Περιγραφή
Το βιβλίο αποτελείται από υψηλής αξίας ζωγραφιές που αντιστοιχίζονται με σκέψεις – φράσεις του συγγραφέα δίνοντας αφορμή για μια συνολική αισθητική εμπειρία, χωρίς να δεσμεύουν τον αναγνώστη σε μονομερείς και μονοσήμαντες προσεγγίσεις, αλλά μέσα από μια ποιητική σύνθεση οδηγούν σε ένα μυστικό σύμπαν επιβίωσης και θέασης του κόσμου που απελευθερώνει και θεραπεύει από το άλγος του συσχετισμού με το πραγματικό.
“Στο μέσα μου κοχύλι / κατοικώ / με επικίνδυνη ασφάλεια”
“Ο ασκός του Αιόλου ανοιχτός / Μακρυά έχεις αφήσει τη στεριά / Μέσα στα κύματα θα βρεις / φίλους αγαπημένους”
“Κάτω από τα νερά μιας λίμνης / ένα υδρόβιο λουλούδι / φίδι / με κυκλώνει / η σκέψη”
“Ο Δημήτρης Θαβώρης με τις Ζωγραφυγές του, τη νέα ποιητική του συλλογή μετά τον Δρόμο πάλι, αναζητά εκ νέου τους δικούς του δρόμους. Με εικόνες και με λέξεις οργανώνει τώρα τις φυγές και τις επιστροφές του. Η εικόνα και ο λόγος συνυπάρχουν και αλληλοσυμπληρώνονται.
Με τα έντονα, λαμπερά χρώματά του και τις περίκλειστες φόρμες του ο Δημήτρης Θαβώρης προσεγγίζει την εικαστική αθωότητα του Αλέξη Ακριθάκη και με τον ίδιο τρόπο δεν αφήνει ούτε κι αυτός χιλιοστό ακάλυπτο στον εσωτερικό του χώρο, κάτι σαν horror vacui, τον φόβο του κενού εντός του. Στο μέσα του κοχύλι κατοικεί με ασφάλεια.
Ποιός είναι αυτός, ποιά είναι η γαλήνια μορφή, σαν από ιστορίες της Ανατολής βγαλμένη, που σε αδιαπέραστους τόπους κατοικεί· που εναγκαλίζεται ζώα, πτηνά, ερπετά, που άλλοτε αφήνεται στις δυνατές φτερούγες του πουλιού της Μουσικής και άλλοτε, ως άλλη Ευρώπη, στη ράχη ενός ταύρου σεργιανίζει;
Σαν άλλος κόλπος μητρικός το περίγραμμα στοργικά περιβάλλει τα πλάσματα του μύθου και της φαντασίας του· με παραμύθια μαγικά τα νανουρίζει. Μέσα εκεί στα εσώτερα τοπία είναι η γαλήνη. Έξω υπάρχει το κενό, το άγνωστο, η λευκή σελίδα. Μέσα η ομορφιά και η αισθητική αρτιότητα. Μέσα εκεί, ως κυρίαρχος δημιουργός, ορίζει ο ίδιος τη ζωή· τα χρώματα είναι τα συναισθήματά του· τα σχήματα και οι μορφές είναι οι σύντροφοί του· οι σκέψεις του συμβολισμοί. Η Εύα, η ψυχή του και ο ίδιος ονειρεύονται καινούριους Παραδείσους”…
