ΕΛΠΙΔΑ ΣΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΤΗΣ ΑΠΕΛΠΙΣΙΑΣ ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΖΩΗ ΜΟΥ ΜΕ ΤΟΝ ΟΣΙΠ

16,60 

Στις σελίδες αυτού του βιβλίου ξετυλίγεται ένα συγκλονιστικό χρονικό. Η Ναντιέζντα, η σύζυγος του Όσιπ Μαντελστάμ, ενός από τους μεγαλύτερους ρώσους ποιητές του 20ού αιώνα, καταγράφει τις αναμνήσεις της από τα τέσσερα τελευταία χρόνια της ζωής του στη σταλινική Σοβιετική Ένωση – ξεκινά με την πρώτη του σύλληψη το 1934 και τελειώνει με τον θάνατο του το 1938, την αποκαλούμενη περίοδο του Μεγάλου Τρόμου. Το επικό αυτό κείμενο συνιστά μια από τις σημαντικότερες καταθέσεις για την αξία της λογοτεχνίας και της πνευματικής ελευθερίας που γράφτηκαν ποτέ, αλλά πρωτίστως είναι μια ιστορία αληθινής αγάπης – πώς μια γυναίκα παρά τις αντιξοότητες, τους χαλεπούς καιρούς και το αδυσώπητο πέρασμα του χρόνου αγωνίστηκε και κατάφερε να διατηρήσει ζωντανά το έργο και τη μνήμη του άντρα που αγάπησε. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)

Όλα ξεκίνησαν από ένα σατυρικό ποίημα για τον Στάλιν, που οι χαφιέδες των λογοτεχνικών σαλονιών εκείνης της εποχής φρόντισαν να φθάσει στα αυτιά της μυστικής αστυνομίας. Ένα παιχνίδι μόνο με λέξεις, που θα στοιχίσει όμως στον ποιητή τους, τον Όσιπ Μάντελσταμ, τον θάνατό του σε στρατόπεδο συγκέντρωσης.
“Χοντρά τα δάκτυλα του, με σκουλήκια μοιάζουν παχιά, σαν βαρίδια οι κουβέντες του ηχούν με σιγουριά. / Κατσαριδίσια τα μουστάκια του γελούν, και απ’ τις μπότες του οι λαιμοί λαμποκοπούν.”
Αυτό το ελάχιστο ποιηματάκι για τον Στάλιν, γραμμένο σε απλή γλώσσα, κάτι που δεν συνήθιζε ο Μάντελσταμ, και ίσως όχι και απ’ τα καλύτερά του, ήταν μια ανοικτή στάση του ποιητή απέναντι στο καθεστώς του δικτάτορα, το δικό του ουρλιαχτό. Γράφοντάς το ο Μάντελσταμ θα επιλέξει συνειδητά και τον δικό του μοναδικό θάνατο. Για δυο μουστάκια, λοιπόν. Το “Ελπίδα στα χρόνια της απελπισίας”, της χήρας του ποιητή Ναντιέζντα Μάντελσταμ, είναι το χρονικό αυτής της δίωξης, από τον Μάη του ’34 έως τον Δεκέμβριο του ’38. Το χρονικό μιας μαρτυρίας, της μαρτυρίας αυτών των δύο ανθρώπων που δεν ήθελαν να σιγήσουν στην “εποχή του μεγάλου τρόμου”. (Από κείμενο του ΑΠΟΣΤΟΛΗ ΑΡΤΙΝΟΥ στην εφημερίδα ΑΥΓΗ, 10-1-2012)

Διαθέσιμο κατόπιν παραγγελίας

Κωδικός προϊόντος: 9786180312447 Κατηγορία:

Περιγραφή

Στις σελίδες αυτού του βιβλίου ξετυλίγεται ένα συγκλονιστικό χρονικό. Η Ναντιέζντα, η σύζυγος του Όσιπ Μαντελστάμ, ενός από τους μεγαλύτερους ρώσους ποιητές του 20ού αιώνα, καταγράφει τις αναμνήσεις της από τα τέσσερα τελευταία χρόνια της ζωής του στη σταλινική Σοβιετική Ένωση – ξεκινά με την πρώτη του σύλληψη το 1934 και τελειώνει με τον θάνατο του το 1938, την αποκαλούμενη περίοδο του Μεγάλου Τρόμου. Το επικό αυτό κείμενο συνιστά μια από τις σημαντικότερες καταθέσεις για την αξία της λογοτεχνίας και της πνευματικής ελευθερίας που γράφτηκαν ποτέ, αλλά πρωτίστως είναι μια ιστορία αληθινής αγάπης – πώς μια γυναίκα παρά τις αντιξοότητες, τους χαλεπούς καιρούς και το αδυσώπητο πέρασμα του χρόνου αγωνίστηκε και κατάφερε να διατηρήσει ζωντανά το έργο και τη μνήμη του άντρα που αγάπησε. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)

Όλα ξεκίνησαν από ένα σατυρικό ποίημα για τον Στάλιν, που οι χαφιέδες των λογοτεχνικών σαλονιών εκείνης της εποχής φρόντισαν να φθάσει στα αυτιά της μυστικής αστυνομίας. Ένα παιχνίδι μόνο με λέξεις, που θα στοιχίσει όμως στον ποιητή τους, τον Όσιπ Μάντελσταμ, τον θάνατό του σε στρατόπεδο συγκέντρωσης. 
“Χοντρά τα δάκτυλα του, με σκουλήκια μοιάζουν παχιά, σαν βαρίδια οι κουβέντες του ηχούν με σιγουριά. / Κατσαριδίσια τα μουστάκια του γελούν, και απ’ τις μπότες του οι λαιμοί λαμποκοπούν.” 
Αυτό το ελάχιστο ποιηματάκι για τον Στάλιν, γραμμένο σε απλή γλώσσα, κάτι που δεν συνήθιζε ο Μάντελσταμ, και ίσως όχι και απ’ τα καλύτερά του, ήταν μια ανοικτή στάση του ποιητή απέναντι στο καθεστώς του δικτάτορα, το δικό του ουρλιαχτό. Γράφοντάς το ο Μάντελσταμ θα επιλέξει συνειδητά και τον δικό του μοναδικό θάνατο. Για δυο μουστάκια, λοιπόν. Το “Ελπίδα στα χρόνια της απελπισίας”, της χήρας του ποιητή Ναντιέζντα Μάντελσταμ, είναι το χρονικό αυτής της δίωξης, από τον Μάη του ’34 έως τον Δεκέμβριο του ’38. Το χρονικό μιας μαρτυρίας, της μαρτυρίας αυτών των δύο ανθρώπων που δεν ήθελαν να σιγήσουν στην “εποχή του μεγάλου τρόμου”. (Από κείμενο του ΑΠΟΣΤΟΛΗ ΑΡΤΙΝΟΥ στην εφημερίδα ΑΥΓΗ, 10-1-2012)

Επιπρόσθετες Πληροφορίες

Συγγραφέας

Έτος

Εκδόσεις

Προμηθευτής

Έκπτωση Προμηθευτή

Άλλα