Περιγραφή
Στο βιβλίο Δημιουργικές αντιστάσεις και Αντεξουσία. Εγχειρήματα και προβληματισμοί του ριζοσπαστικού κινήματος στον 21ο αιώνα προτείνεται μια νέα στρατηγική σύλληψη για τον επιδιωκόμενο κοινωνικό μετασχηματισμό και ένας νέος τύπος πολιτικής παρέμβασης στο σύγχρονο (μεταμοντέρνο) περιβάλλον. Μια στρατηγική απεμπλοκής από την καπιταλιστική βαρβαρότητα που χαρακτηρίζεται από την αναζήτηση, πρόταση και εφαρμογή εναλλακτικών διεξόδων τόσο σε μίκρο όσο και σε μάκρο-κοινωνικό επίπεδο.
Πιο συγκεκριμένα, απέναντι στην σύλληψη που έχει κυριαρχήσει στην επαναστατική σκέψη για περισσότερο από έναν αιώνα και που θέλει το εργατικό κράτος να αποτελεί τον προνομιακό τόπο για τον μετασχηματισμό της κοινωνίας και στην σύλληψη της επανάστασης ως κοινωνικού μετασχηματισμού που θα πραγματοποιηθεί με την καταστροφή του κέντρου εξουσίας που εδράζεται στο κράτος και την απελευθέρωση των αυτόνομων τάσεων των ανθρώπων, αντιπροτείνεται η δημιουργία εδώ και τώρα περισσότερων ευκαιριών για τους ανθρώπους να επιτεθούν άμεσα στην αλλοτρίωση του σύγχρονου τρόπου ζωής με τροχιοδεικτικές βολές για τον τόπο που δεν είναι ακόμα εδώ.
Η ανάπτυξη τέτοιων έμπρακτων, προεικονιστικών εγχειρημάτων-παραδειγμάτωνδημιουργικής αντίστασης παρά τα όρια και τις αντιφάσεις με τις οποίες βρίσκεται αναγκαστικά αντιμέτωπη αποτελεί απαραίτητη προϋπόθεση και έναυσμα για να καλλιεργηθεί μια κουλτούρα αγώνα που να διεκδικήσει την απαλλοτρίωση των απαλλοτριωτών και τη δημιουργία συλλογικών οργάνων λαϊκής εξουσίας.
Στο πλαίσιο αυτής της αντίληψης και με βάση την εμπειρία που παρουσιάζεται από τη συμμετοχή σε εγχειρήματα, όπως ο Συνεταιρισμός για το Εναλλακτικό και Αλληλέγγυο Εμπόριο «Ο Σπόρος», η Συνεργατική Τροφίμων «Το Καλάθι» και η Κολεκτίβα Εργασίας «Το Παγκάκι», επιδιώκεται να απογυμνωθεί η ριζοσπαστική κριτική της κρατούσας κοινωνικής οργάνωσης και των εγχειρημάτων που την αντιπαλεύουν από το φάντασμα του μυθικού-ιδεαλιστικού κομμουνισμού που εγκλωβίζει σε μεγάλο βαθμό τη μετασχηματιστική δυναμική των εγχειρημάτων αυτών. Μια κριτική που στο βιβλίο αυτό περνάει μέσα από μια επανανοηματοδότηση της εργασίας, μια επιστροφή στα βασικά του καπιταλισμού και έναν προβληματισμό πάνω στον όρο αλληλέγγυα οικονομία για να καταλήξει σε μια διατύπωση ενός πιο γειωμένου δέοντος: του προτάγματος της γενικευμένης εργασιακής αυτοδιαχείρισης και της ελευθεριακής δημοκρατίας.
Σημαντική επιρροή στο έργο είχαν το αναλυτικό πνεύμα του Καρλ Μαρξ, η ιδιαίτερη κοινωνική οντολογία του Κορνήλιου Καστοριάδη, οι στρατηγικές ανησυχίες του Τζον Χολογουέι, το υβριδικό πνεύμα του Ερίκο Μαλατέστα και η αναθεωρητική κουλτούρα του μετα-αναρχισμού.
