Περιγραφή
Τα κείμενα που ακολουθούν αποτελούν εισηγήσεις συντρόφων σε εκδήλωση με θέμα “Η κοινωνική ληστεία στον ελλαδικό χώρο (1830-1930)”, που έγινε στο Ελευθεριακό Στέκι “Πικροδάφνη”, στο Μπραχάμι, στις 19 Ιουνίου του 2002.
Σκοπός της εκδήλωσης δεν ήταν βέβαια να αντιπαραβάλλει ούτε και να παραλληλίσει την κοινωνική ληστεία, όπως αυτή εκδηλώθηκε στη συγκεκριμένη χρονική περίοδο, με σύγχρονες μορφές κοινωνικής παραβατικότητας. Βασικό της αντικείμενο ήταν η ανάδειξη μιας αποσιωποιημένης παράδοσης ανταρσίας που εκδηλώθηκε στον ελλαδικό χώρο σχεδόν ταυτόχρονα με την ίδρυση του ελληνικού κράτους. Επίσης στόχευε στην ανάδειξη της ιστορικής μνήμης μιας ανταρσίας, στην οποία ο εξεγερμένος αγκαλιάστηκε -και μάλιστα σε επίπεδο έμμεσης στήριξης και σύμπραξης- από το λαό ως δικός του άνθρωπος. Η ανταρσία αυτή, μέσα στις ριζικά μεταβαλλόμενες κοινωνικές συνθήκες του 20ου αιώνα, έχασε το έδαφος που την έτρεφε και έκλεισε τον κύκλο της. Κληροδότησε όμως τις παραδόσεις και εμπειρίες της σε ένα νέο κύκλο εξέγερσης (με διαφοροποιημένα βέβαια κοινωνικοπολιτικά χαρακτηριστικά) που ανοίγει στον ίδιο γεωγραφικό-κοινωνικό χώρο, στους ανυπότακτους ορεινούς, κατά το μεγαλύτερο μέρος της δεκατίας του ’40.
Και αυτόν ακριβώς τον μίτο κοινωνικής ανταρσίας (1830-1949) θελήσαμε να ξετυλίξουμε…
