Περιγραφή
Η μελέτη του τουριστικού φαινομένου από τις κοινωνικές επιστήμες είχε ως αφετηρία τη δεκαετία του ’70 και επικεντρωνόταν σε ζητήματα όπως οι επιπτώσεις του τουρισμού στις κοινωνίες υποδοχής επισκεπτών, η οικονομική ανάπτυξη, η «παραγωγή» της πολιτισμικής κληρονομιάς, η δομή του συστήματος διεθνούς τουρισμού, οι τουριστικές αναπαραστάσεις και οι μορφές των κοινωνικών αλληλεπιδράσεων μεταξύ περιηγητών και «ντόπιων». Μέσα από εστιασμένες κοινωνικές έρευνες, τόσο στην Ελλάδα όσο και διεθνώς, ο τουρισμός, η αναψυχή, οι ταξιδιωτικές πρακτικές και οι πολιτικοί λόγοι περί της τουριστικής ανάπτυξης, καθώς επίσης η οικονομική συμπεριφορά των υποκειμένων, καταναλωτών ή παραγωγών, αναδείχθηκαν ως υποκείμενες σε ιστορικούς, γεωγραφικούς, πολιτισμικούς και κοινωνικούς προσδιορισμούς. Ο ανά χείρας συλλογικός τόμος αποπειράται να παρουσιάσει ερευνητικά εγχειρήματα στο πεδίο των κριτικών σπουδών τουρισμού στις πειθαρχίες της κοινωνιολογίας και ανθρωπολογίας του τουρισμού, των πολιτισμικών σπουδών, της ιστορίας του τουρισμού και της χωροταξίας, αλλά και να εξοικειώσει τους/τις αναγνώστες/ριες με τις βασικές θεωρίες και τις κατευθύνσεις της έρευνας στη μελέτη του τουρισμού στις κοινωνικές επιστήμες. Μέσα από αυτή τη διαδρομή αποπειράται να εισαγάγει το ελληνόφωνο κοινό στους προβληματισμούς και στοχοθεσίες των κριτικών τουριστικών σπουδών ως ενός πεδίου απομυθοποίησης και απο-εξωτικοποίησης των κοινών τόπων και της υφιστάμενης παραγόμενης γνώσης αναφορικά με τη σημασία του τουριστικού φαινομένου.
