ΑΝΤΙΦΑΣΙΣΤΙΚΗ ΦΡΟΥΡΑ ΤΕΥΧΟΣ 32 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΣ 2021

0,50 

Editorial
Η καπιταλιστική κρίση βαθαίνει! Το 2021 να ξηλώσουμε κάθε ακροδεξιά κυβέρνηση!
Η νέα χρονιά άνοιξε με τον ακροδεξιό συρφετό που εισέβαλε στο Καπιτώλιο των ΗΠΑ. Ήταν φυσική συνέχεια του ακροδεξιού ξεσαλώματος που προχωρά ο παγκόσμιος αστισμός και ένα «προσεχώς» από τα καλούδια που μας ετοιμάζουν τα αφεντικά.

Δεν χρειάζεται να επαναλάβουμε πως αυτή η εισβολή οργανώθηκε από το «βαθύ» Τραμπικό κράτος. Μπάτσοι, ΜΜΕ δημιούργησαν μια πολιτική δράση για να υπενθυμίσουν προς πάσα κατεύθυνση ότι δεν υπάρχει επιστροφή σε «δημοκρατικές» ΗΠΑ. Η νέα πολιτική περίοδος πρέπει να στηριχθεί στον αντικομμουνιστικό συρφετό ναζί, ρατσιστών, εθνικιστών και κάθε λογής ψεκασμένων. Προσοχή! Ο Τραμπ δεν διοργάνωσε πραξικόπημα! Δεν υπάρχει κανένας θεσμός που αντιστάθηκε! Τα πραξικοπήματα δεν γίνονται με λυντσαρίσματα, αυτά αποτελούν υποστηρικτικά μέτρα. Ο Τραμπ και το επιτελείο του ήθελε να αναδείξει αυτό που αποκαλύπτουν αυτές τις ημέρες τα ΜΜΕ, δηλαδή πως το 25% της αμερικάνικης κοινωνίας συμφωνεί με το ντου!

Αυτές οι τρομακτικές εικόνες όπου το καθεστώς έρχεται να υπενθυμίσει στις πληβείες τάξεις πόσο εύθραυστα είναι τα δικαιώματα και οι κατακτήσεις τους, είναι η μία όψη του νομίσματος. Η άλλη είναι πως η αστική τάξη σε παγκόσμια κλίμακα έχει μπει σε μια κρίση πολύ μεγαλύτερη από αυτή του 2008. Το ξέσπασμα της επιδημίας του Κορονοϊούέχει μετατρέψει τη στασιμότητα σε ανεξέλεγκτη οικονομική ύφεση. Ήδη από τις πρώτες μέρες του χρόνου οι Διεθνείς Οίκοι αρχίζουν να αναθεωρούν προς το χειρότερο τις προβλέψεις. Η πανηγυρική πρωτοχρονιάτικη φιέστα στο Γιουχάν είναι μια ενδιαφέρουσα προπαγανδιστική ενέργεια, αλλά τα καπιταλιστικά κέντρα της Δύσης δεν έχουν βρει ακόμα τον τρόπο να ξαναμπουτάρουν την οικονομία. Γι` αυτό και η πολιτική κρίση παρασύρει όλες τις κυβερνήσεις.

Αν ο Τραμπ ξηλώθηκε, οι σύμμαχοι δεν τα πάνε και πολύ καλύτερα. Ο Μπολσονάρο έχει φτάσει στο όρια της πτώχευσης ρίχνοντας το μπαλάκι στους τοπικούς κυβερνήτες για το στόμωμα της οικονομίας. Ο Τζόνσον στην Αγγλία δεν ξέρει από πού να πρωτοπιαστεί: από το Brexit που σφίγγει σα θηλιά την οικονομία, τις νέες αποσχιστικές τάσεις της Σκωτίας ή το lockdownπου πότε έρχεται και πότε φεύγει; Αυτά τα προβλήματα δεν τα αντιμετωπίζουν μόνο οι «ακροδεξιές» κυβερνήσεις. Αποτελεί λανθασμένη προσέγγιση σε αυτή τη φάση ο διαχωρισμός δημοκρατικής και άκρας δεξιάς. Δεν υπάρχουν πχ «Δημοκρατικοί – Ρεπουμπλικάνοι και Τραμπικοί» που προωθούν κάποια μέσα. Η κρίση έχει ενοποιήσει τα σχέδια και τις προτάσεις των αστικών επιτελείων και δύσκολα μπορείς να βρεις διαφορές.

Η δήθεν «δημοκρατική» δεξιά ακολουθεί τον ίδιο αντικομμουνιστικό δρόμο χτίζοντας το ίδιο Κράτος Έκτακτης Ανάγκης όπως οι «ξεφωνημένοι ακροδεξιοί» πολιτικοί. Ο Μακρόν στη Γαλλία δοκίμασε να περάσει ένα ολοκληρωτικό, κατασταλτικό νομοσχέδιο που να δίνει στους μπάτσους το ελεύθερο να λειτουργούν με τον πιο ασύδοτο και ανεξέλεγκτο τρόπο. Ο Μητσοτάκης στην Ελλάδα δοκιμάζει να πάρει τη ρεβάνς σε κάθε γενιά που έχει κατοχυρώσει δημοκρατικά δικαιώματα: το άσυλο από το Πολυτεχνείο του 1973, τα συνδικάτα από τη Μεταπολίτευση, τα Εξάρχεια και τα Πανεπιστήμια, τις διαδηλώσεις, όλα βρίσκονται υπό αναίρεση από το κράτος Χρυσοχοΐδη.

Αυτή η παγκόσμια αντικομμουνιστική και αντιλαϊκή επίθεση δεν μένει αναπάντητη. Το BlackLivesMatter αποτέλεσε το κέντρο ανασύνταξης του αμερικάνικου κινήματος. Δεν είναι μόνο η (σημαντική) εκδίωξη του Τραμπ από την κυβέρνηση αλλά αποτελεί τη στρατηγική υπενθύμιση προς την αστική τάξη πως δεν έχει ξεμπερδέψει με τον εσωτερικό εχθρό. Αλλά δεν είναι μόνο οι ΗΠΑ. Στη Γαλλία και την Πολωνία αποσύρθηκαν οι ακροδεξιοί νόμοι από μαζικές κινητοποιήσεις που έριξαν ηχηρή σφαλιάρα στις «δυνατές» κυβερνήσεις τους. Στη Λατινική Αμερική η αποτυχία του Γκουαϊδό να υλοποιήσει πραξικόπημα δεν είναι εξαίρεση. Στη Βραζιλία η αποφυλάκιση του Λούλα ήταν μέρα μαζικών διαδηλώσεων, ενώ στην Αργεντινή κατοχυρώθηκε για πρώτη φορά το δικαίωμα των αμβλώσεων. Στην Ινδία εκατομμύρια εργάτες συμμετέχουν σε μαζικές απεργίες ενάντια στη λιτότητα. Ακόμα και το πάγωμα στην Ελλάδα πρέπει να το δούμε με τις σωστές διαστάσεις του. Δεν είναι μακριά οι δεκάδες χιλιάδες διαδηλωτές στη Δίκη της Χρυσής Αυγής, ούτε η Πρωτομαγιά των 10.000 αγωνιστών κόντρα στην τρομοκρατία της Καραντίνας.

Το πρόβλημα είναι πως δεν υπάρχει ένα εναλλακτικό πολιτικό σχέδιο. Ο αντικαπιταλισμός των Ζαπατίστας και το αντιπαγκοσμιοποιητικό κίνημα δεν υπάρχει πια, ενώ τα πολιτικά σχέδια του «Σοσιαλισμού 21ου αιώνα» αλλά και των Podemos–ΣΥΡΙΖΑ έχουν ηττηθεί με πάταγο. Η συγκρότηση μιας παγκόσμιας αντικαπιταλιστικής πρότασης δεν φαίνεται στον ορίζοντα. Όμως η κρίση των αστικών επιτελείων και η επανεμφάνισης του μαζικού κινήματος μας δίνει άλλη μια ευκαιρία!

Τώρα είναι η ώρα της προετοιμασίας! Τώρα είναι η ώρα της ανυποχώρητης στράτευσης!

Διαθέσιμο κατόπιν παραγγελίας

Κωδικός προϊόντος: #ΟΡΜΑ#32 Κατηγορία:

Περιγραφή

Editorial

Η καπιταλιστική κρίση βαθαίνει! Το 2021 να ξηλώσουμε κάθε ακροδεξιά κυβέρνηση!

Η νέα χρονιά άνοιξε με τον ακροδεξιό συρφετό που εισέβαλε στο Καπιτώλιο των ΗΠΑ. Ήταν φυσική συνέχεια του ακροδεξιού ξεσαλώματος που προχωρά ο παγκόσμιος αστισμός και ένα «προσεχώς» από τα καλούδια που μας ετοιμάζουν τα αφεντικά.

Δεν χρειάζεται να επαναλάβουμε πως αυτή η εισβολή οργανώθηκε από το «βαθύ» Τραμπικό κράτος. Μπάτσοι, ΜΜΕ δημιούργησαν μια πολιτική δράση για να υπενθυμίσουν προς πάσα κατεύθυνση ότι δεν υπάρχει επιστροφή σε «δημοκρατικές» ΗΠΑ. Η νέα πολιτική περίοδος πρέπει να στηριχθεί στον αντικομμουνιστικό συρφετό ναζί, ρατσιστών, εθνικιστών και κάθε λογής ψεκασμένων. Προσοχή! Ο Τραμπ δεν διοργάνωσε πραξικόπημα! Δεν υπάρχει κανένας θεσμός που αντιστάθηκε! Τα πραξικοπήματα δεν γίνονται με λυντσαρίσματα, αυτά αποτελούν υποστηρικτικά μέτρα. Ο Τραμπ και το επιτελείο του ήθελε να αναδείξει αυτό που αποκαλύπτουν αυτές τις ημέρες τα ΜΜΕ, δηλαδή πως το 25% της αμερικάνικης κοινωνίας συμφωνεί με το ντου!

Αυτές οι τρομακτικές εικόνες όπου το καθεστώς έρχεται να υπενθυμίσει στις πληβείες τάξεις πόσο εύθραυστα είναι τα δικαιώματα και οι κατακτήσεις τους, είναι η μία όψη του νομίσματος. Η άλλη είναι πως η αστική τάξη σε παγκόσμια κλίμακα έχει μπει σε μια κρίση πολύ μεγαλύτερη από αυτή του 2008. Το ξέσπασμα της επιδημίας του Κορονοϊούέχει μετατρέψει τη στασιμότητα σε ανεξέλεγκτη οικονομική ύφεση. Ήδη από τις πρώτες μέρες του χρόνου οι Διεθνείς Οίκοι αρχίζουν να αναθεωρούν προς το χειρότερο τις προβλέψεις. Η πανηγυρική πρωτοχρονιάτικη φιέστα στο Γιουχάν είναι μια ενδιαφέρουσα προπαγανδιστική ενέργεια, αλλά τα καπιταλιστικά κέντρα της Δύσης δεν έχουν βρει ακόμα τον τρόπο να ξαναμπουτάρουν την οικονομία. Γι` αυτό και η πολιτική κρίση παρασύρει όλες τις κυβερνήσεις.

Αν ο Τραμπ ξηλώθηκε, οι σύμμαχοι δεν τα πάνε και πολύ καλύτερα. Ο Μπολσονάρο έχει φτάσει στο όρια της πτώχευσης ρίχνοντας το μπαλάκι στους τοπικούς κυβερνήτες για το στόμωμα της οικονομίας. Ο Τζόνσον στην Αγγλία δεν ξέρει από πού να πρωτοπιαστεί: από το Brexit που σφίγγει σα θηλιά την οικονομία, τις νέες αποσχιστικές τάσεις της Σκωτίας ή το lockdownπου πότε έρχεται και πότε φεύγει; Αυτά τα προβλήματα δεν τα αντιμετωπίζουν μόνο οι «ακροδεξιές» κυβερνήσεις. Αποτελεί λανθασμένη προσέγγιση σε αυτή τη φάση ο διαχωρισμός δημοκρατικής και άκρας δεξιάς. Δεν υπάρχουν πχ «Δημοκρατικοί – Ρεπουμπλικάνοι και Τραμπικοί» που προωθούν κάποια μέσα. Η κρίση έχει ενοποιήσει τα σχέδια και τις προτάσεις των αστικών επιτελείων και δύσκολα μπορείς να βρεις διαφορές.

Η δήθεν «δημοκρατική» δεξιά ακολουθεί τον ίδιο αντικομμουνιστικό δρόμο χτίζοντας το ίδιο Κράτος Έκτακτης Ανάγκης όπως οι «ξεφωνημένοι ακροδεξιοί» πολιτικοί. Ο Μακρόν στη Γαλλία δοκίμασε να περάσει ένα ολοκληρωτικό, κατασταλτικό νομοσχέδιο που να δίνει στους μπάτσους το ελεύθερο να λειτουργούν με τον πιο ασύδοτο και ανεξέλεγκτο τρόπο. Ο Μητσοτάκης στην Ελλάδα δοκιμάζει να πάρει τη ρεβάνς σε κάθε γενιά που έχει κατοχυρώσει δημοκρατικά δικαιώματα: το άσυλο από το Πολυτεχνείο του 1973, τα συνδικάτα από τη Μεταπολίτευση, τα Εξάρχεια και τα Πανεπιστήμια, τις διαδηλώσεις, όλα βρίσκονται υπό αναίρεση από το κράτος Χρυσοχοΐδη.

Αυτή η παγκόσμια αντικομμουνιστική και αντιλαϊκή επίθεση δεν μένει αναπάντητη. Το BlackLivesMatter αποτέλεσε το κέντρο ανασύνταξης του αμερικάνικου κινήματος. Δεν είναι μόνο η (σημαντική) εκδίωξη του Τραμπ από την κυβέρνηση αλλά αποτελεί τη στρατηγική υπενθύμιση προς την αστική τάξη πως δεν έχει ξεμπερδέψει με τον εσωτερικό εχθρό. Αλλά δεν είναι μόνο οι ΗΠΑ. Στη Γαλλία και την Πολωνία αποσύρθηκαν οι ακροδεξιοί νόμοι από μαζικές κινητοποιήσεις που έριξαν ηχηρή σφαλιάρα στις «δυνατές» κυβερνήσεις τους. Στη Λατινική Αμερική η αποτυχία του Γκουαϊδό να υλοποιήσει πραξικόπημα δεν είναι εξαίρεση. Στη Βραζιλία η αποφυλάκιση του Λούλα ήταν μέρα μαζικών διαδηλώσεων, ενώ στην Αργεντινή κατοχυρώθηκε για πρώτη φορά το δικαίωμα των αμβλώσεων. Στην Ινδία εκατομμύρια εργάτες συμμετέχουν σε μαζικές απεργίες ενάντια στη λιτότητα. Ακόμα και το πάγωμα στην Ελλάδα πρέπει να το δούμε με τις σωστές διαστάσεις του. Δεν είναι μακριά οι δεκάδες χιλιάδες διαδηλωτές στη Δίκη της Χρυσής Αυγής, ούτε η Πρωτομαγιά των 10.000 αγωνιστών κόντρα στην τρομοκρατία της Καραντίνας.

Το πρόβλημα είναι πως δεν υπάρχει ένα εναλλακτικό πολιτικό σχέδιο. Ο αντικαπιταλισμός των Ζαπατίστας και το αντιπαγκοσμιοποιητικό κίνημα δεν υπάρχει πια, ενώ τα πολιτικά σχέδια του «Σοσιαλισμού 21ου αιώνα» αλλά και των Podemos–ΣΥΡΙΖΑ έχουν ηττηθεί με πάταγο. Η συγκρότηση μιας παγκόσμιας αντικαπιταλιστικής πρότασης δεν φαίνεται στον ορίζοντα. Όμως η κρίση των αστικών επιτελείων και η επανεμφάνισης του μαζικού κινήματος μας δίνει άλλη μια ευκαιρία!

Τώρα είναι η ώρα της προετοιμασίας! Τώρα είναι η ώρα της ανυποχώρητης στράτευσης!

Επιπρόσθετες Πληροφορίες

Συγγραφέας

Έτος

ISBN

Εκδόσεις

Προμηθευτής

Έκπτωση Προμηθευτή

Άλλα