Περιγραφή
Στις 15 Γενάρη 1919 το κοντάκι του όπλου ενός στρατιώτη συνέθλιψε το κρανίο της Ρόζας Λούξεμπουργκ, μιας μεγαλοφυούς επαναστάτριας, αγωνίστριας και διανοούμενης. Όντας η ενσάρκωση της ενότητας θεωρίας και πράξης, η ζωή και το έργο της Ρόζας Λούξεμπουργκ θα απαιτούσαν μια περιγραφή τόσο της δράσης, όσο και της σκέψης της – αυτά τα δυο είναι αδιαχώριστα. Ωστόσο, στο πλαίσιο ενός μικρού βιβλίου δεν μπορεί κάποιος να ελπίζει ότι θα τα δικαιώσει και τα δύο. Γι’ αυτό, αναγκαστικά σ’ αυτή την παμφλέτα εστιάζω κυρίως στις ιδέες της Ρόζας Λούξεμπουργκ, επειδή περιέχουν την κύρια και διαρκή συνεισφορά της στο διεθνές σοσιαλιστικό κίνημα.
Λίγα από τα γραφτά της έχουν μεταφραστεί στ’ αγγλικά. Συνεπώς είναι χρήσιμο να παρουσιάσω μια όσο το δυνατόν πιο πλατιά επιλογή από το έργο της (κατά κύριο λόγο με μεταφράσεις από το πρωτότυπο γερμανικό κείμενο).
“Ν’ αμφισβητούμε τα πάντα”, ήταν το σύνθημα της Ρόζας Λούξεμπουργκ, μιας επαναστάτριας του επιστημονικού σοσιαλισμού. Η ίδια δεν θα μπορούσε να ευχηθεί τίποτα καλύτερο από μια κριτική αξιολόγηση του έργου της. Γι’ αυτό, αυτό το βιβλίο γράφτηκε με πνεύμα θαυμασμού, αλλά και κριτικής στο θέμα που εξετάζει. (Από τον πρόλογο του συγγραφέα)
“Στη Ρόζα Λούξεμπουργκ η σοσιαλιστική ιδέα ήταν ένα πραγματικά δημιουργικό πάθος που έκαιγε ασίγαστα. Το μεγάλο καθήκον και η ακατανίκητη φιλοδοξία αυτής της εκπληκτικής γυναίκας ήταν να προετοιμάσει το δρόμο για την κοινωνική επανάσταση, να ανοίξει το μονοπάτι της ιστορίας για το σοσιαλισμό, με μια θέληση, αποφασιστικότητα, ανιδιοτέλεια και αφοσίωση που οι λέξεις είναι πολύ αδύναμες να περιγράψουν… Έδωσε τον εαυτό της ολοκληρωτικά στην υπόθεση του σοσιαλισμού, όχι μόνο με τον τραγικό της θάνατο, αλλά με ολόκληρη τη ζωή της… Ήταν το κοφτερό ξίφος και η ζωντανή φλόγα της επανάστασης.” (Κλάρα Τσέτκιν, 1919)
“Όντας η ενσάρκωση της ενότητας θεωρίας και πράξης, η ζωή και το έργο της Ρόζας Λούξεμπουργκ θα απαιτούσαν μια περιγραφή τόσο της δράσης, όσο και της σκέψης της. Ωστόσο, στο πλαίσιο ενός μικρού βιβλίου δεν μπορεί κάποιος να ελπίζει ότι θα τα δικαιώσει και τα δύο. Γι’ αυτό, αναγκαστικά, εστιάζω κυρίως στις ιδέες της, επειδή περιέχουν την κύρια και διαρκή συνεισφορά της στο διεθνές σοσιαλιστικό κίνημα. “Ν’ αμφισβητούμε τα πάντα”, ήταν το σύνθημα της Ρόζας Λούξεμπουργκ. Η ίδια δεν θα μπορούσε να ευχηθεί τίποτα καλύτερο από μια κριτική αξιολόγηση του έργου της. Γι’ αυτό, αυτό το βιβλίο γράφτηκε με πνεύμα θαυμασμού, αλλά και κριτικής στο θέμα που εξετάζει.” (Τόνι Κλιφ, 1959)
