Περιγραφή
Ξεχάσαμε να ζούμε όπως οι ποιητές ή μήπως ποτέ δεν – μάθαμε να ζούμε όπως οι ποιητές; Σε τόσο δύσκολους καιρούς που τόσα καλά συμβαίνουν εκεί έξω γιατί εμείς να κοιτάμε εδώ μέσα; Είναι η ζωή των ποιητών μια ταινία που το τέλος της πάντα παίζεται σε κάποιο άλλο κανάλι; Δεν το έχουν καταλάβει ακόμη οι ποιητές ότι ο βατός δρόμος είναι στρωμένος με χαλίκια κι ότι μόνο μέσα από εμπόδια θα βρουν το δρόμο της επιστροφής και το νόημα της ζωής; Γιατί αυτό να ακούγεται τόσο δυσνόητο ενώ είναι τόσο αυτονόητο; Υπάρχουν αρκετά καλά ποιήματα στον ανά χείρας τόμο ώστε να δικαιολογείται η επώνυμη σειρά ΤΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΤΟΥ 2013 που ξεκίνησε το 2006; Και αν δεν τα είχαν ανθολογήσει οι δύο επιμελήτριες -ανθολόγοι και τα ποιήματα αυτά είχαν μείνει ασυγύριστα, ασσυμάζευτα, ατακτοποίητα, απρόσεχτα, απαρατήρητα, ασχολίαστα, αδιάβαστα, έχει καμιά σημασία; Φταίει μήπως μόνο ο χρόνος που περνά από πάνω τους και τα κάνει να μαζεύουν τόση σκόνη; Το κάθε ποίημα που διαβάζουμε για πρώτη φορά πρέπει να μοιάζει με μια καινούργια μέρα; Πρέπει να μας ανοίγει ένα παράθυρο, έναν φεγγίτη με θέα το απροσδιόριστο; Το κάθε ποίημα που μας διαβάζει πρέπει να είναι σαν να μας πετάει σε μια χαβούζα με πιράνχας και να ελπίζουμε για το καλύτερο; Γιατί οι καμένες λέξεις είναι πιο πολλές από τις γερές; Γιατί οι παλιοί στίχοι είναι πιο πολλοί απ’ τους καινούργιους; Γιατί το πραγματικό μέγεθος ενός ποιητή δεν φαίνεται εκτός αν μας το δείξει ο χαρακτήρας του; Που βρίσκονται οι ποιητές όταν τη σιωπή τους δεν την αντέχει κανείς; […]
