Περιγραφή
Αυλαία
Η μεταξένια υπόκλιση κι ο θόρυβος
σαν δάχτυλο αποδιώχνοντας τη νύστα
Οι θεατές τραβούνε τώρα προς την έξοδο –
σηκώνουν ως το τραμ το βάρος της ψυχής
Όλοι τους πλην ενός
Αυτός
στην αδειανή πλατεία μοναχός
αδημονών και οραματικός
για ένα έργο ασώματο
κ’ εις τες αιστήσεις μόλις προσιτό
θα υποδεχθεί τον άγγελο επί σκηνής
σαν έρθει
μύρωμα στην άκρη ενός φτερού
να ξαναγλώση το πουλί απ’ την αρχή