Περιγραφή
Στην ποίηση του Τόλη Νικηφόρου εισέρχεσαι αργά. Μετράς τις λέξεις και τις ανοίγεις σαν βιβλίο. Η κάθε μία ζυγισμένη στο βάρος που της αναλογεί, δεν περισσεύει ούτε υπολείπεται. Κι έπειτα όλες μαζί, μέσα στο κάθε ποίημα, να δένουν σε μια εικόνα, εικόνα ζωής. Πώς νιώθεις όταν έχεις διανύσει ένα μεγάλο μέρος της διαδρομής και ακόμα ανεβαίνεις; Ο ποιητής δηλώνει από τον τίτλο της συλλογής ότι από τη στάχτη βγαίνει φλόγα. Ας τον πιστέψουμε:
[…]
κάθε βιβλίο μου
στην άβυσσο του τίποτα
είναι ένα πείσμα
μια περηφάνια {…}
(ΑΠΌ ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΤΗΣ ΔΙΩΝΗΣ ΔΗΜΤΡΙΑΔΟΥ)
