Περιγραφή
“Απ’ όλους τους φιλοσοφούντες αερολόγους που μεσουράνησαν τις δεκαετίες του ’60 και του ’70 στη Γαλλία, προτού γνωρίσουν μια δεύτερη νεότητα χάρις στον ενθουσιασμό των Αμερικανών πανεπιστημιακών για τη French Theory, ο Μισέλ Φουκώ (1926-1984) είναι σίγουρα εκείνος του οποίου το έργο απολαμβάνει ακόμα και σήμερα ένα διαχρονικό κύρος, ξεπερνώντας κατά πολύ τον στενό κύκλο των φοιτητών και των καθηγητών φιλοσοφίας. […] Όπως πάντα, ο φιλόσοφος ακολουθεί τον συρμό: στρουκτουραλιστής πριν από τον Μάη του ’68 (παρ’ όλο που στη συνέχεια το αρνούνταν), αριστεριστής τα χρόνια που ακολούθησαν, προσφέρει το 1977 μια θεαματική όσο και αναπάντεχη υποστήριξη στους “Νέους Φιλοσόφους”. […] Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι το κύριο ταλέντο του Φουκώ ήταν να δίνει φιλοσοφικο-λογοτεχνική μορφή στους κοινούς τόπους κάθε εποχής”. (Ζαν-Μαρκ Μαντοζιό)
Με το δοκίμιο αυτό ο Ζαν-Μαρκ Μαντοζιό προχωρά σε μια τολμηρή κριτική του έργου αλλά και της προσωπικής διαδρομής του Μισέλ Φουκώ. Στηριζόμενος σε πλήθος αποσπασμάτων από τα βιβλία και τις δημόσιες παρεμβάσεις του Γάλλου φιλοσόφου, ο Μαντοζιό αποδομεί τη σκέψη του, αναδεικνύοντας όχι μόνο τις βασικές αντιφάσεις που χαρακτηρίζουν τις διάφορες φάσεις της διανοητικής του πορείας αλλά και την ανακολουθία ανάμεσα στις εκάστοτε θεωρίες του και την πολιτική κι επαγγελματική του διαδρομή. Η Μακροημέρευση μιας απάτης αποτελεί μια εξαίσια κι εμπνευσμένη πολεμική, γεμάτη χιούμορ κι ειρωνεία, ενάντια στη “φουκωλατρεία” που μαστίζει σήμερα τόσο την παραγωγή κοινωνικής θεωρίας -εντός κι εκτός πανεπιστημίου- όσο και τον χώρο της λεγόμενης ριζοσπαστικής πολιτικής. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)
