Περιγραφή
Κατά τη διάρκεια του εμφυλίου πολέμου και των δύο δεκαετιών που ακολούθησαν, χιλιάδες άνδρες και γυναίκες έζησαν την εμπειρία της φυλακής και της εξορίας. Η μελέτη τούτη προσεγγίζει με ευαισθησία και στοχαστική διάθεση τα βιώματα και τις εμπειρίες των πολιτικών κρατουμένων με βάση κείμενα που οι ίδιοι έγραψαν στους χώρους κράτησής τους. Ένα πλούσιο και πολυεπίπεδο υλικό όπως τα τελευταία γράμματα εκτελεσθέντων, προσωπικές επιστολές κρατουμένων και κείμενα διαμαρτυρίας αξιοποιούνται και αποτελούν τη βάση μιας διεισδυτικής ανάλυσης. Γράφοντας από τη φυλακή, τα δρώντα και πάσχοντα πρόσωπα δομούν αφηγήσεις για τον εαυτό τους, τις εμπειρίες τους, τις συλλογικότητες που συγκροτούν. Η παραγωγή πολιτικών πρακτικών, η διαμόρφωση στρατηγικών επιβίωσης, η εξουσία και οι αντιστάσεις απέναντί της, η σχέση ατομικού και συλλογικού, η αίσθηση της ομοιότητας και της διαφορετικότητας στο εσωτερικό της κοινότητας των κρατουμένων, οι πολιτισμικές και ψυχολογικές όψεις της δραστηριότητάς τους, η επεξεργασία νοημάτων κατά τη διαδικασία της βίωσης της εμπειρίας του εγκλεισμού αποτελούν βασικά θέματα του βιβλίου. Καθώς δε η ανάλυση μετακινείται από το συλλογικό στο ατομικό και αντίστροφα, η ιστορία αποκτά πολλά επίπεδα και πλήθος ανεξερεύνητες πλευρές.
