Περιγραφή
Οχτώ δεκαετίες μετά από την Κομμούνα του Παρισιού και την ανάλυσή της από τον Μαρξ το σοσιαλιστικό κίνημα ξαναθυμήθηκε την ξεχασμένη ιδέα της αυτοδιαχείρισης. Έτσι η ιδέα αυτή ξαναπόχτησε τη βαθιά ανθρωπιστική αξία της, την παγκόσμια ιστορική σημασία της, και μάλιστα σε μια στιγμή που φαινόταν σαν στη Δύση να είχε πια περάσει η εποχή για τον σοσιαλισμό, σαν ο σοσιαλισμός να ήταν κυρίως πράξη και θεωρία ενός ειδικού δρόμου του εκβιομηχανισμού υποανάπτυκτων χωρών. Μόνο ο δημοκρατικός σοσιαλισμός, δηλαδή η αυτοδιαχειριζόμενη κοινωνία, σημαίνει ριζική άρνηση και, σε τελευταία ανάλυση, ριζικό εξανθρωπισμό του σύγχρονου καπιταλισμού. (. . .) (ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΤΗΣ ΕΚΔΟΣΗΣ)
