ΣΤΑ ΣΥΝΟΡΑ ΖΩΗΣ ΚΑΙ ΘΑΝΑΤΟΥ

Λίγο πριν το τέλος, η ζωή μοιάζει να είναι σε μια πρωτοφανή αναλαμπή. Σαν ο ετοιμοθάνατος “να αναζητούσε να καταπιαστεί ολοκληρωτικά με τον κόσμο προτού εξαφανιστεί”. Ο Michel de M’ Uzan είναι ο πρώτος που ακολούθησε “μια πορεία που πήγαινε αντίθετα με το ρεύμα εκείνου που γενικά προτείνεται προκειμένου να αντιληφθούμε την ύστατη περίοδο του τέλους της ζωής: αποεπένδυση του κόσμου, αποδοχή του προσεχούς θανάτου, επιτέλεση του πένθους εαυτού”, όλα αυτά προέρχονται, για εκείνον, από μια “ναρκισσιστική παρανόηση”. Τέσσερα θεμελιώδη κείμενα του Michel de M’ Uzan, όλα με κοινό παρανομαστή την αναλυτική εργασία στο πλάι ογκολογικών καταληκτικών ασθενών, συνθέτουν την παρούσα συλλογή, αποτελώντας μια πολύτιμη μελέτη τόσο για τον κλινικό, όσο και για τον ίδιο τον ασθενή αλλά και το περιβάλλον του, ιατρικό, νοσηλευτικό, φιλικό και συγγενικό.