Ο ΜΑΘΗΤΗΣ ΤΟΥ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΥ ΘΡΑΝΙΟΥ

9,54 

Πάντα θαύμαζα τη φιλόλογο του σχολείου με την εκπληκτική ικανότητα να βάζει κάθε ποίημα στην ίδια ανατομική τράπεζα για να τελειώσει την ίδια σαραπεντάλεπτη νεκροτομή σε τέσσερα επάλληλα διαφορετικά τμήματα, χωρίζοντας τους ποιητές σε γενιές, γένη, δεκαετίες, βάζοντας τα πάντα σε ραφάκια, ταξινομώντας μ’ ασφάλεια κάθε αβεβαιότητα. Όπως και να ‘χει κάθε ποιητική ανάγνωση στο περιβάλλον της τάξης πνιγόταν από χασμουρητά, εφηβικά ανέκδοτα που σιγοψιθυρίζονταν στ’ αυτί του διπλανού και διαδιδόντουσαν χαμηλόφωνα απ’ τον ένα στον άλλο, μέχρι να φθάσουν τελικά και στην χαρίεσσα διοπτροφόρο ιέρεια του λόγου. Σε μια άκρη η αρσενική γάτα του Σρέντιγκερ χουζούρευε ακούγοντας μουσική ταυτόχρονα κοιμώμενη κι ονειρευόμενη πως χτυπά το κουδούνι και ξυπνά.
Κάποιο πρωί, μήνες μετά την έκδοση του μεγάλου ανατολικού του Εμπειρίκου, ένα ανοιξιάτικο πρωινό νιαούρισε το εξής:
«- Αχ, θέλετε να σας κάνω «οποριστάκα» ρώτησε χαμηλόφωνα η νεάνιδα.
-Τι θα πει «οποριστάκα»;
-Αυτό που μου ζητήσατε… Έτσι το λέμε στον τόπο μου.
-Δε με νοιάζει πως το λέτε… Αυτό όμως θέλω να μου κάνεις.»
Δακρύσαμε όλοι απ’ τα γέλια.
Μας πέταξε όλους έξω. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)

Σε απόθεμα (επιπλέον μπορεί να ζητηθεί κατόπιν παραγγελίας)

Κωδικός προϊόντος: 9786185257033 Κατηγορία:

Περιγραφή

Πάντα θαύμαζα τη φιλόλογο του σχολείου με την εκπληκτική ικανότητα να βάζει κάθε ποίημα στην ίδια ανατομική τράπεζα για να τελειώσει την ίδια σαραπεντάλεπτη νεκροτομή σε τέσσερα επάλληλα διαφορετικά τμήματα, χωρίζοντας τους ποιητές σε γενιές, γένη, δεκαετίες, βάζοντας τα πάντα σε ραφάκια, ταξινομώντας μ’ ασφάλεια κάθε αβεβαιότητα. Όπως και να ‘χει κάθε ποιητική ανάγνωση στο περιβάλλον της τάξης πνιγόταν από χασμουρητά, εφηβικά ανέκδοτα που σιγοψιθυρίζονταν στ’ αυτί του διπλανού και διαδιδόντουσαν χαμηλόφωνα απ’ τον ένα στον άλλο, μέχρι να φθάσουν τελικά και στην χαρίεσσα διοπτροφόρο ιέρεια του λόγου. Σε μια άκρη η αρσενική γάτα του Σρέντιγκερ χουζούρευε ακούγοντας μουσική ταυτόχρονα κοιμώμενη κι ονειρευόμενη πως χτυπά το κουδούνι και ξυπνά.
Κάποιο πρωί, μήνες μετά την έκδοση του μεγάλου ανατολικού του Εμπειρίκου, ένα ανοιξιάτικο πρωινό νιαούρισε το εξής:
«- Αχ, θέλετε να σας κάνω «οποριστάκα» ρώτησε χαμηλόφωνα η νεάνιδα.
-Τι θα πει «οποριστάκα»;
-Αυτό που μου ζητήσατε… Έτσι το λέμε στον τόπο μου.
-Δε με νοιάζει πως το λέτε… Αυτό όμως θέλω να μου κάνεις.»
Δακρύσαμε όλοι απ’ τα γέλια.
Μας πέταξε όλους έξω. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)

Επιπρόσθετες Πληροφορίες

Συγγραφέας

Έτος

ISBN

Εκδόσεις

Προμηθευτής

Έκπτωση Προμηθευτή

Άλλα