Περιγραφή
Οι ήρωες σ’ αυτό το έργο οπλισμένοι με τα τρομερά όπλα των λέξεων και των σιωπών, κατάφορτοι από τα βδελυρά οράματα της μνήμης και του παρελθόντος τους, περιδεείς και ανοίκειοι, αναδεικνύονται σε πραγματικά είδωλα τραγικών προσώπων καθώς ακινητοποιούνται ή παρελαύνουν στη μέση της ορχήστρας του θεάτρου που ξαναθυμίζει τις ιαχές της ανθρώπινης κωμωδίας.
Θέατρο λοιπόν της σκληρότητας; Θα απαντούσαμε θέατρο της γνώσης, όπου το οριακό της στοιχείο δεν εκπέμπεται από καμία απόπειρα κοινωνιολογικής ανάλυσης ούτε βέβαια από συνταγολόγια ηθικών παραινέσεων. Η αναζήτηση αυτού του στοιχείου, του οριακού της γνώσης, βρίσκεται στην αυξανόμενη ανέλιξη του λόγου και στην αδυσώπητη εξέλιξη των πράξεων έως την έσχατη αλήθεια. (Απόσπασμα από την εισαγωγή του Τάσου Νικόπουλου)
