ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΡΩΣΙΚΗΣ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗΣ ΤΟΜΟΙ Ι-ΙΙ (ΣΕΤ)

25,01 

Αν πλάι στον επαναστάτη με την αυστηρή, σλαβομογγολική μορφή του μαυσωλείου της Κόκκινης Πλατείας -που λέγαμε την περασμένη Τετάρτη- έπρεπε να υπάρχει κάποιος δεύτερος μεγάλος νεκρός, αυτός ήταν ο Λεόν Τρότσκι. Όμως λόγοι “πρακτικοί” δεν θ’ αφήσουν ποτέ να γίνει αυτή η αποκατάσταση: Το κρανίο του Τρότσκι το θρυμμάτισε το σφυρί του δολοφόνου, που έστειλε στο Μεξικό, για να διεκπεραιώσει την προσωπική αντιδικία του, ο “μέγας” Στάλιν. Έτσι, έγινε η ανίερη υποκατάσταση: Ο δήμιος πήρε στο προσκύνημα τη θέση του θυσιασμένου.
Ο υπογραφόμενος δεν έχει τον κίνδυνο να θεωρηθεί τροτσκιστής, και μάλιστα κατόπιν εορτής, γι’ αυτό και ό,τι έχει να πει εδώ το λέει ξένοιαστα. Ο ιδεολογικός κόσμος του Τρότσκι δεν είναι ο δικός μας. Μα τι σημαίνει; Το δαιμόνιο είναι το δαιμόνιο και η Ιστορία είναι η Ιστορία. Οι δικές μας οι γενιές τα έζησαν τα μεγάλα γεγονότα που άλλαξαν περισσότερο από την εξωτερική όψη του πλανήτη, την εσωτερική του σύσταση. Και συνήθισαν να προφέρουν ζευγαρωτά, στο ίδιο κύμα ορθωμένα, τα δύο ονόματα, Λένιν-Τρότσκι. Ήταν οι πρωτεργάτες του κατακλυσμού. Τις μετέπειτα εσωτερικές διαμάχες του καθεστώτος, της ηγεσίας του, τις μαθαίναμε, όμως δεν μας άγγιζαν. Είχαμε πάψει κιόλας ν’ αντιδρούμε στις επιθέσεις προπαγάνδας διασυρμού που εγκαινίαζε η ανερχόμενη τότε μερίδα για να διαβάλει τον αντίπαλό της. Αν οι κομμουνιστές το πίστεψαν, εμείς δεν το πιστέψαμε ποτέ πως ο Τρότσκι ήταν προδότης. Που θα πει πως η ηθική πίστωση που ανοίγαμε στη Ρωσική Επανάσταση ήταν μεγαλύτερη από εκείνην που της άνοιγαν κάποιοι πειθήνιοι οπαδοί της… Η αποκατάσταση της αλήθειας της ιστορικής, και της ανθρώπινης επιβάλλει την επαναφορά του Τρότσκι στη θέση που του ανήκει. Όχι στο μαυσωλείο, για το οποίο άλλωστε είναι πολύ αργά πια. Στο κέντρο της επίσημης Ιστορίας. Όσο κι’ αν είναι βιαστική η εποχή μας, όσο κι’ αν έχει συνηθίσει να κλείνει γρήγορα τις αποσκευές της, τους φακέλους της και να προσπερνάει, να προχωρεί στον επόμενο σταθμό, καλό θα είναι να μη λησμονεί πως υπάρχουν κάποιες υποθέσεις που δεν κλείνονται μαζί με τους φακέλους, απομένουν ανοιχτές απέναντι στη συνείδηση του ανθρώπινου γένους. Γιατί αν ήταν όλα να τερματίζονται έτσι, συνοπτικά, ελαφροσυνείδητα, δίχως διάκριση, ενδοιασμούς, και δίχως κάποια κατάλοιπα ευλάβειας, τότε δεν θα είχε κανένα απολύτως νόημα και η ιστορία των λαών και η ζωή των ανθρώπων. Η υπόθεση Τρότσκι δεν είναι κοινή. Με το τέλος της ζωής τέτοιων προσώπων δεν τελειώνει η ιστορία τους. Είτε ασπαστήκαμε τις ιδέες τους είτε διαφωνήσαμε, είτε γοητευτήκαμε από την προσωπικότητά τους είτε την αποδοκιμάσαμε, είτε συμπολεμήσαμε μ’ αυτούς είτε τους πολεμήσαμε, δεν παύουν να είναι μεγάλα τέκνα της ανθρωπότητας, οπλισμένα με δαιμόνιο ασυνήθιστο, και που αγωνίστηκαν, έπεσαν για την ιερή υπόθεση του ανθρώπου. Από τη στιγμή που το χώμα του τάφου σκέπασε τις μορφές αυτές που η σύγκρουσή μας έληξε, ανήκουν σε όλους μας. Η υπόθεσή τους είναι υπόθεση της Ιστορίας…
Σ’ άλλους καιρούς, χαρακτηρισμένους από μια διαφορετική ηθική ευαισθησία, η παγκόσμια συνείδηση είχε αναστατωθεί από την περίπτωση ενός υπόδικου αθώου: του Ντρέιφους. Ωστόσο η υπόθεση Ντρέιφους παραμένει ιδιωτική, στενή, μπροστά στην υπόθεση Τρότσκι. Κι’ ας ήταν κι’ εκεί υπερατομικό ουσιαστικά το θέμα: ας έβλεπαν την αθωότητα πέρα και πάνω από τον αθώο. Εδώ, είναι, ο συκοφαντημένος ιδεολόγος που δικάζεται. Όχι ο Λεόν Νταβίντοβιτς Μπρονστάιν, ο επιλεγόμενος Τρότσκι, αλλά η παγιδευμένη, κατασυκοφαντημένη ιδεολογία…
Η αποκατάσταση του Τρότσκι πρέπει να είναι πανηγυρική κι ανεπιφύλακτη. Κι ας μη θεωρηθεί η προσδοκία τούτη εμάς των τρίτων, ανάμιξη. Το προνόμιο της Σοβιετικής Ρωσίας είναι πως επέτυχε εκείνο που η ιδεολογία της απαιτούσε: Να κάνει τις προσωπικές της υποθέσεις, υποθέσεις οικουμενικές.
Η υπόθεση Τρότσκι, περίπτωση συμβολική κορυφαία, περιμένει την κάθαρση της Τραγωδία.
Απόσπασμα από την επιφυλλίδα, “Ο Κατατρεγμένος”, του διανοητή και συγγραφέα Άγγελου Τερζάκη στο “Βήμα” στις 26 Αυγούστου 1959. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)
Περιεχόμενα

ΤΟΜΟΣ Ι: Η Φεβρουαριανή Επανάσταση
Πρόλογος της παρούσας έκδοσης
Πρόλογος του μεταφραστή
Λίγα λόγια για τον μεταφραστή
Χρονολόγιο
Πρόλογος του Τρότσκι
Ι. Ιδιομορφίες στην Εξέλιξη της Ρωσίας
II. Η Τσαρική Ρωσία και ο Πόλεμος
III. Το Προλεταριάτο και οι Χωρικοί
IV. Ο Τσάρος και η Τσαρίνα
V. Η Ιδέα μιας Ανακτορικής Επανάστασης
VI. Η Επιθανάτια Αγωνία της Μοναρχίας
VII. Πέντε Μέρες (από τις 23 ως τις 27 Φλεβάρη)
VIII. Ποιος Διεύθυνε την Εξέγερση του Φλεβάρη;
IX. Το Παράδοξο της Φεβρουαριανής Επανάστασης
Χ. Η Νέα Εξουσία
XI. Η Διαρχία
XII. Η Εκτελεστική Επιτροπή
XIII. Ο Στρατός και ο Πόλεμος
XIV. Οι Ηγήτορες και ο Πόλεμος
XV. Οι Μπολσεβίκοι και ο Λένιν
XVI. Ο Επανεξοπλισμός του Κόμματος
XVII. Τα “Απριλιανά”
XVIII. Ο Πρώτος Συνασπισμός
XIX. Η Επίθεση
XX. Η Αγροτιά
XXI. Ανακατατάξεις στις Μάζες
XXII. Το Συνέδριο των Σοβιέτ και η Διαδήλωση του Ιούνη
XXIII. Συμπέρασμα
ΠΑΡΑΡΤΗΜΑΤΑ
Ι. Ιδιομορφίες στην Εξέλιξη της Ρωσίας
II. Ο επανεξοπλισμός του κόμματος
III. Το Συνέδριο των Σοβιέτ και η Διαδήλωση του Ιούνη
ΕΥΡΕΤΗΡΙΟ ΚΥΡΙΩΝ ΟΝΟΜΑΤΩΝ

ΤΟΜΟΣ ΙΙ: Η Οκτωβριανή Επανάσταση
Πρόλογος της παρούσας έκδοσης
Εισαγωγή του Λέον Τρότσκι
Ι. Τα “Ιουλιανά” – η προετοιμασία και η αρχή
II. Τα “Ιουλιανά” – το αποκορύφωμα και η συντριβή
III. Μπορούσαν οι μπολσεβίκοι να πάρουν την εξουσία τον Ιούλη;
IV. Ο μήνας της μεγάλης συκοφαντίας
V. Η αντεπανάσταση σηκώνει κεφάλι
VI. Κερένσκι και Κορνίλοβ (τα στοιχεία βοναπαρτισμού στη Ρωσική Επανάσταση)
VII. Η Εθνική Συνδιάσκεψη της Μόσχας
VIII. Η συνωμοσία του Κερένσκι
IX. Το κίνημα του Κορνίλοβ
Χ. Η μπουρζουαζία αναμετριέται με τη Δημοκρατία
XI. Οι μάζες κάτω απ’ τα χτυπήματα
XII. Φουσκονεριά
XIII. Οι μπολσεβίκοι και τα σοβιέτ
XIV. Ο τελευταίος συνασπισμός
XV. Η αγροτιά μπροστά στον Οκτώβρη
XVI. Το εθνικό ζήτημα
XVII. Έξοδος από το προκοινοβούλιο και πάλη για το Συνέδριο των Σοβιέτ
XVIII. Η Επαναστατική Στρατιωτική Επιτροπή
XIX. Ο Λένιν καλεί στην εξέγερση
XX. Η τέχνη της εξέγερσης
XXI. Η κατάληψη της πρωτεύουσας
XXII. Η κατάληψη του Χειμερινού ανάκτορου
XXIII. Η εξέγερση του Οκτώβρη
XXIV. Το Συνέδριο της σοβιετικής δικτατορίας
Συμπέρασμα
ΕΥΡΕΤΗΡΙΟ ΚΥΡΙΩΝ ΟΝΟΜΑΤΩΝ

Σε απόθεμα (επιπλέον μπορεί να ζητηθεί κατόπιν παραγγελίας)

Κωδικός προϊόντος: NO ISB32511d23zdgIYFHD3NF456NF Κατηγορία:

Περιγραφή

Αν πλάι στον επαναστάτη με την αυστηρή, σλαβομογγολική μορφή του μαυσωλείου της Κόκκινης Πλατείας -που λέγαμε την περασμένη Τετάρτη- έπρεπε να υπάρχει κάποιος δεύτερος μεγάλος νεκρός, αυτός ήταν ο Λεόν Τρότσκι. Όμως λόγοι “πρακτικοί” δεν θ’ αφήσουν ποτέ να γίνει αυτή η αποκατάσταση: Το κρανίο του Τρότσκι το θρυμμάτισε το σφυρί του δολοφόνου, που έστειλε στο Μεξικό, για να διεκπεραιώσει την προσωπική αντιδικία του, ο “μέγας” Στάλιν. Έτσι, έγινε η ανίερη υποκατάσταση: Ο δήμιος πήρε στο προσκύνημα τη θέση του θυσιασμένου.
Ο υπογραφόμενος δεν έχει τον κίνδυνο να θεωρηθεί τροτσκιστής, και μάλιστα κατόπιν εορτής, γι’ αυτό και ό,τι έχει να πει εδώ το λέει ξένοιαστα. Ο ιδεολογικός κόσμος του Τρότσκι δεν είναι ο δικός μας. Μα τι σημαίνει; Το δαιμόνιο είναι το δαιμόνιο και η Ιστορία είναι η Ιστορία. Οι δικές μας οι γενιές τα έζησαν τα μεγάλα γεγονότα που άλλαξαν περισσότερο από την εξωτερική όψη του πλανήτη, την εσωτερική του σύσταση. Και συνήθισαν να προφέρουν ζευγαρωτά, στο ίδιο κύμα ορθωμένα, τα δύο ονόματα, Λένιν-Τρότσκι. Ήταν οι πρωτεργάτες του κατακλυσμού. Τις μετέπειτα εσωτερικές διαμάχες του καθεστώτος, της ηγεσίας του, τις μαθαίναμε, όμως δεν μας άγγιζαν. Είχαμε πάψει κιόλας ν’ αντιδρούμε στις επιθέσεις προπαγάνδας διασυρμού που εγκαινίαζε η ανερχόμενη τότε μερίδα για να διαβάλει τον αντίπαλό της. Αν οι κομμουνιστές το πίστεψαν, εμείς δεν το πιστέψαμε ποτέ πως ο Τρότσκι ήταν προδότης. Που θα πει πως η ηθική πίστωση που ανοίγαμε στη Ρωσική Επανάσταση ήταν μεγαλύτερη από εκείνην που της άνοιγαν κάποιοι πειθήνιοι οπαδοί της… Η αποκατάσταση της αλήθειας της ιστορικής, και της ανθρώπινης επιβάλλει την επαναφορά του Τρότσκι στη θέση που του ανήκει. Όχι στο μαυσωλείο, για το οποίο άλλωστε είναι πολύ αργά πια. Στο κέντρο της επίσημης Ιστορίας. Όσο κι’ αν είναι βιαστική η εποχή μας, όσο κι’ αν έχει συνηθίσει να κλείνει γρήγορα τις αποσκευές της, τους φακέλους της και να προσπερνάει, να προχωρεί στον επόμενο σταθμό, καλό θα είναι να μη λησμονεί πως υπάρχουν κάποιες υποθέσεις που δεν κλείνονται μαζί με τους φακέλους, απομένουν ανοιχτές απέναντι στη συνείδηση του ανθρώπινου γένους. Γιατί αν ήταν όλα να τερματίζονται έτσι, συνοπτικά, ελαφροσυνείδητα, δίχως διάκριση, ενδοιασμούς, και δίχως κάποια κατάλοιπα ευλάβειας, τότε δεν θα είχε κανένα απολύτως νόημα και η ιστορία των λαών και η ζωή των ανθρώπων. Η υπόθεση Τρότσκι δεν είναι κοινή. Με το τέλος της ζωής τέτοιων προσώπων δεν τελειώνει η ιστορία τους. Είτε ασπαστήκαμε τις ιδέες τους είτε διαφωνήσαμε, είτε γοητευτήκαμε από την προσωπικότητά τους είτε την αποδοκιμάσαμε, είτε συμπολεμήσαμε μ’ αυτούς είτε τους πολεμήσαμε, δεν παύουν να είναι μεγάλα τέκνα της ανθρωπότητας, οπλισμένα με δαιμόνιο ασυνήθιστο, και που αγωνίστηκαν, έπεσαν για την ιερή υπόθεση του ανθρώπου. Από τη στιγμή που το χώμα του τάφου σκέπασε τις μορφές αυτές που η σύγκρουσή μας έληξε, ανήκουν σε όλους μας. Η υπόθεσή τους είναι υπόθεση της Ιστορίας…
Σ’ άλλους καιρούς, χαρακτηρισμένους από μια διαφορετική ηθική ευαισθησία, η παγκόσμια συνείδηση είχε αναστατωθεί από την περίπτωση ενός υπόδικου αθώου: του Ντρέιφους. Ωστόσο η υπόθεση Ντρέιφους παραμένει ιδιωτική, στενή, μπροστά στην υπόθεση Τρότσκι. Κι’ ας ήταν κι’ εκεί υπερατομικό ουσιαστικά το θέμα: ας έβλεπαν την αθωότητα πέρα και πάνω από τον αθώο. Εδώ, είναι, ο συκοφαντημένος ιδεολόγος που δικάζεται. Όχι ο Λεόν Νταβίντοβιτς Μπρονστάιν, ο επιλεγόμενος Τρότσκι, αλλά η παγιδευμένη, κατασυκοφαντημένη ιδεολογία…
Η αποκατάσταση του Τρότσκι πρέπει να είναι πανηγυρική κι ανεπιφύλακτη. Κι ας μη θεωρηθεί η προσδοκία τούτη εμάς των τρίτων, ανάμιξη. Το προνόμιο της Σοβιετικής Ρωσίας είναι πως επέτυχε εκείνο που η ιδεολογία της απαιτούσε: Να κάνει τις προσωπικές της υποθέσεις, υποθέσεις οικουμενικές.
Η υπόθεση Τρότσκι, περίπτωση συμβολική κορυφαία, περιμένει την κάθαρση της Τραγωδία.
Απόσπασμα από την επιφυλλίδα, “Ο Κατατρεγμένος”, του διανοητή και συγγραφέα Άγγελου Τερζάκη στο “Βήμα” στις 26 Αυγούστου 1959. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)

Περιεχόμενα

ΤΟΜΟΣ Ι: Η Φεβρουαριανή Επανάσταση
Πρόλογος της παρούσας έκδοσης
Πρόλογος του μεταφραστή
Λίγα λόγια για τον μεταφραστή
Χρονολόγιο
Πρόλογος του Τρότσκι
Ι. Ιδιομορφίες στην Εξέλιξη της Ρωσίας
II. Η Τσαρική Ρωσία και ο Πόλεμος
III. Το Προλεταριάτο και οι Χωρικοί
IV. Ο Τσάρος και η Τσαρίνα
V. Η Ιδέα μιας Ανακτορικής Επανάστασης
VI. Η Επιθανάτια Αγωνία της Μοναρχίας
VII. Πέντε Μέρες (από τις 23 ως τις 27 Φλεβάρη)
VIII. Ποιος Διεύθυνε την Εξέγερση του Φλεβάρη;
IX. Το Παράδοξο της Φεβρουαριανής Επανάστασης
Χ. Η Νέα Εξουσία
XI. Η Διαρχία
XII. Η Εκτελεστική Επιτροπή
XIII. Ο Στρατός και ο Πόλεμος
XIV. Οι Ηγήτορες και ο Πόλεμος
XV. Οι Μπολσεβίκοι και ο Λένιν
XVI. Ο Επανεξοπλισμός του Κόμματος
XVII. Τα “Απριλιανά”
XVIII. Ο Πρώτος Συνασπισμός
XIX. Η Επίθεση
XX. Η Αγροτιά
XXI. Ανακατατάξεις στις Μάζες
XXII. Το Συνέδριο των Σοβιέτ και η Διαδήλωση του Ιούνη
XXIII. Συμπέρασμα
ΠΑΡΑΡΤΗΜΑΤΑ
Ι. Ιδιομορφίες στην Εξέλιξη της Ρωσίας
II. Ο επανεξοπλισμός του κόμματος
III. Το Συνέδριο των Σοβιέτ και η Διαδήλωση του Ιούνη
ΕΥΡΕΤΗΡΙΟ ΚΥΡΙΩΝ ΟΝΟΜΑΤΩΝ

ΤΟΜΟΣ ΙΙ: Η Οκτωβριανή Επανάσταση
Πρόλογος της παρούσας έκδοσης
Εισαγωγή του Λέον Τρότσκι
Ι. Τα “Ιουλιανά” – η προετοιμασία και η αρχή
II. Τα “Ιουλιανά” – το αποκορύφωμα και η συντριβή
III. Μπορούσαν οι μπολσεβίκοι να πάρουν την εξουσία τον Ιούλη;
IV. Ο μήνας της μεγάλης συκοφαντίας
V. Η αντεπανάσταση σηκώνει κεφάλι
VI. Κερένσκι και Κορνίλοβ (τα στοιχεία βοναπαρτισμού στη Ρωσική Επανάσταση)
VII. Η Εθνική Συνδιάσκεψη της Μόσχας
VIII. Η συνωμοσία του Κερένσκι
IX. Το κίνημα του Κορνίλοβ
Χ. Η μπουρζουαζία αναμετριέται με τη Δημοκρατία
XI. Οι μάζες κάτω απ’ τα χτυπήματα
XII. Φουσκονεριά
XIII. Οι μπολσεβίκοι και τα σοβιέτ
XIV. Ο τελευταίος συνασπισμός
XV. Η αγροτιά μπροστά στον Οκτώβρη
XVI. Το εθνικό ζήτημα
XVII. Έξοδος από το προκοινοβούλιο και πάλη για το Συνέδριο των Σοβιέτ
XVIII. Η Επαναστατική Στρατιωτική Επιτροπή
XIX. Ο Λένιν καλεί στην εξέγερση
XX. Η τέχνη της εξέγερσης
XXI. Η κατάληψη της πρωτεύουσας
XXII. Η κατάληψη του Χειμερινού ανάκτορου
XXIII. Η εξέγερση του Οκτώβρη
XXIV. Το Συνέδριο της σοβιετικής δικτατορίας
Συμπέρασμα
ΕΥΡΕΤΗΡΙΟ ΚΥΡΙΩΝ ΟΝΟΜΑΤΩΝ

Επιπρόσθετες Πληροφορίες

Συγγραφέας

Έτος

Εκδόσεις

Προμηθευτής

Έκπτωση Προμηθευτή

Μετάφραση

Άλλα