ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΜΗΤΡΟΠΟΥΛΟΣ – ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΡΓΩΝ ΟΡΧΗΣΤΡΑ ΤΩΝ ΧΡΩΜΑΤΩΝ

23,42 

Ο Δημήτρης Μητρόπουλος δεν ανήκει στη χορεία των συγχρόνων του διευθυντών ορχήστρας που προσπάθησαν (άλλος με περισσότερη και άλλος με ολιγότερη επιτυχία) να υπηρετήσουν τη μουσική όχι μόνο ως εκτελεστές-αναδημιουργοί αλλά και ως συνθέτες-δημιουργοί. Το 1937 εγκατέλειψε τη σύνθεση για να αφοσιωθεί αποκλειστικά στην ερμηνεία. Ο μικρός, όμως, αριθμός των έργων που κατέλιπε, αποτέλεσαν μια “δεσμευμένη” κατάθεση (τι την εδέσμευε δεν είναι του παρόντος να αναλυθεί) η οποία, όταν αποδεσμεύτηκε, φάνηκε πως -αν και μικρή- η απόδοσή της ήταν τόσο υψηλή, ώστε να διεκδικεί μια θέση ανάμεσα στα πιο σημαντικά “κεφάλαια”, στα κεφάλαια όχι μόνο της ελληνικής Ιστορίας της μουσικής αλλά και της παγκόσμιας. Ανεξάρτητα, όμως, από την αποδοχή ή μη μιας τέτοιας εκτίμησης προβάλλει το γεγονός ότι το συνθετικό έργο του Δημήτρη Μητρόπουλου ανακαλύπτεται από όλο και περισσότερους εκτελεστές και ακροατές, μισό και πλέον αιώνα από την εποχή που το εγκατέλειψε και το λησμόνησε σαν νεανικό αμάρτημα ο ίδιος ο δημιουργός του, για να επιδοθεί στη θεραπεία των έργων των άλλων και το πιο σημαντικό: δεν ανακαλύπτεται ως κάτι αξιοπερίεργο, δεν ανασύρεται ως ανάμνηση του παρελθόντος ή ως αξιοποιήσιμο από τις δισκογραφικές εταιρείες “προϊόν”, ούτε ακούγεται χάρη στη διαμόρφωση μιας ιστοριστικής συνείδησης που επιτρέπει την (θεμιτή βέβαια) ψυχοπνευματική διεργασία αισθητικοποίησης του αναχρονισμού.

Διαθέσιμο κατόπιν παραγγελίας

Κωδικός προϊόντος: 9789600507133 Κατηγορία:

Περιγραφή

Ο Δημήτρης Μητρόπουλος δεν ανήκει στη χορεία των συγχρόνων του διευθυντών ορχήστρας που προσπάθησαν (άλλος με περισσότερη και άλλος με ολιγότερη επιτυχία) να υπηρετήσουν τη μουσική όχι μόνο ως εκτελεστές-αναδημιουργοί αλλά και ως συνθέτες-δημιουργοί. Το 1937 εγκατέλειψε τη σύνθεση για να αφοσιωθεί αποκλειστικά στην ερμηνεία. Ο μικρός, όμως, αριθμός των έργων που κατέλιπε, αποτέλεσαν μια “δεσμευμένη” κατάθεση (τι την εδέσμευε δεν είναι του παρόντος να αναλυθεί) η οποία, όταν αποδεσμεύτηκε, φάνηκε πως -αν και μικρή- η απόδοσή της ήταν τόσο υψηλή, ώστε να διεκδικεί μια θέση ανάμεσα στα πιο σημαντικά “κεφάλαια”, στα κεφάλαια όχι μόνο της ελληνικής Ιστορίας της μουσικής αλλά και της παγκόσμιας. Ανεξάρτητα, όμως, από την αποδοχή ή μη μιας τέτοιας εκτίμησης προβάλλει το γεγονός ότι το συνθετικό έργο του Δημήτρη Μητρόπουλου ανακαλύπτεται από όλο και περισσότερους εκτελεστές και ακροατές, μισό και πλέον αιώνα από την εποχή που το εγκατέλειψε και το λησμόνησε σαν νεανικό αμάρτημα ο ίδιος ο δημιουργός του, για να επιδοθεί στη θεραπεία των έργων των άλλων και το πιο σημαντικό: δεν ανακαλύπτεται ως κάτι αξιοπερίεργο, δεν ανασύρεται ως ανάμνηση του παρελθόντος ή ως αξιοποιήσιμο από τις δισκογραφικές εταιρείες “προϊόν”, ούτε ακούγεται χάρη στη διαμόρφωση μιας ιστοριστικής συνείδησης που επιτρέπει την (θεμιτή βέβαια) ψυχοπνευματική διεργασία αισθητικοποίησης του αναχρονισμού.

Επιπρόσθετες Πληροφορίες

Συγγραφέας

Έτος

ISBN

Εκδόσεις

Προμηθευτής

Έκπτωση Προμηθευτή