ΜΙΝΟΡΕ ΤΟΥ ΘΑΝΑΤΟΥ

Το Μινόρε του Θανάτου είναι μια νουάρ ιστορία που βασίζεται στα ιστορικά ντοκουμέντα των ανθρώπων που έζησαν και «έδρασαν» στον Πειραιά του Μεσοπολέμου. Η ιστορία ενώ δείχνει να ακολουθεί τα ιστορικά γεγονότα της εποχής στη συνέχεια αυτονομείται και δημιουργεί ένα μυθιστορηματικό πλαίσιο. Πρωταγωνιστές της ιστορίας είναι ο Βαμβακάρης, ο Δελιάς, ο Μάθεσης, ο Γενίτσαρης αλλά και ο διευθυντής της χωροφυλακής Νικόλαος Λιαρομάτης. Η υπόθεση του βιβλίου καταπιάνεται με τους ασυνήθιστους ανθρώπους ενός υπόγειου κόσμου που βιώνουν καθημερινά τον θάνατο πολύ πριν πεθάνουν στην πραγματικότητα. Στα τραγούδια τους εντυπώθηκαν όψεις μια κοινωνικής διαδικασίας που εντάχθηκε στην καθημερινότητα ενός κόσμου ιδιαίτερου και κλειστού. Οι ασυνέχειες της κοινωνικής οργάνωσης μνημονεύτηκαν μέσα από τα τραγούδια τους ενώ τα κοινωνικά ρήγματα και οι αποκλεισμοί έγιναν η πατρίδα των ανθρώπων που δεν είχαν καμία πατρίδα. Οι απωθημένες εμπειρίες, οι σιωπηλές ιστορικές διαδικασίες ήταν τα πρώτα αναχώματα στην επέλαση μιας εξουσίας απόλυτης και τρομακτικής. Μέσα από τις συνοικίες του Πειραιά, το Ρεμπέτικο Τραγούδι και τις σχέσεις εξουσίας της εποχής υφαίνεται μια ιστορία αιματοχυσίας. Οι ρεμπέτες αποτελούν ένα είδος πρώιμο είδος αντεξουσίας χωρίς κάποιο συγκεκριμένο πολιτικό υπόβαθρο σε μια κοινωνία η οποία βρίσκεται στο ενδιάμεσο δυο πολέμων.