ΕΜΦΥΤΟ ΕΛΑΤΤΩΜΑ

20,14 

Ο Ντοκ Σπορτέλο έχει πολύ καιρό να δει την πρώην του. Και ξαφνικά εκείνη εμφανίζεται από το πουθενά κι αρχίζει να του λέει για ένα σχέδιο απαγωγής ενός ζάπλουτου μεγαλοεργολάβου, τον οποίο τυχαίνει να αγαπάει. Εύκολα λόγια. Είναι το τέλος της ψυχεδελικής δεκαετίας του ’60 στο Λος Άντζελες, και ο Ντοκ ξέρει ότι η αγάπη είναι απλώς μια λέξη του συρμού, όπως το τριπάκι και το φίνα, μόνο που η συγκεκριμένη λέξη δημιουργεί συνήθως προβλήματα. Παρ’ όλα αυτά, σε λίγο βρίσκεται μπλεγμένος σε ένα αλλόκοτο κουβάρι από κίνητρα και πάθη, με πρωταγωνιστές σερφάδες, πόρνες, μαστούρηδες και ροκάδες, έναν επικίνδυνο τοκογλύφο, έναν σαξοφωνίστα σε ρόλο μυστικού πράκτορα, έναν πρώην φυλακισμένο που έχει τατουάζ μια σβάστικα στο κεφάλι και που λατρεύει την Έθελ Μέρμαν, και μια μυστηριώδη οργάνωση γνωστή ως Χρυσός Κυνόδοντας, η οποία μπορεί και να είναι απλώς μια κομπίνα που έστησαν κάποιοι οδοντίατροι για να ξεγελάσουν την εφορία. Σε αυτή τη ζωηρή αφήγηση, και σε ένα ασυνήθιστο γι’ αυτόν λογοτεχνικό είδος, ο Τόμας Πίντσον ζωντανεύει με κλασικό τρόπο τη ρήση ότι αν θυμάσαι τη δεκαετία του ’60, τότε δεν την έζησες… ή μάλλον… αν την έζησες, τότε… ή, για στάσου, μήπως… (Από την παρουσίαση της έκδοσης)

Σε μια τραβηγμένη θεώρηση του αστυνομικού μυθιστορήματος, θα λέγαμε πως είναι το λογοτεχνικό είδος που, περισσότερο από κάθε άλλο, αναπαράγει το αιτιοκρατικό μοντέλο σκέψης. Κάποιος σκότωσε, έχοντας κάποια συγκεκριμένα κίνητρα και οι αναγνώστες περιμένουν στο τέλος τη λύση του μυστηρίου, την τιμωρία του εγκληματία, την αποκάλυψη των αιτιών και μια κάποια ηθική δικαίωση με την επικράτηση της δικαιοσύνης. Τι προκύπτει όμως όταν ένας ελκυστικά χαοτικός συγγραφέας, όπως ο Αμερικανός Τόμας Πίντσον, αποφασίζει να χρησιμοποιήσει τις συμβάσεις τού νουάρ για να τις εντάξει στο ιδιαίτερο και πολύσημο σύμπαν του, στο οποίο η αιτιοκρατία του αστυνομικού μυθιστορήματος καταρρέει; Μια φαντασμαγορία, ως συνήθως, αλλά πιο “προσβάσιμη” για τα δεδομένα του συγγραφέα. Το νέο μυθιστόρημα του κορυφαίου μεταμοντερνιστή πεζογράφου με τίτλο “Έμφυτο ελάττωμα” (ευλαβικά μεταφρασμένο από τον συνήθη ύποπτο Γιώργο Κυριαζή) είναι ένα νοσταλγικό και ατμοσφαιρικό παλίμψηστο της ψυχεδελικής δεκαετίας του ’60 που, με την επίφαση της αστυνομικής πλοκής, επιστρέφει στα χαμένα χρόνια της αθωότητας, των ελαφρών και σκληρών ναρκωτικών, του αχαλίνωτου σεξ, της κυριαρχίας του ροκ-εν-ρολ αλλά και της ζωντανής (τότε) ελπίδας ότι η ανθρωπότητα μπορούσε να επινοήσει έναν άλλο τρόπο ζωής, να βρει την παραλία κάτω από το λιθόστρωτο, όπως λέει το γνωστό σύνθημα του γαλλικού Μάη του ’68 που είναι και προλογικό επίγραμμα στο βιβλίο. (Αναστάσης Βιστωνίτης, Το Βήμα, 17/7/2011)

Διαθέσιμο κατόπιν παραγγελίας

Κωδικός προϊόντος: 9789600353204 Κατηγορία:

Περιγραφή

Ο Ντοκ Σπορτέλο έχει πολύ καιρό να δει την πρώην του. Και ξαφνικά εκείνη εμφανίζεται από το πουθενά κι αρχίζει να του λέει για ένα σχέδιο απαγωγής ενός ζάπλουτου μεγαλοεργολάβου, τον οποίο τυχαίνει να αγαπάει. Εύκολα λόγια. Είναι το τέλος της ψυχεδελικής δεκαετίας του ’60 στο Λος Άντζελες, και ο Ντοκ ξέρει ότι η αγάπη είναι απλώς μια λέξη του συρμού, όπως το τριπάκι και το φίνα, μόνο που η συγκεκριμένη λέξη δημιουργεί συνήθως προβλήματα. Παρ’ όλα αυτά, σε λίγο βρίσκεται μπλεγμένος σε ένα αλλόκοτο κουβάρι από κίνητρα και πάθη, με πρωταγωνιστές σερφάδες, πόρνες, μαστούρηδες και ροκάδες, έναν επικίνδυνο τοκογλύφο, έναν σαξοφωνίστα σε ρόλο μυστικού πράκτορα, έναν πρώην φυλακισμένο που έχει τατουάζ μια σβάστικα στο κεφάλι και που λατρεύει την Έθελ Μέρμαν, και μια μυστηριώδη οργάνωση γνωστή ως Χρυσός Κυνόδοντας, η οποία μπορεί και να είναι απλώς μια κομπίνα που έστησαν κάποιοι οδοντίατροι για να ξεγελάσουν την εφορία. Σε αυτή τη ζωηρή αφήγηση, και σε ένα ασυνήθιστο γι’ αυτόν λογοτεχνικό είδος, ο Τόμας Πίντσον ζωντανεύει με κλασικό τρόπο τη ρήση ότι αν θυμάσαι τη δεκαετία του ’60, τότε δεν την έζησες… ή μάλλον… αν την έζησες, τότε… ή, για στάσου, μήπως… (Από την παρουσίαση της έκδοσης)

Σε μια τραβηγμένη θεώρηση του αστυνομικού μυθιστορήματος, θα λέγαμε πως είναι το λογοτεχνικό είδος που, περισσότερο από κάθε άλλο, αναπαράγει το αιτιοκρατικό μοντέλο σκέψης. Κάποιος σκότωσε, έχοντας κάποια συγκεκριμένα κίνητρα και οι αναγνώστες περιμένουν στο τέλος τη λύση του μυστηρίου, την τιμωρία του εγκληματία, την αποκάλυψη των αιτιών και μια κάποια ηθική δικαίωση με την επικράτηση της δικαιοσύνης. Τι προκύπτει όμως όταν ένας ελκυστικά χαοτικός συγγραφέας, όπως ο Αμερικανός Τόμας Πίντσον, αποφασίζει να χρησιμοποιήσει τις συμβάσεις τού νουάρ για να τις εντάξει στο ιδιαίτερο και πολύσημο σύμπαν του, στο οποίο η αιτιοκρατία του αστυνομικού μυθιστορήματος καταρρέει; Μια φαντασμαγορία, ως συνήθως, αλλά πιο “προσβάσιμη” για τα δεδομένα του συγγραφέα. Το νέο μυθιστόρημα του κορυφαίου μεταμοντερνιστή πεζογράφου με τίτλο “Έμφυτο ελάττωμα” (ευλαβικά μεταφρασμένο από τον συνήθη ύποπτο Γιώργο Κυριαζή) είναι ένα νοσταλγικό και ατμοσφαιρικό παλίμψηστο της ψυχεδελικής δεκαετίας του ’60 που, με την επίφαση της αστυνομικής πλοκής, επιστρέφει στα χαμένα χρόνια της αθωότητας, των ελαφρών και σκληρών ναρκωτικών, του αχαλίνωτου σεξ, της κυριαρχίας του ροκ-εν-ρολ αλλά και της ζωντανής (τότε) ελπίδας ότι η ανθρωπότητα μπορούσε να επινοήσει έναν άλλο τρόπο ζωής, να βρει την παραλία κάτω από το λιθόστρωτο, όπως λέει το γνωστό σύνθημα του γαλλικού Μάη του ’68 που είναι και προλογικό επίγραμμα στο βιβλίο. (Αναστάσης Βιστωνίτης, Το Βήμα, 17/7/2011)

Επιπρόσθετες Πληροφορίες

Συγγραφέας

Έτος

ISBN

Εκδόσεις

Προμηθευτής

Έκπτωση Προμηθευτή

Μετάφραση

Άλλα