ΟΙ ΜΑΡΙΟΝΕΤΕΣ ΚΑΙ ΜΙΑ ΜΕΛΕΤΗ ΤΟΥ BERNARD DORT

Οι Μαριονέτες δημοσιεύονται σε τέσσερεις συνέχειες σε μια εφημερίδα τον Δεκέμβριο του 1810, ένα σχεδόν χρόνο πριν από την αυτοκτονία του Κλάιστ (1777-1811). Η μορφή του δοκιμίου, ωστόσο, παίζει ανάμεσα στον πλατωνικό διάλογο και το χρονογράφημα και γοητεύει με στοιχεία από την αφηγηματική ιδιοτροπία του μεγάλου ρομαντικού. Κείμενο πραγματικά μοναδικό, δοκίμιο ρομαντικής αυτογνωσίας που καταφέρνει, μέσα στις λίγες σελίδες του, να υψωθεί σε μια πραγματική μεταφυσική της ποιητικής πράξης και να συγκεφαλαιώσει, εμβληματικά, το ρομαντικό δίλημμα ανάμεσα στη γνώση και την αθωότητα.
Η μεταφορά στη γλώσσα μας του κειμένου του Κλάιστ από την Τζένη Μαστοράκη συνοδεύεται από σημαντική μελέτη του Γάλλου θεατρολόγου Μπερνάρ Ντόρτ γραμμένη ειδικά για την ελληνική έκδοση, που τοποθετεί το ολιγοσέλιδο και μοναδικό αυτό δοκίμιο για το θέατρο των Μαριονετών στην ιστορία και τη θεωρία του θεάτρου. Την έκδοση συμπληρώνει μια χρηστική εργοβιογραφία του Γερμανού ρομαντικού. (Από την παρουσίαση της έκδοσης)

Οι Μαριονέτες δεν μας μαθαίνουν τίποτα για το θέατρο όπως αυτό γίνεται ή όπως θα μπορούσε να γίνει : δεν είναι ούτε μια εξομολόγηση του δραματουργού Kleist, ούτε ένα δοκίμιο αισθητικής. Αλλά ένα τέτοιο κείμενο μας μιλάει για το όνειρο και τις βαθύτερες καταθέσεις όλου του θεάτρου : να κάνει αυτό το “γύρο του κόσμου” που, περνώντας αναγκαστικά από τη φθορά της επανάληψης κι από μια αναμέτρηση με το ζωώδες του σώματος, θα μας οδηγήσει στην ανακάλυψη ενός “καινούργιου ανοίγματος” στον Παράδεισο – κι έτσι στο “τελευταίο κεφάλαιο της ιστορίας του κόσμου”. Ίσως ποτέ κανείς δε φοβήθηκε και δεν περίμενε περισσότερα από το θέατρο απ’ ό,τι ο Kleist, δικαιώνοντάς το έτσι καλύτερα.