Περιγραφή
Στο Βασίλειο της Κρήτης αναπτύσσονται και, κατά κάποιο τρόπο, κωδικοποιούνται οι παμπάλαιες εμμονές και ιδεοληψίες του συγγραφέα όσον άφορα τον γενέθλιο τόπο. Εν ταυτώ το βιβλίο μπορεί να αναγνωσθεί ως ένα είδος περιηγητικού οδηγού για όσους -μολονότι ζουν και κατοικούν στη νήσο Κρήτη ή για όσους την έχουν επισκεφθεί- δεν έτυχε, για διάφορους λόγους, να γνωρίσουν τους κρυφούς τόπους της και τις αφανέρωτες αρετές της.
Στα δύο μέρη του βιβλίου προβάλλονται αυτές οι κρυφές αρετές και οι μυστικοί τόποι της Νήσου που η ίδια, ωστόσο, με ανείπωτη αιδημοσύνη και μαζί με εξαίσια έπαρση δεν διαλαλεί. Στο πρώτο μέρος παρέχονται, σε είκοσι ενότητες, χρήσιμες πληροφορίες για τους μελλοντικούς επισκέπτες της Νήσου (εντόπιους και μη). Στο δεύτερο μέρος αναφέρονται είκοσι χωριά της Νήσου τα οποία αξίζει κάποιος να επισκεφθεί.-
“Καθώς στο Βασίλειο της Κρήτης επιχωριάζουν ίπποι ευγενικοί και καθαρόαιμοι, άτια βασιλικά και πολλές φοράδες “γιοργαλίδικες”, οι εύποροι άνθρωποι, οι έμποροι άνθρωποι και οι βασιλικοί υπάλληλοι ταξιδεύουν συνήθως έφιπποι. Αυτό γίνεται και με τους ίδιους τους Βασιλείς και τις Βασίλισσες της Κρήτης. Ιππεύουν με χάρη και τέχνη και διατρέχουν πεδιάδες και όρη με ταχύτητα αστραπής. Ιδού πώς περιγράφουν τα Βασιλικά Χρονικά τον τρόπο με τον οποίο η Πασιφάη η Β11, η λεγόμενη Ιππομανής ή Καλλίπυγος, εκαβαλίκευε γυμνή και αλλοπαρμένη τη φοράδα της. “Έσταζαν υγρία από τα βυζία αυτής, ως αναπηδούσε εις την ράχη της φοραδίτσας. Από τη μεσούλαν αυτής έρρεαν υγρά χαρμόσυνα και μυρώδη. Από τα άχραντα νεράκια των αιδοίων αυτής ελούζετο και έστιλβε η ράχη του ευγενούς ζώου. Και ως έλούζετο το θείον ζώον, ήνοιγε η δική του θήλεια πηγή και έρρεαν νεράκια διαυγέστατα εις το έδαφος ως το διασκελούσε με την περιπαθή ιππεύτρια επ’ αυτής”.
