- 10%

ΕΝΑΣ ΒΑΡΔΑΡΗΣ ΛΕΞΕΙΣ

4,77 

Δεν είμαι συγγραφέας, είμαι λογοπλόκος και γραφιάς λέξεων μικρών λογοπαιγνίων, χωρίς περαιτέρω αξιώσεις. Όπως λέει κι ο Νίκος Παπάζογλου «εγώ δεν είμαι ποιητής, είμαι στιχάκι»
Και μου αρέσει να παραφράζω την Κατερίνα Γώγου: «….. κείνο που φοβάμαι πιο πολύ είναι μη γίνω συγγραφέας. Μην κλειστώ στο δωμάτιο ν’ αγναντεύω τη θάλασσα κι απολησμονήσω….»

Το λοιπόν…

23 κείμενα για την πόλη και τους ανθρώπους της, δημοσιευμένα στον «Αγγελιοφόρο» και στο διαδίκτυο. Γραμμένα στο μαγνητόφωνο, στις παραβαρδάριες οδούς, στις γειτονιές της Αναγεννήσεως και (εντός – εκτός) σε δικαστικές αίθουσες, τις μέρες της σχολής και της εργασίας.

«……….κείμενα μπάτσοι και χαφιέδες, που ρουφιανεύουν συνειδήσεις, καρφώνουν φρονήματα, μαγνητοφωνούν τις χαμηλόφωνες ελπίδες, φωτογραφίζουν τα κόκκινα όνειρα των φτωχών.
…………κείμενα – σκουπίδια, που τα γράφουν τις νύχτες οι ρακοσυλλέκτες της κρίσης, πρώην αξιοπρεπείς μικροαστοί που τους ξέσκισαν τα μνημόνια και τα ψάχνουν εναγωνίως τους κάδους των σούπερ μάρκετ ή τα εντέχνως αφημένα τρόφιμα από τις σοροπτιμίστριες χήρες της φιλοπτώχου. Αυτά είναι τα κείμενα…».
Στα κείμενα διατηρήθηκε η αρχική τους μορφή, όπως δημοσιεύθηκαν με ελάχιστες – ορθογραφικές κυρίως διορθώσεις.

Ο Κώστας Μαμέλης είναι παιδί της εσωτερικής μετανάστευσης. Βρέθηκε στη Θεσσαλονίκη απόμικρός, φοίτησε στο Β Γυμνάσιο Αρρένων , Εθνικής Αμύνης, Αλ. Σβώλου, Ναβαρίνο, Αγιά Σοφιά, οι γειτονιές του, οι συμμαθητές του, τα πρώτα ντροπαλά κορίτσια. Αργότερα, «προάγεται» στα μπιλιάρδα, καπνίζει άρωμα άφιλτρο, περιδιαβαίνει σε Διοικητήριο, Βαρδάρη, Ραμόνα, μέχρι Ηλιούπολη, όντας πια φοιτητής, με μουστάκι και, όπως όλη η γενιά του, «περνάει» από τη Νικηφόρου Φωκά και τα «πράσινα παντζούρια»! Στην alma mater Νομική, βρίσκει δασκάλους. Το Μάνεση, τον Πανταζόπουλο, το Μανωλεδάκη, ενώ ταυτόχρονα ακροάται τον Μαρωνίτη και τον Χρήστου στη Φιλοσοφική. Νεαρός δικηγόρος, περιδιαβαίνει τον μικρόκοσμο γύρω από το νέο δικαστικό μέγαρο, γίνεται και νιώθει «βαρδαρίσιος» και βιώνει ώρες πολλές στα «κακόφημα σημεία» της περιοχής, μέσα σε «ξύδια» και τζόνι. Ανάμεσα στην «υπόγα της Λιλής», και στον«Αλή» τα πρώτα δειλά ζεϊμπέκικα! Γιαυτό, πέραν της νομικής επιστήμης που υπηρετεί με προσήλωση, τον ΠΑΟΚ που τον συγκλονίζει, της αφοσίωσης στην πολιτική και τις χιλιάδες εργατοώρες στην κομματική δράση, το μικρό και «αυτοκα- ταστροφικό» πέρασμα από την άσκηση εξουσίας, νοιάζεται πολύ τόσο για τη μνήμη των γονιών του – το Γεώργιο και την Κλεοπάτρα Μαμέλη – για την οικογένειά του και τους αγαπημένους φίλους του.
Τα τελευταία χρόνια,κλέβοντας ώρες και στιγμές από τη μάχιμη δικηγορία (που η άσκησή της είναι τυφλός έρως και παροξυσμός…..), ξοδεύει τα πρωινά ξυπνήματα και τα νυχτοπερπατήματα, παντού, από τον Φοίνικα μέχρι το Μπεχ-Τσιναρ και το Λευκό Πύργο μέχρι το Τριγώνιο αναστοχαζόμενος εντός της πόλης, ανάμεσα στους ανθρώπους της. Και τα Σαββατοκύριακα καφέδες, χαβαλέ, ψυχοθεραπείες των ατέρμονων μονολόγων, με μοναδικές παρέες που δεν γράφουν ιστορία. Μ΄αυτά κι άλλα, σιωπηρά και αλησμόνητα, της πόλης, «συλλογάται ελεύθερα», του ερεθίζουν το μυαλό,τον σημαδεύουν, δεν επιδιώκει, τώρα πια, τον έπαινο του Δήμου, αλλά των σοφιστών.

Σε απόθεμα (επιπλέον μπορεί να ζητηθεί κατόπιν παραγγελίας)

Κωδικός προϊόντος: 9789602674192 Κατηγορία:

Επιπρόσθετες Πληροφορίες

Βάρος 0,15 kg
Έτος

ISBN

Εκδόσεις

Έκπτωση Προμηθευτή

Προμηθευτής

Συγγραφέας