ΟΛΑ ΤΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ

38,00 

Όλα τα τραγούδια τού Νίκου Γκάτσου: τα πρωτότυπα, αλλά και τα δάνεια, όπως είναι τα πέντε από τον Ματωμένο Γάμο του Φεδερίκο Γκαρθία Λόρκα. Όλα τα τραγούδια τού Νίκου Γκάτσου: τα πρωτογενή, αλλά και τα οριοθετημένα από τις ανάγκες κάποιας κινηματογραφικής ταινίας ή θεατρικής παράστασης.
Όλοι οι στίχοι, αυτοί πού ευτύχησαν να τραγουδηθούν αλλά κι εκείνοι πού παρέμειναν στο συρτάρι και πού μοιάζουν με παραλλαγές στο ίδιο θέμα ή στο ίδιο μέτρο, υπόλοιπα συνεργασιών πού δεν ευδοκίμησαν, μα και απόπειρες για μια γραφή πιο λαϊκή. Δεν θα καταπιαστώ με την αξιολόγησή τους. Ούτ’ έχω αυτή την Ικανότητα ούτε είμαι τόσο αναιδής. Ήταν υποχρέωσή μου, αφού ό Γκάτσος δεν κρατούσε συστηματικό αρχείο, να συγκεντρώσω τον θησαυρό, να διασταυρώσω πληροφορίες και, όπου έκρινα αναγκαίο, να παραθέσω στοιχεία πού γνωρίζω χάρη στην επί πολλά έτη κοινή μας ζωή. Αυτο δεν σημαίνει πώς ό αναγνώστης θα συναντήσει πέλαγα και ποταμούς από σχόλια και αναλύσεις. Ό λόγος τού Γκάτσου, θαυμαστός για την οικονομία και την ευγένειά του, επιβάλλει την ίδια οικονομία σ’ αυτόν πού θα τον προσεγγίσει και εμπνέει την ανάλογη ευγένεια σ’ εκείνον πού θα θελήσει να τον κρίνει δίκαια. Ό κριτικός αναγνώστης θα πρέπει να κατανοήσει πώς ό στιχουργός Νίκος Γκάτσος ουδέποτε επωφελήθηκε από τούς ευνοϊκούς όρους των συμβολαίων αποκλειστικότητας πού υπέγραφε -αφού δεν τούς είχε αντιληφθεί- ούτε εκμεταλλεύτηκε το συνεχώς αυξανόμενο κύρος του, ώστε να έκανε τη δουλειά του ευκολότερη. Δεν αρνήθηκε συνεργασία με τούς συνθέτες πού τού πρότεινε ή εταιρεία, ούτε απέρριψε ποτέ κάποια μελωδία τους. Ήταν επαγγελματίας και προσπαθούσε με ευσυνειδησία να αποδώσει όσο καλύτερα μπορούσε το αίσθημα πού τού ενέπνεε ή εκάστοτε μελωδία, ή -όταν έγραφε τούς στίχους πριν- να είναι ταιριαστοί με το ύφος τού συνθέτη και κατάλληλοι για τον συγκεκριμένο τραγουδιστή. Μ’ άλλα λόγια, κατείχε την τέχνη της συνεργασίας και είχε την τύχη να την ασκήσει με τον Μάνο Χατζιδάκι -πρωτίστως- και με τον Σταύρο Ξαρχάκο. (Αγαθή Δημητρούκα)

Ο Νίκος Γκάτσος γεννήθηκε το 1911 (ή το 1914) στην Ασέα Αρκαδίας, όπου και τελείωσε το Δημοτικό Σχολείο. Για το Γυμνάσιο, κατόπιν, πήγε στην Τρίπολη κι εκεί γνώρισε τα λογοτεχνικά βιβλία, μα και τις μεθόδους αυτοδιδασκαλίας ξένων γλωσσών. Έτσι, όταν ήρθε στην Αθήνα για να εγγραφεί στη Φιλοσοφική Σχολή, ήξερε, αρκετά καλά, αγγλικά και γαλλικά. Ήξερε, επίσης αρκετά καλά, τον Παλαμά, τον Σολωμό και το δημοτικό τραγούδι, αλλά και τις νεωτεριστικές τάσεις στην ποίηση της Ευρώπης. Στην Αθήνα, όπου εγκαταστάθηκε με την οικογένειά του, άρχισε να μπαίνει στους λογοτεχνικούς κύκλους της εποχής και να δημιουργεί -συγχρόνως- τα δικά του μυθικά στέκια. Τα πρώτα του ποιήματα -μικρής έκτασης και κλασικού ύφους- τα δημοσίευσε στη “Νέα Εστία” το 1931 και στον “Ρυθμό” το 1933. Στη συνέχεια, συνεργάστηκε κυρίως με τα “Νέα Γράμματα”, τα “Καλλιτεχνικά Νέα” και τα “Φιλολογικά Χρονικά”, δημοσιεύοντας κριτικά άρθρα και σημειώματα. Την υποδειγματική ποιητική του σύνθεση “Αμοργός” την εξέδωσε από τον “Αετό” το 1943. Τελειώνοντας ο πόλεμος, συνεργάστηκε με την “Αγγλοελληνική Επιθεώρηση” ως μεταφραστής και με το Εθνικό Ίδρυμα Ραδιοφωνίας ως ραδιοσκηνοθέτης, για λόγους καθαρά βιοποριστικούς. Για τους ίδιους λόγους ξεκίνησε να γράφει στίχους πάνω στις μουσικές του Μάνου Χατζιδάκι, προσδιορίζοντας, έτσι, και καθορίζοντας το σύγχρονο ελληνικό τραγούδι. Αργότερα συνεργάστηκε και με τον Θεοδωράκη και με τον Ξαρχάκο, αλλά και με άλλους αξιόλογους συνθέτες. Η ικανότητά του να χειρίζεται τον λόγο με ακρίβεια έκαμε το Θέατρο Τέχνης, το Εθνικό Θέατρο και το Λαϊκό Θέατρο να του εμπιστευθούν τις μεταφράσεις πολλών θεατρικών έργων – μεταφράσεις που παραμένουν “κλασικές”, με πρώτη, βέβαια, εκείνη του “Ματωμένου Γάμου”. Είναι δε τα έργα που μετέφρασε, από τα ισπανικά, του Λόρκα, του Λόπε δε Βέγα και του Ραμόν δελ Βάλιε-Ινκλάν, από τα γαλλικά, του Ζενέ και, από τα αγγλικά, του Τ. Ουίλιαμς, του Ε. Ο’ Νηλ, του Α. Μακ Λης, του Σων Ο’ Κέιζυ, του Αυγούστου Στρίντμπεργκ, του Κρίστοφερ Φράυ και άλλων. [. . .] (Από την έκδοση)
Περιεχόμενα

Προλογικό σημείωμα
Τα τραγούδια (δισκογραφία 1958-1998)
Federico Garcia Lorca, ΜΑΤΩΜΕΝΟΣ ΓΑΜΟΣ
ΜΥΘΟΛΟΓΙΑ
ΕΝΑ ΜΕΣΗΜΕΡΙ
ΕΞΙ ΦΕΓΓΑΡΙΑ ΤΗΣ ΘΑΛΑΣΣΑΣ
ΚΑΠΟΙΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ
ΕΝΑ ΧΑΜΟΓΕΛΟ
ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ
ΤΗΣ ΓΗΣ ΤΟ ΧΡΥΣΑΦΙ
ΣΠΙΤΙ ΜΟΥ ΣΠΙΤΑΚΙ ΜΟΥ
Η ΚΟΚΚΙΝΗ ΚΛΩΣΤΗ
ΝΥΝ ΚΑΙ ΑΕΙ
ΔΡΟΣΟΥΛΙΤΕΣ
ΑΘΑΝΑΣΙΑ
ΤΑ ΠΑΡΑΛΟΓΑ
ΠΕΡΙΠΑΤΟΣ
ΤΟ ΔΡΟΜΟΛΟΓΙΟ
ΡΕΜΠΕΤΙΚΟ
Η ΕΝΔΕΚΑΤΗ ΕΝΤΟΛΗ
ΣΚΟΤΕΙΝΗ ΜΗΤΕΡΑ
ΧΕΙΜΩΝΙΑΤΙΚΟΣ ΗΛΙΟΣ
ΟΙ ΜΥΘΟΙ ΜΙΑΣ ΓΥΝΑΙΚΑΣ
ΤΑ ΚΑΤΑ ΜΑΡΚΟΝ
ΑΝΤΙΚΑΤΟΠΤΡΙΣΜΟΙ
ΑΓΑΠΗ ΕΙΝ’ Η ΖΩΗ
Στίχοι εκτός δισκογραφίας:
(μέχρι το 1974)
Άνεμοι χτυπήσανε.
Άσπρο σύννεφο περνά.
Βραδινό λεωφορείο.
Βραδινό παράπονο.
Γαλάζια χώρα.
Γιατί ζεσταίνει ό ήλιος.
Γρηγορούσα.
Δέηση.
Εκεί πού πέρασε ή φωτιά.
Έλα χόρεψε κι εσύ .
Επιτραπέζιο.
Έτσι λοιπόν κάποια μέρα .
Έχω τα μάτια σου φωλιά.
Ή αγάπη.
Ή αγάπη δεν παλιώνει.
Ή Μαρουλιώ.
Ή μπεκάτσα (Το πουλί στη Βοιωτία).
Ή Σουλιώτισσα.
Ή φωτιά πού καίει.
Κόκκινα γαρίφαλα.
Μητέρα τ’ ουρανού.
Μια μαύρη γόησσα .
Μόνη θα στρώνω το τραπέζι.
Μόνος μου τώρα περπατώ.
Οι νύχτες ήτανε πολλές.
Ό πόλεμος κι ό έρωτας.
Ό ψαράς.
Πες μου ποιός είσαι.
Ποιά φωτιά θα με ζεστάνει.
Πριν λαλήσει το κοκόρι.
Σατωβριάν.
Στην ερημιά του κόσμου.
Στο παλιό μας το σπιτάκι.
Στου καιρού τη ζυγαριά.
Στου κόσμου τα περάσματα.
Σφυρίζω.
Τα δύο φεγγάρια.
Της καρδιάς μου αρχόντισσα.
Το Πειραιωτάκι.
Το σκοτάδι.
Το ταξίδι.
Χίλια τάματα.
In that long-gone spring.
(1975-1980)
Ένας άνθρωπος.
Έσπειρα σπυρί σιτάρι.
Ήλιε μουσαφίρη μου.
Καλαματιανός.
Λουλούδι στη φωτιά .
Όλα τ’ αστέρια τρύπια.
Όποιος αγάπησε πολύ.
Πότε πάνω πότε κάτω.
Σκαληώρα καί μαληώρα.
Τσιφτετέλι.
Πρόλογος.
Δύο κι ένα κάνουν τρία.
Ή Αλέκα.
Ή δημοπρασία.
Κάτω στον Βοτανικό.
Προχώρα λοιπόν.
Σήμερα τα φώτα.
Το Κατινάκι.
Το ρόκ του αποχωρισμού
ΜΑΣΚΕΣ
1. Καλλίπολις.
2. Νέος κόσμος
3. ‘Όμπερον
(1981-1991)
Η ΠΑΓΩΜΕΝΗ ΘΕΑΤΡΙΝΑ
Αμανές
Ανέστιος και πένης
Βακχεία
Ένας παράξενος βοσκός
Έρωτόκριτος
Ή παγωμένη θεατρίνα
Μια ιστορία στο Σουφλί
Παράξενος πού ήσουνα
Περιπέτεια
Το παιδί με τα κόμικς
Το ρόκ του πανικού
Εκεί ψηλά στον Υμηττό
Στο παλιό το καλντερίμι
Ή φυλακή της Αντιγόνης
Του καιρού τα βήματα
ΜΕΡΕΣ ΕΠΙΤΑΦΙΟΥ
Μεγάλη Δευτέρα
Μεγάλη Τρίτη
Μεγάλη Τετάρτη
Μεγάλη Πέμπτη
Μεγάλη Παρασκευή
Μέγα Σάββατον
ΑΛΛΟΙ ΑΝΕΚΔΟΤΟΙ ΣΤΙΧΟΙ
ΜΑΝΙΑΤΙΚΟΣ ΕΣΠΕΡΙΝΟΣ
ΠΡΩΤΕΣ ΕΜΦΑΝΙΣΕΙΣ ΤΩΝ ΤΡΑΓΟΥΔΙΩΝ ΣΤΗ ΔΙΣΚΟΓΡΑΦΙΑ
ΜΕΛΟΠΟΙΗΜΕΝΟΙ ΣΤΙΧΟΙ
ΕΝΟΤΗΤΕΣ ΣΤΙΧΩΝ ΕΚΤΟΣ ΔΙΣΚΟΓΡΑΦΙΑΣ
ΠΑΡΑΛΕΙΠΟΜΕΝΑ
ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟΥ
ΕΠΙΜΕΤΡΟ

Διαθέσιμο κατόπιν παραγγελίας

Κωδικός προϊόντος: 9789603780267 Κατηγορία:

Περιγραφή

Όλα τα τραγούδια τού Νίκου Γκάτσου: τα πρωτότυπα, αλλά και τα δάνεια, όπως είναι τα πέντε από τον Ματωμένο Γάμο του Φεδερίκο Γκαρθία Λόρκα. Όλα τα τραγούδια τού Νίκου Γκάτσου: τα πρωτογενή, αλλά και τα οριοθετημένα από τις ανάγκες κάποιας κινηματογραφικής ταινίας ή θεατρικής παράστασης.
Όλοι οι στίχοι, αυτοί πού ευτύχησαν να τραγουδηθούν αλλά κι εκείνοι πού παρέμειναν στο συρτάρι και πού μοιάζουν με παραλλαγές στο ίδιο θέμα ή στο ίδιο μέτρο, υπόλοιπα συνεργασιών πού δεν ευδοκίμησαν, μα και απόπειρες για μια γραφή πιο λαϊκή. Δεν θα καταπιαστώ με την αξιολόγησή τους. Ούτ’ έχω αυτή την Ικανότητα ούτε είμαι τόσο αναιδής. Ήταν υποχρέωσή μου, αφού ό Γκάτσος δεν κρατούσε συστηματικό αρχείο, να συγκεντρώσω τον θησαυρό, να διασταυρώσω πληροφορίες και, όπου έκρινα αναγκαίο, να παραθέσω στοιχεία πού γνωρίζω χάρη στην επί πολλά έτη κοινή μας ζωή. Αυτο δεν σημαίνει πώς ό αναγνώστης θα συναντήσει πέλαγα και ποταμούς από σχόλια και αναλύσεις. Ό λόγος τού Γκάτσου, θαυμαστός για την οικονομία και την ευγένειά του, επιβάλλει την ίδια οικονομία σ’ αυτόν πού θα τον προσεγγίσει και εμπνέει την ανάλογη ευγένεια σ’ εκείνον πού θα θελήσει να τον κρίνει δίκαια. Ό κριτικός αναγνώστης θα πρέπει να κατανοήσει πώς ό στιχουργός Νίκος Γκάτσος ουδέποτε επωφελήθηκε από τούς ευνοϊκούς όρους των συμβολαίων αποκλειστικότητας πού υπέγραφε -αφού δεν τούς είχε αντιληφθεί- ούτε εκμεταλλεύτηκε το συνεχώς αυξανόμενο κύρος του, ώστε να έκανε τη δουλειά του ευκολότερη. Δεν αρνήθηκε συνεργασία με τούς συνθέτες πού τού πρότεινε ή εταιρεία, ούτε απέρριψε ποτέ κάποια μελωδία τους. Ήταν επαγγελματίας και προσπαθούσε με ευσυνειδησία να αποδώσει όσο καλύτερα μπορούσε το αίσθημα πού τού ενέπνεε ή εκάστοτε μελωδία, ή -όταν έγραφε τούς στίχους πριν- να είναι ταιριαστοί με το ύφος τού συνθέτη και κατάλληλοι για τον συγκεκριμένο τραγουδιστή. Μ’ άλλα λόγια, κατείχε την τέχνη της συνεργασίας και είχε την τύχη να την ασκήσει με τον Μάνο Χατζιδάκι -πρωτίστως- και με τον Σταύρο Ξαρχάκο. (Αγαθή Δημητρούκα)

Ο Νίκος Γκάτσος γεννήθηκε το 1911 (ή το 1914) στην Ασέα Αρκαδίας, όπου και τελείωσε το Δημοτικό Σχολείο. Για το Γυμνάσιο, κατόπιν, πήγε στην Τρίπολη κι εκεί γνώρισε τα λογοτεχνικά βιβλία, μα και τις μεθόδους αυτοδιδασκαλίας ξένων γλωσσών. Έτσι, όταν ήρθε στην Αθήνα για να εγγραφεί στη Φιλοσοφική Σχολή, ήξερε, αρκετά καλά, αγγλικά και γαλλικά. Ήξερε, επίσης αρκετά καλά, τον Παλαμά, τον Σολωμό και το δημοτικό τραγούδι, αλλά και τις νεωτεριστικές τάσεις στην ποίηση της Ευρώπης. Στην Αθήνα, όπου εγκαταστάθηκε με την οικογένειά του, άρχισε να μπαίνει στους λογοτεχνικούς κύκλους της εποχής και να δημιουργεί -συγχρόνως- τα δικά του μυθικά στέκια. Τα πρώτα του ποιήματα -μικρής έκτασης και κλασικού ύφους- τα δημοσίευσε στη “Νέα Εστία” το 1931 και στον “Ρυθμό” το 1933. Στη συνέχεια, συνεργάστηκε κυρίως με τα “Νέα Γράμματα”, τα “Καλλιτεχνικά Νέα” και τα “Φιλολογικά Χρονικά”, δημοσιεύοντας κριτικά άρθρα και σημειώματα. Την υποδειγματική ποιητική του σύνθεση “Αμοργός” την εξέδωσε από τον “Αετό” το 1943. Τελειώνοντας ο πόλεμος, συνεργάστηκε με την “Αγγλοελληνική Επιθεώρηση” ως μεταφραστής και με το Εθνικό Ίδρυμα Ραδιοφωνίας ως ραδιοσκηνοθέτης, για λόγους καθαρά βιοποριστικούς. Για τους ίδιους λόγους ξεκίνησε να γράφει στίχους πάνω στις μουσικές του Μάνου Χατζιδάκι, προσδιορίζοντας, έτσι, και καθορίζοντας το σύγχρονο ελληνικό τραγούδι. Αργότερα συνεργάστηκε και με τον Θεοδωράκη και με τον Ξαρχάκο, αλλά και με άλλους αξιόλογους συνθέτες. Η ικανότητά του να χειρίζεται τον λόγο με ακρίβεια έκαμε το Θέατρο Τέχνης, το Εθνικό Θέατρο και το Λαϊκό Θέατρο να του εμπιστευθούν τις μεταφράσεις πολλών θεατρικών έργων – μεταφράσεις που παραμένουν “κλασικές”, με πρώτη, βέβαια, εκείνη του “Ματωμένου Γάμου”. Είναι δε τα έργα που μετέφρασε, από τα ισπανικά, του Λόρκα, του Λόπε δε Βέγα και του Ραμόν δελ Βάλιε-Ινκλάν, από τα γαλλικά, του Ζενέ και, από τα αγγλικά, του Τ. Ουίλιαμς, του Ε. Ο’ Νηλ, του Α. Μακ Λης, του Σων Ο’ Κέιζυ, του Αυγούστου Στρίντμπεργκ, του Κρίστοφερ Φράυ και άλλων. [. . .] (Από την έκδοση)

Περιεχόμενα

Προλογικό σημείωμα
Τα τραγούδια (δισκογραφία 1958-1998)
Federico Garcia Lorca, ΜΑΤΩΜΕΝΟΣ ΓΑΜΟΣ
ΜΥΘΟΛΟΓΙΑ
ΕΝΑ ΜΕΣΗΜΕΡΙ
ΕΞΙ ΦΕΓΓΑΡΙΑ ΤΗΣ ΘΑΛΑΣΣΑΣ
ΚΑΠΟΙΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ
ΕΝΑ ΧΑΜΟΓΕΛΟ
ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ
ΤΗΣ ΓΗΣ ΤΟ ΧΡΥΣΑΦΙ
ΣΠΙΤΙ ΜΟΥ ΣΠΙΤΑΚΙ ΜΟΥ
Η ΚΟΚΚΙΝΗ ΚΛΩΣΤΗ
ΝΥΝ ΚΑΙ ΑΕΙ
ΔΡΟΣΟΥΛΙΤΕΣ
ΑΘΑΝΑΣΙΑ
ΤΑ ΠΑΡΑΛΟΓΑ
ΠΕΡΙΠΑΤΟΣ
ΤΟ ΔΡΟΜΟΛΟΓΙΟ
ΡΕΜΠΕΤΙΚΟ
Η ΕΝΔΕΚΑΤΗ ΕΝΤΟΛΗ
ΣΚΟΤΕΙΝΗ ΜΗΤΕΡΑ
ΧΕΙΜΩΝΙΑΤΙΚΟΣ ΗΛΙΟΣ
ΟΙ ΜΥΘΟΙ ΜΙΑΣ ΓΥΝΑΙΚΑΣ
ΤΑ ΚΑΤΑ ΜΑΡΚΟΝ
ΑΝΤΙΚΑΤΟΠΤΡΙΣΜΟΙ
ΑΓΑΠΗ ΕΙΝ’ Η ΖΩΗ
Στίχοι εκτός δισκογραφίας: 
(μέχρι το 1974)
Άνεμοι χτυπήσανε. 
Άσπρο σύννεφο περνά.
Βραδινό λεωφορείο. 
Βραδινό παράπονο. 
Γαλάζια χώρα. 
Γιατί ζεσταίνει ό ήλιος. 
Γρηγορούσα. 
Δέηση. 
Εκεί πού πέρασε ή φωτιά. 
Έλα χόρεψε κι εσύ . 
Επιτραπέζιο.
Έτσι λοιπόν κάποια μέρα . 
Έχω τα μάτια σου φωλιά.
Ή αγάπη.
Ή αγάπη δεν παλιώνει.
Ή Μαρουλιώ.
Ή μπεκάτσα (Το πουλί στη Βοιωτία). 
Ή Σουλιώτισσα. 
Ή φωτιά πού καίει.
Κόκκινα γαρίφαλα. 
Μητέρα τ’ ουρανού. 
Μια μαύρη γόησσα . 
Μόνη θα στρώνω το τραπέζι. 
Μόνος μου τώρα περπατώ. 
Οι νύχτες ήτανε πολλές.
Ό πόλεμος κι ό έρωτας.
Ό ψαράς. 
Πες μου ποιός είσαι. 
Ποιά φωτιά θα με ζεστάνει. 
Πριν λαλήσει το κοκόρι.
Σατωβριάν. 
Στην ερημιά του κόσμου. 
Στο παλιό μας το σπιτάκι. 
Στου καιρού τη ζυγαριά. 
Στου κόσμου τα περάσματα. 
Σφυρίζω. 
Τα δύο φεγγάρια. 
Της καρδιάς μου αρχόντισσα. 
Το Πειραιωτάκι. 
Το σκοτάδι. 
Το ταξίδι. 
Χίλια τάματα. 
In that long-gone spring. 
(1975-1980)
Ένας άνθρωπος. 
Έσπειρα σπυρί σιτάρι. 
Ήλιε μουσαφίρη μου. 
Καλαματιανός. 
Λουλούδι στη φωτιά . 
Όλα τ’ αστέρια τρύπια.
Όποιος αγάπησε πολύ. 
Πότε πάνω πότε κάτω. 
Σκαληώρα καί μαληώρα. 
Τσιφτετέλι. 
Πρόλογος. 
Δύο κι ένα κάνουν τρία.
Ή Αλέκα. 
Ή δημοπρασία. 
Κάτω στον Βοτανικό. 
Προχώρα λοιπόν. 
Σήμερα τα φώτα. 
Το Κατινάκι. 
Το ρόκ του αποχωρισμού 
ΜΑΣΚΕΣ
1. Καλλίπολις. 
2. Νέος κόσμος 
3. ‘Όμπερον
(1981-1991)
Η ΠΑΓΩΜΕΝΗ ΘΕΑΤΡΙΝΑ
Αμανές 
Ανέστιος και πένης
Βακχεία
Ένας παράξενος βοσκός
Έρωτόκριτος 
Ή παγωμένη θεατρίνα
Μια ιστορία στο Σουφλί
Παράξενος πού ήσουνα
Περιπέτεια
Το παιδί με τα κόμικς
Το ρόκ του πανικού 
Εκεί ψηλά στον Υμηττό 
Στο παλιό το καλντερίμι 
Ή φυλακή της Αντιγόνης 
Του καιρού τα βήματα 
ΜΕΡΕΣ ΕΠΙΤΑΦΙΟΥ
Μεγάλη Δευτέρα
Μεγάλη Τρίτη 
Μεγάλη Τετάρτη 
Μεγάλη Πέμπτη 
Μεγάλη Παρασκευή 
Μέγα Σάββατον
ΑΛΛΟΙ ΑΝΕΚΔΟΤΟΙ ΣΤΙΧΟΙ
ΜΑΝΙΑΤΙΚΟΣ ΕΣΠΕΡΙΝΟΣ
ΠΡΩΤΕΣ ΕΜΦΑΝΙΣΕΙΣ ΤΩΝ ΤΡΑΓΟΥΔΙΩΝ ΣΤΗ ΔΙΣΚΟΓΡΑΦΙΑ
ΜΕΛΟΠΟΙΗΜΕΝΟΙ ΣΤΙΧΟΙ
ΕΝΟΤΗΤΕΣ ΣΤΙΧΩΝ ΕΚΤΟΣ ΔΙΣΚΟΓΡΑΦΙΑΣ
ΠΑΡΑΛΕΙΠΟΜΕΝΑ
ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟΥ
ΕΠΙΜΕΤΡΟ

Επιπρόσθετες Πληροφορίες

Συγγραφέας

Έτος

ISBN

Εκδόσεις

Προμηθευτής

Έκπτωση Προμηθευτή