11 ΚΕΙΜΕΝΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΠΟΑΝΑΠΤΥΞΗ

5,97 

ο Πράσινο Ινστιτούτο ανακοινώνει την έκδοση του βιβλίου «11 κείμενα για την αποανάπτυξη» με τη συνεργασία του δικτύου για την κοινωνική και πολιτική οικολογία «Ηλιόσποροι».

Η πρωτοβουλία αυτή έρχεται να καλύψει ένα βιβλιογραφικό κενό στη χώρα μας γύρω από το συγκεκριμένο εξαιρετικά σημαντικό θέμα. Την επιμέλεια της έκδοσης είχαν οι Γιώργος Καλλής, καθηγητής στο Αυτόνομο Πανεπιστήμιο της Βαρκελώνης, Πάνος Πετρίδης, ερευνητής στο Ινστιτούτο Κοινωνικής Οικολογίας στη Βιέννη και οι Ηλιόσποροι, οι οποίοι ανέλαβαν και τη μετάφραση των κειμένων που περιέχονται στο βιβλίο αυτό.

Η πρόταση και οπτική της αποανάπτυξης προκύπτει ως μια εναλλακτική στο αδιέξοδο μοντέλο της οικονομικής ανάπτυξης και μεγέθυνσης του 20ου αιώνα που συνεχίζει ακάθεκτο και στον 21ο. Ο φαύλος κύκλος όλο και μεγαλύτερης παραγωγής και κατανάλωσης κάθε άλλο παρά κατάφερε να φέρει την ευημερία στους πολίτες των περισσότερο ή λιγότερο αναπτυγμένων χωρών. Αντίθετα, έχει οδηγήσει σε ένα τρομακτικό αποτύπωμα της ανθρωπότητας πάνω στη φύση το οποίο πλέον απειλεί άμεσα την ίδια τη φυσική βάση κάθε ευημερίας: αλλαγή του παγκόσμιου κλίματος, κατάρρευση οικοσυστημάτων, υποβάθμιση ή και εξάντληση φυσικών πόρων. Οι άνθρωποι εγκλωβίζονται σε έναν τρόπο ζωής με όλο και περισσότερο άγχος, οι ανισότητες εντείνονται τόσο σε επίπεδο Βορρά-Νότου όσο και στο εσωτερικό των ανεπτυγμένων κοινωνιών. Σε υπέρτατο κοινωνικό στόχο αναδεικνύεται η οικονομική ανάπτυξη και για την επίτευξή του άνθρωποι και φύση γίνονται αναλώσιμοι.

Η αποανάπτυξη είναι ένα κίνημα που αντλεί από τους ριζοσπάστες «πατέρες» της οικολογικής σκέψης όπως ο Μπούκτσιν, ο Καστοριάδης, ο Ίλιτς, ο Ελλύλ, ο Λατούς, και συνιστά ένα κάλεσμα για μια οργανωμένη έξοδο από τις κυρίαρχες οπτικές της οικονομίας της ανάπτυξης. Είναι μια ώριμη και αναγκαία ριζοσπαστική οικολογική πολιτική ιδέα που μας βοηθά τόσο να οργανώσουμε και να στοχεύσουμε την κριτική στην καρδιά του προβλήματος, την ανάγκη δηλαδή του συστήματος να αναπτύσσεται συνεχώς ώστε να μην καταρρεύσει, όσο και να αρχίσουμε να συνδέουμε και να νοηματοδοτούμε τα ψήγματα του «άλλου κόσμου» ο οποίος ξεπηδάει μέσα από τις στάχτες της κρίσης, ενός κόσμου αλληλεγγύης, συντροφικότητας, απλότητας και συνεργασίας. Ενός κόσμου «από κοινού».

Ή αλλιώς, με τα λόγια του Χρόνη Μίσσιου: «Η οικολογία μάς απαλλάσσει (…) από το άγχος του θανάτου. Ξέρουμε, ότι αυτό το δώρο (η ζωή μας δηλαδή) είναι με ημερομηνία λήξης και συνεπώς πρέπει να το χαρούμε και όχι να το σπαταλάμε μέσα σε βάσανα (…) Που κατάντησαν τη ζωή μας σήμερα;»

Σε απόθεμα (επιπλέον μπορεί να ζητηθεί κατόπιν παραγγελίας)

Κωδικός προϊόντος: 9786188101135 Κατηγορία:

Περιγραφή

ο Πράσινο Ινστιτούτο ανακοινώνει την έκδοση του βιβλίου «11 κείμενα για την αποανάπτυξη» με τη συνεργασία του δικτύου για την κοινωνική και πολιτική οικολογία «Ηλιόσποροι».

Η πρωτοβουλία αυτή έρχεται να καλύψει ένα βιβλιογραφικό κενό στη χώρα μας γύρω από το συγκεκριμένο εξαιρετικά σημαντικό θέμα. Την επιμέλεια της έκδοσης είχαν οι Γιώργος Καλλής, καθηγητής στο Αυτόνομο Πανεπιστήμιο της Βαρκελώνης, Πάνος Πετρίδης, ερευνητής στο Ινστιτούτο Κοινωνικής Οικολογίας στη Βιέννη και οι Ηλιόσποροι, οι οποίοι ανέλαβαν και τη μετάφραση των κειμένων που περιέχονται στο βιβλίο αυτό.

Η πρόταση και οπτική της αποανάπτυξης προκύπτει ως μια εναλλακτική στο αδιέξοδο μοντέλο της οικονομικής ανάπτυξης και μεγέθυνσης του 20ου αιώνα που συνεχίζει ακάθεκτο και στον 21ο. Ο φαύλος κύκλος όλο και μεγαλύτερης παραγωγής και κατανάλωσης κάθε άλλο παρά κατάφερε να φέρει την ευημερία στους πολίτες των περισσότερο ή λιγότερο αναπτυγμένων χωρών. Αντίθετα, έχει οδηγήσει σε ένα τρομακτικό αποτύπωμα της ανθρωπότητας πάνω στη φύση το οποίο πλέον απειλεί άμεσα την ίδια τη φυσική βάση κάθε ευημερίας: αλλαγή του παγκόσμιου κλίματος, κατάρρευση οικοσυστημάτων, υποβάθμιση ή και εξάντληση φυσικών πόρων. Οι άνθρωποι εγκλωβίζονται σε έναν τρόπο ζωής με όλο και περισσότερο άγχος, οι ανισότητες εντείνονται τόσο σε επίπεδο Βορρά-Νότου όσο και στο εσωτερικό των ανεπτυγμένων κοινωνιών. Σε υπέρτατο κοινωνικό στόχο αναδεικνύεται η οικονομική ανάπτυξη και για την επίτευξή του άνθρωποι και φύση γίνονται αναλώσιμοι.

Η αποανάπτυξη είναι ένα κίνημα που αντλεί από τους ριζοσπάστες «πατέρες» της οικολογικής σκέψης όπως ο Μπούκτσιν, ο Καστοριάδης, ο Ίλιτς, ο Ελλύλ, ο Λατούς, και συνιστά ένα κάλεσμα για μια οργανωμένη έξοδο από τις κυρίαρχες οπτικές της οικονομίας της ανάπτυξης. Είναι μια ώριμη και αναγκαία ριζοσπαστική οικολογική πολιτική ιδέα που μας βοηθά τόσο να οργανώσουμε και να στοχεύσουμε την κριτική στην καρδιά του προβλήματος, την ανάγκη δηλαδή του συστήματος να αναπτύσσεται συνεχώς ώστε να μην καταρρεύσει, όσο και να αρχίσουμε να συνδέουμε και να νοηματοδοτούμε τα ψήγματα του «άλλου κόσμου» ο οποίος ξεπηδάει μέσα από τις στάχτες της κρίσης, ενός κόσμου αλληλεγγύης, συντροφικότητας, απλότητας και συνεργασίας. Ενός κόσμου «από κοινού».

Ή αλλιώς, με τα λόγια του Χρόνη Μίσσιου: «Η οικολογία μάς απαλλάσσει (…) από το άγχος του θανάτου. Ξέρουμε, ότι αυτό το δώρο (η ζωή μας δηλαδή) είναι με ημερομηνία λήξης και συνεπώς πρέπει να το χαρούμε και όχι να το σπαταλάμε μέσα σε βάσανα (…) Που κατάντησαν τη ζωή μας σήμερα;»

Επιπρόσθετες Πληροφορίες

Συγγραφέας

Έτος

Εκδόσεις

Προμηθευτής

Άλλα