ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΕΩΝ ΠΟΛΙΣ ΤΕΥΧΟΣ 75 2021

8,00 

Μπαίνοντας μόλις νύχτωνε στα θερινά σινεμά της Αριστοτέλους , στο ‘’Ζέφυρο’’, το ‘’Ρίο’’, το ‘’Ρεξ’’, κρατούσες πριν σε τυλίξει το μαγικό σκοτάδι, την εικόνα της βόλτας από τον Λευκό Πύργο με το καράβι που είχε φόντο τις μεγαλόπρεπες κορυφές του Ολύμπου.

Έτσι λένε οι παλιότεροι.

Αυτοί δεν έζησαν τις σημερινές συνήθειες να κλείνεις εισιτήριο από το διαδίκτυο και να ενημερώνεσαι ακριβώς για τις ώρες των προβολών. Πολλοί έμπαιναν, σχεδόν παρορμητικά, στη μέση του έργου.

Δεν μπορούσα να φανταστώ ότι ο αξέχαστος Umberto Eco , ο κορυφαίος Ιταλός συγγραφέας και σημειολόγος, πιθανότατα πιο γνωστός στον κόσμο για το μυθιστόρημά του, ‘’Το Όνομα του Ρόδου’’ , που αργότερα έγινε ταινία με πρωταγωνιστή τον Sean Connery, θα χρησιμοποιούσε αυτή την ξεχασμένη εικόνα της καθυστερημένης εισόδου στο σινεμά για να εξηγήσει στη νέα γενιά την αξία της ιστορικής μνήμης

Έγραψε το 2014 στην εγκάρδια «Επιστολή στον Εγγονό μου»:
‘’Ιστορική μνήμη δεν είναι τα γεγονότα της ζωής σου ή τα πράγματα που έχεις διαβάσει, αλλά αυτά που συνέβησαν πριν ακόμη γεννηθείς. Σήμερα, αν πας σε ένα κινηματογράφο, θα πρέπει να μπεις μέσα μια συγκεκριμένη ώρα, όταν αρχίζει η ταινία, και όταν η προβολή ξεκινά, είναι σαν κάποιος να σε παίρνει από το χέρι και να σου λέει τι συμβαίνει. Στα χρόνια μου, μπορούσε κανείς να μπει στην αίθουσα του κινηματογράφου οποιαδήποτε στιγμή, θέλω να πω, στο μέσο της προβολής. Έμπαινε τη στιγμή που συνέβαιναν ορισμένα πράγματα και προσπαθούσε να καταλάβει τι είχε προηγηθεί. Αργότερα, όταν η ταινία ξανάρχιζε, μπορούσε να διαπιστώσει αν είχε καταλάβει σωστά την υπόθεση, εκτός του ότι, αν η ταινία είχε ενδιαφέρον, μπορούσε να μείνει και να την ξαναδεί. Λοιπόν, η ζωή είναι σαν μια ταινία της δικής μου εποχής’’.

Οι προτροπές ‘’βάζε πράγματα στο μυαλό σου’’ και ‘’καλλιέργησε, λοιπόν, τη μνήμη σου και θα ζήσεις χίλιες ζωές», τις οποίες ‘’μπορείς να ακολουθήσεις ακόμη και τώρα, ενώ σερφάρεις στο iPad σου’’ , που καταθέτει στην επόμενη γενιά με το ίδιο κείμενο ο Eco- επιθυμώντας να μην εκληφθούν ως υπόδειξη από έναν ‘’βαρετό παππού’’ – έχουν τη σημασία τους ειδικά φέτος που ψάχνουμε το που πατάμε και που πηγαίνουμε, το τι έγινε και τι έρχεται και το ‘’τι γιορτάζουμε’’, με την επέτειο των 200 χρόνων από την Ελληνική επανάσταση.

Κάθε γενιά, όπως θέλει να κάνει δική της την ‘’Αθανασία’’ (που ύμνησε ο Νίκος Γκάτσος ως ομορφονιά που δεν την κέρδισε κανείς) έτσι και ξεχνά πως ερχόμαστε στη ζωή όταν πολλά πράγματα έχουν ήδη συμβεί πριν εκατοντάδες χιλιάδες χρόνια, και είναι σημαντικό να μάθουμε, να διδαχθούμε , να συγκρίνουμε από το τι έχει συμβεί πριν εμείς γεννηθούμε.

Διαθέσιμο κατόπιν παραγγελίας

Κωδικός προϊόντος: ISSN: 1108-5452 Κατηγορία:

Περιγραφή

Μπαίνοντας μόλις νύχτωνε στα θερινά σινεμά της Αριστοτέλους , στο ‘’Ζέφυρο’’, το ‘’Ρίο’’, το ‘’Ρεξ’’, κρατούσες πριν σε τυλίξει το μαγικό σκοτάδι, την εικόνα της βόλτας από τον Λευκό Πύργο με το καράβι που είχε φόντο τις μεγαλόπρεπες κορυφές του Ολύμπου.

Έτσι λένε οι παλιότεροι.

Αυτοί δεν έζησαν τις σημερινές συνήθειες να κλείνεις εισιτήριο από το διαδίκτυο και να ενημερώνεσαι ακριβώς για τις ώρες των προβολών. Πολλοί έμπαιναν, σχεδόν παρορμητικά, στη μέση του έργου.

Δεν μπορούσα να φανταστώ ότι ο αξέχαστος Umberto Eco , ο κορυφαίος Ιταλός συγγραφέας και σημειολόγος, πιθανότατα πιο γνωστός στον κόσμο για το μυθιστόρημά του, ‘’Το Όνομα του Ρόδου’’ , που αργότερα έγινε ταινία με πρωταγωνιστή τον Sean Connery, θα χρησιμοποιούσε αυτή την ξεχασμένη εικόνα της καθυστερημένης εισόδου στο σινεμά για να εξηγήσει στη νέα γενιά την αξία της ιστορικής μνήμης

Έγραψε το 2014 στην εγκάρδια «Επιστολή στον Εγγονό μου»:
‘’Ιστορική μνήμη δεν είναι τα γεγονότα της ζωής σου ή τα πράγματα που έχεις διαβάσει, αλλά αυτά που συνέβησαν πριν ακόμη γεννηθείς. Σήμερα, αν πας σε ένα κινηματογράφο, θα πρέπει να μπεις μέσα μια συγκεκριμένη ώρα, όταν αρχίζει η ταινία, και όταν η προβολή ξεκινά, είναι σαν κάποιος να σε παίρνει από το χέρι και να σου λέει τι συμβαίνει. Στα χρόνια μου, μπορούσε κανείς να μπει στην αίθουσα του κινηματογράφου οποιαδήποτε στιγμή, θέλω να πω, στο μέσο της προβολής. Έμπαινε τη στιγμή που συνέβαιναν ορισμένα πράγματα και προσπαθούσε να καταλάβει τι είχε προηγηθεί. Αργότερα, όταν η ταινία ξανάρχιζε, μπορούσε να διαπιστώσει αν είχε καταλάβει σωστά την υπόθεση, εκτός του ότι, αν η ταινία είχε ενδιαφέρον, μπορούσε να μείνει και να την ξαναδεί. Λοιπόν, η ζωή είναι σαν μια ταινία της δικής μου εποχής’’.

Οι προτροπές ‘’βάζε πράγματα στο μυαλό σου’’ και ‘’καλλιέργησε, λοιπόν, τη μνήμη σου και θα ζήσεις χίλιες ζωές», τις οποίες ‘’μπορείς να ακολουθήσεις ακόμη και τώρα, ενώ σερφάρεις στο iPad σου’’ , που καταθέτει στην επόμενη γενιά με το ίδιο κείμενο ο Eco- επιθυμώντας να μην εκληφθούν ως υπόδειξη από έναν ‘’βαρετό παππού’’ – έχουν τη σημασία τους ειδικά φέτος που ψάχνουμε το που πατάμε και που πηγαίνουμε, το τι έγινε και τι έρχεται και το ‘’τι γιορτάζουμε’’, με την επέτειο των 200 χρόνων από την Ελληνική επανάσταση.

Κάθε γενιά, όπως θέλει να κάνει δική της την ‘’Αθανασία’’ (που ύμνησε ο Νίκος Γκάτσος ως ομορφονιά που δεν την κέρδισε κανείς) έτσι και ξεχνά πως ερχόμαστε στη ζωή όταν πολλά πράγματα έχουν ήδη συμβεί πριν εκατοντάδες χιλιάδες χρόνια, και είναι σημαντικό να μάθουμε, να διδαχθούμε , να συγκρίνουμε από το τι έχει συμβεί πριν εμείς γεννηθούμε.

Επιπρόσθετες Πληροφορίες

Συγγραφέας

Έτος

ISBN

Εκδόσεις

Προμηθευτής

Έκπτωση Προμηθευτή

Άλλα