Περιγραφή
Τότε, λίγο πριν από τα Χριστούγεννα του ’45, άρχισε να διαγράφεται, μέσα στη γενική ανασφάλεια, ο χαρακτήρας της Υποτροφιάδας, όταν πολλά από τα μέλη της πρωτοαντίκρυσαν το ένα το άλλο κι άρχισαν να γεννιούνται οι συμπάθειες και οι αντιπάθειες. Όλα αυτά στους μαρμάρινους διαδρόμους της Στοάς Σπυρομήλιου – του Μετοχικού Ταμείου Στρατού – στην έσω δεξιά γωνία μπαίνοντας από τη Σταδίου, όπου βρισκόταν το μικροσκοπικό ταξιδιωτικό πρακτορείο του κυρίου Αθανασούλα – ανθρώπου ευγενικού και υπομονετικού, άξιου να μπει στο εορτολόγιο ως άγιος μετά από αυτή την ιστορία. Ένα δωματιάκι όλο κι όλο, με γωνιακές τζαμαρίες και έγχρωμες ταξιδιωτικές αφίσες στους τοίχους που, νέοι κι αταξίδευτοι, τις χαζεύαμε με περιέργεια. Δεν ήταν ακόμα το μεγάλο Hermes en Grece που γνωρίσαμε αργότερα. Ήταν το μικρό πρακτορείο που πρακτόρευε την άγνωστη κιβωτό της σωτηρίας, το Ματαρόα – που, όπως μάθαμε αργότερα, σημαίνει στα πολυνησιακά «η γυναίκα με τα μεγάλα μάτια» – το πρακτορείο που θεωρούσαμε υπεύθυνο για όλα, και πριν απ’ όλα βέβαια για την άφιξη του πλοίου.
