Περιγραφή
Ζούμε σε μία ιστορική περίοδο όπου ένα μεγάλο μέρος της διανοητικής παραγωγής έχει καλυφθεί από απροσδιόριστους όρους. Ακριβέστερα, ζούμε σε μία περίοδο που προσπαθεί να προσδιοριστεί από την αβέβαιη χρήση προθέσεων, με τη βοήθεια των οποίων θέλει να διαυγάσει τη σημασιολογική αχλή απροσδιόριστων ουσιαστικών: διά (επιστημονικότητα), μετά (νεωτερικότητα)… Αυτή η σημασιολογική τρικυμία κάνει επιτακτική την ανάγκη για μία επανεξέταση των σημασιών που έχουν ιστορικά συνδεθεί με την κοινωνική επιστήμη. Ο συγγραφέας του βιβλίου προσπαθεί να ξεκαθαρίσει τον τρόπο που μπορούν να τεθούν ερωτήματα που αφορούν στη σχέση της κοινωνικής επιστήμης με το αντικείμενό της. Τα ερωτήματα που θέτει δεν αφορούν μόνο στη διαμόρφωση και τους μετασχηματισμούς της θέσης και της σκοπιάς διά των οποίων η κοινωνική επιστήμη κατανοεί και εξηγεί το αντικείμενό της, αλλά και στην ανάπτυξη υποκείμενων πειθαρχιών που παρεμβαίνουν κανονιστικά καταχρώμενες το όνομά της. Δείχνοντας ότι η κοινωνική επιστήμη είναι μία βασική επιστήμη, εστιάζει στην ανάλυση των ρήξεων που συνδέονται με τη συγκρότηση της εννοιολογικής της δομής – η οποία προκύπτει από τις συμπληρωματικές σχέσεις των έργων του Emile Durkheim και Max Weber. Αυτή η εργασία δημιουργεί την απαραίτητη βάση για την κατανόηση και την εξήγηση των μετασχηματισμών της κοινωνικής επιστήμης κατά τη διάρκεια του τελευταίου αιώνα.
