ΑΝΑΤΑΡΑΧΗ – ΚΟΜΜΕΝΗ Η ΜΑΛΑΚΙΑ

Πολιτικό παραμύθι. Ο Μάης είναι θανατηφόρος μήνας
«Υπάρχει ταξική βία, ένα νεκροτομείο για εκείνους που κατέχουν την εξουσία, το χρήμα, τους πολιτιστικούς κώδικες. Στην “Αναταραχή”, ένα καυστικό πολιτικό παραμύθι, η Λεσλί Καπλάν επινοεί το «ταξικό έγκλημα». Καθώς πλησιάζει ο Μάης, οι φαινομενικά ασύνδετες άγριες δολοφονίες αυξάνονται. Ένας ταχυδρομικός υπάλληλος καρφώνει ένα ψαλίδι στα πλευρά του προϊσταμένου του, μια βιβλιοθηκάριος χτυπά θανατηφόρα έναν εκπρόσωπο του Υπουργείου Εξωτερικών, μια εργαζόμενη σε αλυσίδα παραγωγής σκοτώνει έναν διερμηνέα, νομίζοντας πως είναι ο Κινέζος διευθυντής της εταιρείας της. Ξαφνικά, μια φράση διαδίδεται απ’ όλους: «Κομμένη η μαλακία!». Ανίκανη ν’ ανταποκριθεί διαφορετικά παρ’ εκτός με τη βία, η κυβέρνηση κηρύσσει κατάσταση εκτάκτου ανάγκης. Προφανώς, μας έρχονται στον νου τα Κίτρινα Γιλέκα, η αστυνομική βία, η αμφισβήτηση του δικαιώματος στη διαδήλωση. Βάζοντας λέξεις σε καθημερινές καταστάσεις κυριαρχίας, η Λεσλί Καπλάν υπογράφει ένα κείμενο απολαυστικά απελευθερωτικό, ένα πέρασμα στη λογοτεχνική πράξη που υποδηλώνει ότι ένας άλλος κόσμος είναι εφικτός». (S.J., L’Humanite, 2 Μαΐου 2019)

Η απολαυστική Αναταραχή της Λεσλί Καπλάν
«Ένα ανεξήγητο κίνημα, δολοφονίες χωρίς προμελέτη και η κραυγή: «Κομμένη η μαλακία!»… Στην “Αναταραχή”, ένα μικρό απολαυστικό διήγημα, η μυθιστοριογράφος Λεσλί Καπλάν αφηγείται τον μύθο των σημερινών εξεγέρσεων. Εκεί που, χωρίς να αναφερθεί ποτέ, το γέλιο μπορεί να ντυθεί με κίτρινο χρώμα.» (Από το άρθρο της Sophie Dufau στον ιστότοπο Mediapart, 24 Μαΐου 2019)

Οποιαδήποτε ομοιότητα με πραγματικά γεγονότα…
Ένας διασκεδαστικός ανατρεπτικός μύθος της Λεσλί Καπλάν.

«Η “Αναταραχή”, όπως την περιγράφει με κέφι η Λεσλί Καπλάν, δεν είναι μια μαλακία. Εννοείται πως, αν το θέλουμε, είναι. Εφόσον οι ήρωες δεν κάνουν, τρόπον τινά, τίποτε άλλο από μαλακίες με το εργαλείο της δουλειάς τους, το οποίο εκτρέπουν προς την αντίθετη κατεύθυνση από τις οδηγίες χρήσης. […] Η “Αναταραχή” είναι ένα παραμύθι. Πόρρω απέχει από προτροπή σε φόνο· υποψιαζόμαστε πως είναι μια έκκληση να αποτινάξουμε χαρούμενα τον ζυγό.» (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)