Περιγραφή
Η έκδοση αυτού του βιβλίου θα μπορούσε να χαρακτηριστεί επετειακή, μια και φέτος συμπληρώνονται εβδομήντα χρόνια από την άγρια δολοφονία της Ηλέκτρας Αποστόλου (26 Ιουλίου 1944) και δέκα χρόνια από το θάνατο της Διδώς Σωτηρίου (23 Σεπτεμβρίου 2004).
Η Διδώ στη δεκαετία του ’50 ένιωσε την ανάγκη να τιμήσει τη φίλη της Ηλέκτρα, που δολοφονήθηκε όταν πια όλη η Αντίσταση και όλη η Ελλάδα έβλεπαν τη μέρα της απελευθέρωσης να πλησιάζει.
Ήταν απολαυστικές οι αφηγήσεις της Διδώς για τις αποστολές που ανέθετε το Κόμμα στις δυο τους· όπως, για παράδειγμα, να πάνε στον Πειραιά και να ξεσηκώσουν τις εργάτριες (ο κομματικός όρος ήταν “να κάνουν αγκιτάτσια”) στις καπνοβιομηχανίες του Κεράνη και του Παπαστράτου. Η ιστορία κατά κανόνα κατέληγε με εισβολή της Ασφάλειας στο χώρο, με πυροβολισμούς στον αέρα και με την Ηλέκτρα και τη Διδώ να τρέχουν προς το σταθμό του Ηλεκτρικού για να επιστρέψουν στην Αθήνα. Ατέλειωτες ακόμη ήταν οι αφηγήσεις της Διδώς για τη συμμετοχή τους στο Παγκόσμιο Αντιπολεμικό και Αντιφασιστικό Συνέδριο Γυναικών στο Παρίσι.
