Περιγραφή
Η Νανά δεν ήταν μια συνηθισμένη εταίρα. Ξεπετάχτηκε σαν τη χρυσόμυγα μέσ’ απ’ την κοπριά· κι από το πεζοδρόμιο έφτασε στο μέγαρο όπου καταβρόχθιζε τις περιουσίες των “κυρίων” και των αριστοκρατών “σαν σοκολατάκια στα χιονάτα της γόνατα”.
Ψηλή, παχουλή, με ξανθοκόκκινη χαίτη, κυκλοφορούσε σαν βασίλισσα με δαντέλες και μπριγιάν στην παρισινή κοινωνία της Δεύτερης Αυτοκρατορίας, με μόνη της ηδονή το μάζεμα του πλούτου. Προσφερόταν σ’ όποιον και να ‘ταν κι όπου να ‘ταν.
Ένας ευπατρίδης αυτοπυρπολήθηκε, βάζοντας φωτιά στο σταύλο με τ’ άλογά του, αφού γλέντησε όλη την περιουσία του μαζί της· ένας νεαρούλης αυτοκτόνησε με το ψαλίδι των νυχιών της, γιατί αρνήθηκε να τον παντρευτεί…
Ο Φλωμπέρ γοητεύτηκε τόσο απ’ το έργο του Ζολά, ώστε το διάβασε μονορούφι -σε εντεκάμισι ώρες κάποια Κυριακή- κι έγραψε πως “η Νανά πλησιάζει το μύθο, χωρίς να παύει να είναι και πραγματική”.
Νανά! Τ’ όνομά της εδώ κι εκατόν είκοσι χρόνια θυμίζει τον αγοραίο έρωτα και την ηδονή, όταν συνοδεύεται από τ’ όνομα του μεγάλου της συγγραφέα: του Ζολά!
