Περιγραφή
Το έργο του Γιάννη Λασπιά δημιουργεί ένα εύπλαστο και ευφάνταστο σκηνικό δρώμενο με συνεχή εναλλαγή ρόλων και δράσεων, κρατώντας αμείωτο το ενδιαφέρον του θεατή. Έτσι, αναπτύσσεται μέσα στον σκηνικό χώρο μία περφόρμανς που περιστρέφεται γύρω από τις φεμινιστικές πολεμικές των οποίων η αντανάκλαση φθάνει στο τώρα. Η χρήση της πολυφωνικής εκφοράς μέρους του κειμένου από τις πολλαπλές περσόνες των ηθοποιών λειτουργεί ως σχολιασμός αρχαίου χορού, που ο απόηχός του φτάνει στο σήμερα. Διαστολή του χώρου και του χρόνου λοιπόν, παράλληλοι μονόλογοι που συνδιαλέγονται μεταξύ τους, σχολιασμός προσώπων και γεγονότων υπό τη μορφή χορού αρχαίας τραγωδίας, εναλλαγή ρόλων και δράσεων αναδομούν τη θεατρική συνθήκη και δημιουργούν μία λεκτική παρτιτούρα που τη χαρακτηρίζει αφοπλιστική αμεσότητα, ρευστή ποιητικότητα και καταγγελτικό πνεύμα χωρίς ίχνος διδακτισμού.
