρνετε μερικούς Ματωμένους Γάμους, ένα βασιλιά χωρίς βασίλισσα και βασίλειο, προσθέτετε ένα σμάρι κόκκινες κασσάνδρειες περιστέρες, κάποιους περιστασιακούς λευκούς αιμοπότες περίστερους, τα ανακατεύετε με κουτάλα τη λεπτεπίλεπτη Ποιητική του Δαβίδ Σάντσεζ Χουλιάο μέσα στη γαβάθατου επαρχιακού μεξικανισμού και σερβίρετε το συναρπαστικό τραγικοσατιρικό απολογισμό του βιβλίου αυτού