Περιγραφή
“Εκδίδοντας εδώ το δοκίμιο που έγραψε ο Ζίμμελ στις αρχές του περασμένου αιώνα πάνω σε μια πτυχή του θέματος της “νεωτερικότητας”, που αναδείχθηκε πρόσφατα, δεν είναι για να προσάψουμε έμμεσα την κατηγορία του “παρωχημένου σε δεσπόζουσες θεωρητικές αναζητήσεις των τελευταίων χρόνων. Υπενθυμίζουμε απλώς αυτά τα κείμενα, έχοντας την αίσθηση ότι η πλανώμενη μέσα σ’ αυτά σκιά του Μπωντλαίρ, του παρατηρητή της μοναξιάς των πόλεων, αναζητεί κατά κάποιον τρόπο ήδη από τότε τον μελλοντικό σχολιασμό του Βάλτερ Μπένγιαμιν. Η αίσθηση αυτή δικαιώνει την αντίληψη ότι κάποιες ιδέες πρέπει να θάβονται για να ξεφυτρώσουν. Αν λόγου χάρη αληθεύει πως η φιλοσοφία του χρήματος του νεαρού Μαρξ είναι “αφομοιωμένος” Σαίξπηρ, η φιλοσοφία του χρήματος του ώριμου Ζίμμελ είναι “αφομοιωμένος” Μαρξ”. […] (Από την εισαγωγή της έκδοσης)
