ΓΙΑ ΤΗ ΓΕΦΥΡΑ

Μια σειρά ποιημάτων που διηγείται μια πραγματική ιστορία, μια ψυχο-μυθο-λογική περιπέτεια, μια δυνατότητα:
ενός μηδενισμού, που δεν είναι απλώς «ενεργητικός» αλλά μεταίχμιο.
Ενός μηδενισμού, που παλεύει ολοένα για να κατακτήσει ένα θέλγητρο που θα κείται πέρα από την αφηρημένη ιδέα και το εκστατικό βίωμα, πέρα από την ασκητική αναζήτηση της αυθεντικότητας, πέρα από διονυσιακές βεβαιότητες και τραγικές γνώσεις. Πέρα από την εμμένεια που προστάζει η φιλαλήθεια του Άθεου. Πέρα από δόγματα για το Εγώ, για την τρέλα, για την αξία του κακού και της διακύβευσης, για την αξία της μοναξιάς, του θανάτου, της δημιουργίας και της καταστροφικής υπέρβασης των όντων προς την πηγή τους.
Ο μεταιχμιακός μηδενισμός καθοδηγείται από την ανάγκη να γνωρίσει υπέρ της ζωής, χωρίς όμως να διαχωρίζει τη γνώση από τη ζωή, Η γνώση δεν είναι παρά μια έκφραση της ζωής, και η ζωή δεν θα ήταν η ανθρώπινη ζωή που μας θέλγει, παρά μόνο εξαιτίας της συνείδησης που την πλάθει και την ομορφαίνει. Ο Διόνυσος και ο Απόλλωνας ήταν ανέκαθεν ερωτευμένοι μεταξύ τους και αδέρφια.
Ο μεταιχμιακός μηδενισμός δεν είναι μια ιδέα, αλλά μία ιστορία. Μια ιστορία, που για να την πει κανείς, δε χρειάζεται να έχει μόνο την ανάγκη να πει την αλήθεια, αλλά πολύ περισσότερο, την επιθυμία να περάσει απέναντι, με κάθε τίμημα. Με κάθε τίμημα, εκτός: από το να απαρνηθεί την αφετηρία του. Ο μεταιχμιακός μηδενισμός, όπως απλώνεται σαν σκάλα σε αυτή τη συλλογή, δεν καταλήγει σε κανένα ορατό «απέναντι» με συγκεκριμένο περιεχόμενο. Κι αυτό, όχι επειδή «απέναντι» δεν υπάρχει καθόλου στην καρδιά εκείνου που τη χτίζει. Ούτε γιατί αυτό το «απέναντι» δεν είναι σημαντικό, (είναι, ίσως, το πιο σημαντικό). Αλλά επειδή, για να περιγραφεί χρειάζεται μια γλώσσα ολότελα διαφορετική από τη γλώσσα του μεταιχμίου. […] (Από τον πρόλογο της έκδοσης)